Ένα blog στο Ρουπάκι - Ίσκιος επικοινωνίας!

Στον ηλεκτρονικό του ίσκιο δημιουργησαμε μαζί έναν ανοιχτό χώρο ενημέρωσης, σκέψης και προβληματισμού για την ζωή μας σε όλες της τις εκφάνσεις. Για πράγματα που αγαπάμε αλλά και που μας ενοχλούν.

Φιλόξενος τόπος για ενημέρωση, προβληματισμό και δραστηριοποίηση για τα τοπικά πράγματα αλλά και για θέματα από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, ανοιχτός ακόμα και σε "θυμωμένες" απόψεις με ευπρέπεια και σεβασμό.

Στη δύσκολη συγκυρία θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τον ίσκιο μας σημείο συνάντησης και επικοινωνίας για τους συμπολίτες μας και να προτείνουμε λύσεις και διεξόδους για τον τόπο μας που μοιάζει να μην μιλάει με τους ανθρώπους του.

Ξεκινώντας από απλά και μικρά που θα μας επιτρέψουν να ξαναγνωριστούμε και να μάθουμε να συζητάμε και να συνεργαζόμαστε, να λύνουμε προβλήματα.

H σεισμική ανακολουθία της Κυβέρνησης

Υποκρισία με πολλά Ρίχτερ

Την ίδια ακριβώς ημέρα που ο Πρωθυπουργός της χώρας επισκέφτηκε εκτάκτως την Κεφαλονιά για να διαπιστώσει ο ίδιος το μέγεθος του προβλήματος και λίγο μετά τη διατύπωση δηλώσεων για τη “Κεφαλονιά που άντεξε” και τη “Κυβέρνηση που στέκεται και θα σταθεί δίπλα στα προβλήματα που άφησε ο σεισμός”, ο πολλά υποσχόμενος Υπουργός – Ειδικός επί των ενεργειακών ζητημάτων της χώρας, ο κος Μανιάτης, έσπευδε στην Αθήνα να πανηγυρίσει για την ολοκλήρωση της επεξεργασίας των δεδομένων από τις σεισμικές έρευνες για υδρογονάναθρακες στο Ιόνιο (και τη Νότια Κρήτη) και τη μεταμόρφωσή τους σε μια βάση δεδομένων προσβάσιμες σε πετρελαϊκές εταιρείες, με σκοπό τη προκήρυξη διαγωνισμού για παραχώρηση στη διεθνή πετρελαϊκή βιομηχανία των “εμπορεύσιμων” θαλασσίων οικοπέδων. Για το σκοπό αυτό μάλιστα, πραγματοποιήθηκε την ημέρα αυτή σύσκεψη υπό τον Υπουργό, με συμμετοχή στελεχών του Υπουργείου, των εκπροσώπων της νορβηγικής εταιρείας PGS και του γαλλικού οίκου BEICIP (θυγατρική εταιρεία του Γαλλικού Ινστιτούτου Πετρελαίων).


Η ανιστόρητη και “αφύσικη” αυτή προτεραιότητα της Κυβέρνησης (όπως και των αμέσως προηγούμενων) έρχεται με εντελώς ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ τρόπο την ίδια στιγμή που η Κεφαλονιά, προσπαθεί να ξεπεράσει τη σεισμική δοκιμασία και να επιστρέψει σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Εκτός δε απο ανιστόρητη και προκλητική, η μόλις χθεσινή τοποθέτηση του αρμόδιου Υπουργού, δηλώνει με σαφή και συγκεκριμένο τρόπο την κυνική και πραγματική αδιαφορία της συγκεκριμένης αυτής “ενεργειακής” πολιτικής για το Ιόνιο, τα νησιά και τις τοπικές κοινωνίες, μια αδιαφορία που αγγίζει τα όρια της πιο απροκάλυπτης αναλγησίας καθώς αντί το επίσημο κράτος να ανασυγκροτεί ένα σχέδιο αποκατάστασης και επανόρθωσης των συνεπειών από έναν καταστροφικό σεισμό στο Ιόνιο, κύριο μέλημα, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΗΜΕΡΑ,αποτελεί η προώθηση στις διεθνείς αγορές θαλασσίων οικοπέδων του Ιονίου με ενεργειακό ενδιαφέρον. (Προκαλεί δε ακόμη περισσότερο η σχεδόν ταυτόχρονη αντικατάσταση στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων της σημερινής ημέρας (30-1-2014) του χάρτη της "σεισμικής" Κεφαλονιάς με τον χάρτη μιας άλλης Κεφαλονιάς γεμάτης ενεργειακά "πλούτη", που σημειολογικά και περίεργα ακολουθούν εικόνες με τον "κατα φαντασίαν" κατεστραμμένο Μύρτο. Αυτή την Κεφαλονιά, θέλουν;)

Φαντάζει δε τρομακτικό για τους κατοίκους της Κεφαλονιάς αλλά και των υπολοίπων περιοχών του Ιονίου, την ίδια στιγμή που αγνοείται με αντι-επιστημονικό και άρα εγκληματικό τρόπο η σεισμικότητα της περιοχής, σε μια συγκυρία που το νησί βιώνει την τραυματική εμπειρία ενός (ακόμη) μεγάλου σεισμού κι ενώ -την ίδια ημέρα- στην Ετήσια Ομιλία της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρίας με θέμα: «Η Πρόγνωση των Σεισμών», ο Καθηγητής Παπαζάχος δηλώνει πως “με βάση το μεσοπρόθεσμο μοντέλο πρόγνωσης σεισμών που χρησιμοποιούμε μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια θα υπάρξει σεισμός την περιοχή του Ιονίου στην Κεφαλονιά, ο οποίος θα είναι 7 ρίχτερ”, η Κυβέρνηση χωρίς καν τα τηρεί τα προσχήματα μιας ειλικρινούς και κυρίως έμπρακτης συμπάθειας για τους δοκιμαζόμενους κατοίκους του νησιού, έρχεται να διαφημίσει τα ενεργειακά πλούτη μιας τραυματισμένης από τις δονήσεις θάλασσας.

Προκύπτει δε άμεσα και αυτονόητα, το απλό ερώτημα του κάθε πολίτη της Κεφαλονιάς που βιώνει τη τρομακτική εμπειρία του σεισμού, τι θα συνέβαινε αν την ίδια στιγμή των 6,2 Ρίχτερ και της μεγάλης επιτάχυνσης του σεισμικού φαινομένου λόγω του επιφανειακού εστιακού βάθους, αν σε λίγα ναυτικά μίλια από τη νησί στέκονταν εγκατεστημένες οι δεξαμενές άντλησης και πρώιμης επεξεργασίας των υδρογονανθράκων; Ποιος εγγυάται ότι ένας παρηκμασμένος λόγω της μνημονιακής αποσύνθεσης και των μακροπρόθεσμων συνεπειών της οικονομικής κρίσης κρατικός μηχανισμός, θα μπορούσε να επέμβει δραστικά και αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση τέτοιων σεισμικών ατυχημάτων; Πόσο αδύνατη θα ήταν μια αποκατάσταση ζημιών από διαρροή αποβλήτων, όταν κρίνεται δύσκολη η αποκατάσταση πιο “αντιμετωπίσιμων” επιφανειακών ζημιών ; Και τέλος, στην επικείμενη “εμποροπανήγυρη” των θαλασσίων οικοπέδων του Ιονίου, με ποιο τρόπο η υπό οικονομική κατάρρευση Ελλάδα, θα επιβάλλει όρους σεισμικής επικινδυνότητας στην κατέχουσα τη δεσπόζουσα θέση σε μια τέτοια συναλλαγή, πετρελαϊκή βιομηχανία;

Ο Πρωθυπουργός, κατά το πέρας της επίσκεψής του στο νησί, έκανε λόγο για Κασσάνδρες που διαψεύστηκαν. Πόσο δίκιο να έχει άραγε, όταν προτεραιότητα της Κυβέρνησης του, δεν φαίνεται να είναι η ενίσχυση τοπικών παραδοσιακών τομέων οικονομικής δραστηριότητας που θα υποβληθούν αμέσως μετά το πρώτο σοκ του σεισμού σε δεινές περιπέτειες, αλλά – φευ- την ίδια ακριβώς στιγμή, η προώθηση ενεργειακών μεταπωλήσεων; Και πόσο υποκριτικό μπορεί να φαίνεται ένα ακόμη κι επιτόπιο ενδιαφέρον, όταν η στιγμή της καταστροφής κι ένα φυσικό φαινόμενο δεν εμπνέει τον ηγήτορα μιας χώρας να αλλάξει στάση, αντιλαμβανόμενος ότι σε μια από τις πιο σεισμικές περιοχές της Ευρασίας, δεν είναι δυνατόν να τοποθετούνται αντλίες εξάντλησης της φυσικής και φυσιολογικής αντοχής. Εκτός κι αν θέλει ο ίδιος να πάρει τη θέση της Κασσάνδρας, αν και τότε θα έχει ήδη δοκιμάσει τις δονήσεις της δικής μας ανοχής, που ήδη συλλέγει ο κυνικά και προκλητικά αδιάφορος -για όλους εμάς- κ. Μανιάτης. Ο οποίος θα πρέπει εκτός από “Κασσάνδρα”, να θεωρεί τον εαυτό του για την Κεφαλονιά, persona non grata, καθώς επέλεξε το “φτηνό” πετρελαϊκό παζάρι, την ίδια ακριβώς ημέρα που θα όφειλε με την ιδιότητά του αυτή, να παρίσταται σε συσκέψεις και πρωτοβουλίες για το καλό του νησιού και του Ιονίου συνολικά. Κρίμα!!!


Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία Κεφαλονιάς για τους Υδρογονάνθρακες

Αγρυπνία για τους σεισμούς της Κεφαλονιάς

Ιδιαίτερο χαρακτήρα προσλαμβάνει εφέτος, η καθιερωμένη μικρή Αγρυπνία για την εύρεση των Ιερών Λειψάνων των Αγίων Γρηγορίου, Θεοδώρου και Λέοντος των εν Κεφαλληνία Φανέντων, η οποία τελείται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Καβούρι.

Λόγω του καταστρεπτικού σεισμού που έπληξε την Κεφαλονιά, η προσευχή μας θα είναι αφιερωμένη στους συγγενείς, τους φίλους και τους γνωστούς που διαμένουν στο νησί και αυτές τις μέρες δοκιμάζονται σκληρά.

Ας δεηθούμε, ο παντοδύναμος Θεός, με τις πρεσβείες των τιμωμένων Αγίων Φανέντων και όλων των Αγίων της Κεφαλονιάς, να δίνει υπομονή, υγεία και δύναμη στους σεισμόπληκτους συμπατριώτες μας, που πέρα από την υλική υποστήριξη έχουν ανάγκη και τις θερμές προσευχές μας.


Κατά την Αγρυπνία, που θα αρχίσει στις 9.00 το βράδυ της Παρασκευής  31ης  Ιανουαρίου και θα τελειώσει περίπου την 1η πρωινή του Σαββάτου, θα αναπέμψουμε ικεσίες για τους σεισμούς, θα τεθούν σε προσκύνηση τα Ιερά Λείψανα των Αγίων Φανέντων και θα ψαλλούν τα εγκώμιά τους.

Δικέλης Βλιχός - Κεφαλονιά 2014

Το νησί μου
Πέτρα κι ασβέστης
Στα σωθικά του βουητά
Χαράδρες πυρός και σιδήρου
Χαλασμός και γενέθλια δύναμη
Στο σύρε κι έλα του κόσμου
Κλυδωνίζεται ασπαίρον
Στην κόψη του χάους 
Θα πέσει, λεν, δε θα πέσει;
Λες και υπογράφει ισόβια
Την ατέλεια του πλανήτη
Στην εντροπία του σύμπαντος.

Το νησί μου αιώνιος κύκλος 
Γένεση και Πάθη, Δοξαστικό,
Πάθη και Γένεση
Και τα τέκνα του 
Στα οχτώ του ορίζοντα στήθη
Σπέρνοντας μνήμη
Ζουν μετεικάσματα εικόνων
Και σε Προ Σεισμού
Και Μετά Σεισμόν εποχές
Μετράνε την ύπαρξή τους.

Το νησί μου
Τα τέκνα του
Στο πριν και στο τώρα
Στο πάντα ως τη συντέλεια
Στέκονται αντικρύ
Στο αιώνιο ερώτημα
Ποντοπόροι ελπίδων
Ζωής που μαίνεται πλήρης θριάμβου
Με μουσική και με γλώσσα
Με στεντόρειες φωνές 
Και με χαίνουσες τις πληγές εσαεί
Των γκρεμών, των στιγμών, των ερώτων
Απαντούν 
Δίνοντας σημασία στην ταχύτητα του φωτός :

Κεφαλονιάάά στους Αιώνες!…

ΔΙΚΕΛΗΣ ΒΛΙΧΟΣ 

Μετα-σεισμικά ή αναδεικνύοντας σκοπιμότητες....

...ανεθυνότητα και ελαφράς καρδίας!

Βομβαρδιζόμενοι από άμεσες αντιδράσεις, καταστροφές, πληγές και προβλήματα, ρεπορτάζ και πλειοδοσία στο μέγεθος της καταστροφής, σας προτρέπουμε να διαβάσετε τις παρακάτω απόψεις από το IthacaNet.

Θα επανέλθουμε κι εμείς όταν "η περίστασις συγχωρήσει"...


IthacaNet: Μετασεισμική γιορτή ή σεισμικόν μεθεόρτιον


Το μοναδικό ελληνικό βιβλιοπωλείο στη Ν. Υόρκη το άνοιξε Νιγηριανός!



Μοιραζόμαστε το παρακάτω video όχι σαν είδηση, αλλά σαν άποψη! Ακολουθεί ο σχολιασμός/παρουσίαση από τον χρήστη του YouTube που ανέβασε το video. 


"Όταν οι Έλληνες της Αμερικής ανοίγουν σουβλατζίδικα, ο Νιγηριανός οδοντίατρος Sam Chekwas, λάτρης της ελληνικής γραμματείας, άνοιξε ελληνικό βιβλιοπωλείο, με στόχο να διαφυλάξει την ελληνική γλώσσα, να.μυήσει σ΄αυτή και την λογοτεχνία της και τους Αμερικανούς!


Το μοναδικό ελληνικό βιβλιοπωλείο στη Νέα Υόρκη! Εύγε του... και ντροπή μας!"

Πατήστε εδώ για να δείτε το video στο YouTube. Δείτε το μέχρι το τέλος και αν μπορείτε διαδώστε το!

Διαβάστε και την είδηση από το Greek Reporter εδώ.

Η βόλτα στο λιμάνι

 Εντυπώσεις από μια επίσκεψη στη Σάμη
 Αρπεδονάπτου του Ξωμερίτη
  
Είναι η μοίρα των λιμανιών να τα εγκαταλείπεις. Τα λιμάνια χωρίζουν ανθρώπους, ενώνουν ανθρώπους, γίνονται αφετηρίες ή προορισμοί όμως είναι συνήθως μοναχικά και οι επισκέπτες τους κατά κανόνα περαστικοί. Αυτή τη μοίρα κουβαλάνε ακόμα και τα μεγαλύτερα λιμάνια του κόσμου. Τα μικρά λιμάνια είναι απλά περισσότερο μοναχικά και οι επισκέπτες τους πιο περαστικοί από τους άλλους. Μελαγχολική η διάθεση όταν κοιτάζεις από τη στεριά τα πλοία να φεύγουν. Αβάσταχτη η διάθεση όταν σου στερούν πλοία που πηγαινοέρχονται. Κι εμείς οι ταξιδιώτες πάντοτε απορροφημένοι σε σκέψεις και πορείες σπάνια προσέχουμε τα λιμάνια - που γίνονται οι αφετηρίες και οι προορισμοί μας - όσο τους πρέπει. Αφήνουμε μόνο λίγο χώρο στο υποσυνείδητο μας για να φυλάξουμε κρυμμένες τις εικόνες των λιμανιών που αποχωριζόμαστε ή επισκεπτόμαστε μαζί με τις λύπες ή τις χαρές, τις απογοητεύσεις ή τις ελπίδες που τα συνόδεψαν.

Να όμως που αρκεί ένα ήρεμο απόγευμα και μια χειμωνιάτικη βραδιά σε ένα λιμάνι ορφανεμένο από τα πλοία και τους επισκέπτες του, ένα λιμάνι που έχεις αφήσει πίσω σου και έχεις αποζητήσει να ξαναγναντέψεις εκατοντάδες φορές, για να αλλάξει για πάντα η σχέση σου μαζί του. Κανένας δεν αγαπάει τα λιμάνια περισσότερο από αυτούς που κοιμούνται δίπλα τους και μόνο αυτοί είναι ικανοί να σε κάνουν να τα αγαπήσεις και εσύ. Και μπορεί η Σάμη να παραμένει προσωρινά ένα μισο-ορφανεμένο από επιβάτες λιμάνι αλλά αυτοί που πραγματικά την αγαπάνε δεν την έχουν εγκαταλείψει. Είναι εκεί και ζουν τον αγώνα και την αγωνία της δίνοντας της ακόμα ζωή αλλά και ελπίδα για τα πράγματα που σίγουρα θα αλλάξουν και πάλι, για το μέλλον που έρχεται.

Ακόμα και στους πιο όμορφους και ευλογημένους τόπους την πραγματική ομορφιά την κάνουν οι άνθρωποι. Αυτοί είναι που σε κάνουν να αγαπήσεις έναν τόπο, μόνο μέσα από αυτούς παίρνει ψυχή, μόνο μέσα από τα μάτια τους μπορείς να τον δεις όπως πραγματικά είναι. Γιατί εσύ ο λαθρεπιβάτης προσπαθείς να ξεκλέψεις μόνο λίγες στιγμές, ενώ στα μάτια και τις καρδιές των ντόπιων είναι χαραγμένη η ζωή του τόπου. Όχι μόνο αυτά που έζησαν οι άνθρωποι αλλά και αυτά που έζησαν και πόνεσαν οι πέτρες. Εσύ βλέπεις ένα ήρεμο χειμωνιάτικο απόγευμα ενώ η ψυχή του ντόπιου που σε συντροφεύει έχει και λιακάδες και λιοβόρια και καταιγίδες και απογοητεύσεις και  ελπίδες που χώρεσαν πάνω ακριβώς στα ίδια βήματα που περπατάς.

Όταν πηγαίνεις σε έναν τόπο σαν την Σάμη μην κοιτάζεις τον τόπο. Ούτε τα σπίτια, ούτε τα μαγαζιά, ούτε τα καφενεία. Δεν έχει νόημα να ψάξεις τα ίχνη «της ταινίας» πάνω σε ετούτο τον τόπο. Δεν έχει σημασία να αναζητήσεις τις επιπτώσεις της ορφάνιας του καραβιού. Δεν αξίζει τον κόπο να μετρήσεις τη Σάμη με τα όσα γράφουν οι τουριστικοί οδηγοί. Τούτος ο τόπος ήταν εδώ αιώνες πριν ανακαλυφθεί ο κινηματογράφος και σίγουρα πολύ πριν τα πλοία γίνουν από τρόπος ζωής αντικείμενο εκμετάλλευσης. 

Όταν βρεθείς στην Σάμη κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια του ανθρώπου που σε συναπαντάει ή σε συντροφεύει σε μια βόλτα στο λιμάνι. Δεν έχει σημασία αν είναι ο φίλος που μόλις έκανες ή ο φίλος που σε λίγο θα κάνεις. Μέσα στα μάτια του θα δεις την Σάμη, την Αντίσαμο, το Ρουπάκι και τ' Αγρίλια. Μέσα στα μάτια του θα δεις το δάκρυ που με βία συγκρατεί κάθε που αποχωρίζεται τούτο τον ευλογημένο τόπο. Μέσα στα μάτια του θα δεις το πείσμα και την επιμονή για το αύριο και το μέλλον τούτου του τόπου. Και αν βαθιά μέσα σε τέτοια μάτια κοιτάξεις να είσαι βέβαιος πως έχεις δει τη Σάμη όπως πραγματικά είναι και σίγουρα θα την επισκευθείς ξανά. Γιατί τα μάτια του Σαμικού δύσκολα γραδάρονται αλλά ψέματα δεν λένε.