Π. Πετράτος - Ανοικτή επιστολή προς τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη ως Προέδρο του Κοργιαλένειου Διοικητικού Συμβουλίου

Σεβασμιότατε,

Με όλο το σεβασμό μου προς Εσάς ως Ποιμενάρχη της τοπικής Εκκλησίας, με όλη μου την ειλικρίνεια απέναντι τόσο σε Εσάς όσο και σε όλους τους αναγνώστες αυτής μου της επιστολής και με όλη τη συνέπεια προς τη βασική μου αρχή να καταθέτω δημόσια τις απόψεις μου με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, απευθύνομαι δημόσια σε Εσάς ως Πρόεδρο του Κοργιαλενείου Ιδρύματος, προκειμένου να σας διατυπώσω την πρότασή μου, η εφαρμογή της οποίας πιστεύω ότι μπορεί να θέσει τις βάσεις για ένα νέο ξεκίνημα του Ιδρύματος.

Η κατάσταση στο Κοργιαλένειο Ίδρυμα έχει φτάσει, κατά γενική ομολογία, σε οριακό σημείο. Δε θα Σας απασχολήσω τώρα με λάθη, παραλείψεις, νοοτροπίες και ευθύνες του παρελθόντος, ακόμη και του εντελώς πρόσφατου. Απλά και μόνο νιώθω την ανάγκη να σας θυμίσω ότι με το σχετικό ζήτημα είχα και στο παρελθόν ασχοληθεί: 1) Προσπάθησα να ανοίξω με κάποια δημοσιεύματά μου (τέλη Απριλίου έως αρχές Ιουνίου 2008) ένα διάλογο για τα προβλήματα τότε της Βιβλιοθήκης, προτείνοντας μάλιστα και συγκεκριμένη λύση, αλλά το Κοργιαλένειο Διοικητικό Συμβούλιο (Κ.Δ.Σ.) απαξιωτικά στάθηκε στα όσα με ενδιαφέρον και με τεκμηρίωση τότε έγραφα. 2) Τον Αύγουστο του 2011, όταν οι εργαζόμενες αναγκάστηκαν να προχωρήσουν στην πρώτη για τα χρονικά του Ιδρύματος επίσχεση εργασίας – γεγονός που σηματοδοτούσε κάτι το διαφορετικό, που το Κ.Δ.Σ. δεν είχε τότε την προνοητικότητα να το αντιληφθεί – είχα γράψει σε σύντομο δημοσίευμά μου: «Πιστεύω ότι επιτέλους το Κοργιαλένειο Ίδρυμα οφείλει «με αρετή και τόλμη» να πάρει την ιστορική απόφαση». Και συμπλήρωνα: «Είναι καιρός, λοιπόν, να συντονιστούν οι προσπάθειες όλων μας για την άρση του προβλήματος. Οι  πρωτοβουλίες, όμως, ανήκουν στο Κοργιαλένειο Διοικητικό Συμβούλιο». Δυστυχώς, δεν είδαμε καμιά σοβαρή πρωτοβουλία από το Κ.Δ.Σ. Αντίθετα, με την πολιτική και την πρακτική του οδήγησε τα πράγματα στο σημερινό κατάντημα.

Δε σκοπεύω να συνεχίσω με παρελθοντολογίες Αυτό που τώρα όλους μας ενδιαφέρει (γνωρίζοντας βέβαια και το παρελθόν) είναι να βρεθεί η ενδεδειγμένη λύση ή τουλάχιστο το πλαίσιο μιας τέτοιας λύσης. Και γι’ αυτό έχω να σας καταθέσω τα εξής:

Σε αυτήν την κρίσιμη για το Ίδρυμα στιγμή από Εσάς αποκλειστικά εξαρτάται η λύση του προβλήματος. Εσείς μπορείτε να τη δώσετε, γιατί Εσείς είστε ο Πρόεδρος του Κ.Δ.Σ., ενός βέβαια Συμβουλίου που αρχίζει να φυλλορροεί, όπως μαθαίνουμε από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Ταυτόχρονα, οφείλετε Εσείς να δώσετε τη λύση, γιατί ως Πρόεδρος του Κ.Δ.Σ. έχετε τυπικά – ας μου το επιτρέψετε - την κύρια ευθύνη για τη σημερινή κατάληξη, αν και γνωρίζω, όπως και το σύνολο των συμπολιτών μας γνωρίζει,  ότι την ουσιαστική ευθύνη άλλος την έχει. Από Εσάς, όμως, η κοινωνία περιμένει να κάνετε το αποφασιστικό βήμα.

Και αμέσως σας αναφέρω ποιο είναι αυτό το αποφασιστικό, το θαρραλέο, κατά τη γνώμη μου,  βήμα:  Ως Πρόεδρος του Κ.Δ.Σ. είναι ανάγκη αμέσως να ζητήσετε από τα εναπομείναντα μέλη του Συμβουλίου τις παραιτήσεις τους. Δεν μπορεί το Συμβούλιο με τη συγκεκριμένη σύνθεση να παραμείνει άλλο και μάλιστα μετά την πρόσφατη δικαστική απόφαση για τα ασφαλιστικά μέτρα των εργαζομένων. Ούτε είναι επιτρεπτές, κατά τη γνώμη μου,  επιλεκτικές προσθαφαιρέσεις μελών. Πιστεύω, λοιπόν, ότι τόσο η δική Σας παρότρυνση όσο και λόγοι ευθιξίας θα τα υποχρεώσουν να καταθέσουν τις παραιτήσεις τους. 

Από τη στιγμή, λοιπόν, που το Κ.Δ.Σ. μείνει χωρίς μέλη – μόνο με τον Πρόεδρό του, καθώς η ίδια η διαθήκη του Ευεργέτη και ο κανονισμός λειτουργίας του Ιδρύματος απαιτούν τον κάθε φορά Μητροπολίτη του νησιού ως Πρόεδρο του Κ.Δ.Σ. – το αρμόδιο δικαστικό όργανο θα προβεί στο διορισμό νέων μελών.

Το νέο αυτό Συμβούλιο θα είναι ενδεχομένως μεταβατικό: θα έχει  συγκεκριμένη διάρκεια η θητεία του και θα αναλάβει να επιτελέσει συγκεκριμένο έργο. Θα πρέπει δηλαδή μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, το οποίο θα καθοριστεί, να δρομολογήσει, αφού εξετάσει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα όλα τα ενδεχόμενα  και όσες προτάσεις κατατεθούν, μια οριστική λύση για το όλο πρόβλημα. Και όταν σιγουρευτεί η πορεία υλοποίησης της οριστικής λύσης,  λογικό είναι να αποχωρήσουν τα «διορισμένα» μέλη, για να γίνει η νέα συγκρότηση του Κ.Δ.Σ. σύμφωνα με τον ισχύοντα κανονισμό.

Στο μεταξύ, όπως φαίνεται,  οι εργαζόμενες επανήλθαν στις εργασίες τους. Και αυτό είναι θετικό και ελπιδοφόρο, καθώς έτσι μπορεί να υποστηριχθεί η επανεκκίνηση Βιβλιοθήκης και Μουσείου.  Νομίζω, ωστόσο, ότι για να είναι αποτελεσματική η επανεκκίνηση ειδικά της Βιβλιοθήκης πρέπει να επιστρέψει στη θέση της η κ. Μαρία Λυκούδη, η οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός εργασιακού της χώρου  όχι επειδή η ίδια είχε επιλέξει κάτι τέτοιο, αλλά επειδή αναγκάστηκε λόγω της υπάρχουσας κατάστασης. Κατά κοινή ομολογία η επιστροφή στην εργασία της θεωρείται «εκ των ων ουκ άνευ» για την άμεση και αποτελεσματική λειτουργία της Βιβλιοθήκης.  Επομένως, είναι επιβεβλημένο να εργαστείτε προς αυτή την κατεύθυνση.

Σεβασμιότατε,

Αυτή είναι η πρότασή μου. Η υλοποίησή της θέτει, νομίζω,  το πλαίσιο για τη δρομολόγηση μιας σωστής λύσης. Εάν την αποδεχτείτε και την εφαρμόσετε,  πιστεύω ότι η τοπική κοινωνία θα Σας ευγνωμονεί, γιατί Εσείς, «αίρων τας αμαρτίας» του Κ.Δ.Σ., πήρατε την κρίσιμη ακριβώς στιγμή την κατάλληλη πρωτοβουλία και έτσι  με τη συγκεκριμένη απόφασή Σας θέσατε τις προϋποθέσεις για την επανεκκίνηση του Κοργιαλενείου Ιδρύματος, για να ανοίξουν επιτέλους διάπλατα και ανεμπόδιστα οι πόρτες της Βιβλιοθήκης και του Μουσείου.

  

Σεβασμιότατε,

Κάποτε, πριν από 25 περίπου χρόνια είχε δημόσια εκφραστεί η διαφωνία μας για σοβαρό θέμα της εθνικής μας ιστορίας. (Θεμιτές άλλωστε οι διαφωνίες). Σήμερα, όμως, μήπως είναι ευκαιρία να εκφραστεί δημόσια η συμφωνία μας για ένα εξίσου σοβαρό θέμα αλλά της τοπικής μας κοινωνίας και ιστορίας; Γιατί, ας μη μας διαφεύγει, ότι Εσείς τώρα με τις πράξεις Σας ή τις τυχόν παραλείψεις Σας γράφετε ιστορία...

Και κάτι ακόμη σπουδαιότερο από το προηγούμενο. Ο Γεράσιμος Δόριζας, Ποιμενάρχης του νησιού από το 1893 μέχρι το 1901, πρόλαβε πριν από το θάνατό του να ζητήσει και,  χάρη στην επιμονή του, να κερδίσει από την Ι. Σύνοδο την άρση του αφορισμού του συντοπίτη μας στοχαστή και συγγραφέα Ανδρέα Λασκαράτου. «Υπερέβην εαυτόν» ο προκάτοχός Σας και διακινδύνευσε το κύρος του, επήλθε όμως  η πολυπόθητη παύση της κοινωνικής κατακραυγής κατά του Λασκαράτου, καθώς ο Ληξουριώτης στοχαστής, όντας αφορεσμένος, δεχόταν την αποστροφή μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Πέτυχε δηλαδή στην πράξη ο τότε Ποιμενάρχης του νησιού μας αυτό που ονομάζουμε «θεολογία της καταλλαγής».

Και Εσείς, ο τωρινός Ποιμενάρχης των Κεφαλλήνων, νομίζω ότι είναι ανάγκη να εφαρμόσετε στην προκειμένη περίπτωση τη «θεολογία της καταλλαγής». Ας μην ξεχνάμε ότι η τοπική μας κοινωνία παρακολουθεί καιρό τώρα τα τεκταινόμενα στο Κοργιαλένειο Ίδρυμα με στωικότητα αλλά και δικαιολογημένο θυμό. Αναρωτιέται για το τι συμβαίνει, προβληματίζεται για ό,τι συμβαίνει και περιμένει τη δική Σας υπέρβαση. Άλλωστε, όπως όλοι γνωρίζουμε, αν και ενθρονιστήκατε στο νησί σε περίοδο εκκλησιαστικής αναταραχής, κατορθώσατε να επιφέρετε ηρεμία και γαλήνη. Έχετε, λοιπόν, αντιμετωπίσει  χειρότερες καταστάσεις και τα καταφέρατε. Μπορούμε, λοιπόν, να ελπίζουμε σε αποτελεσματικές λύσεις. «Οι καιροί ου μενετοί».

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.

Με σεβασμό

Πέτρος Πετράτος

Αργοστόλι, 10-2-2013