Δικέλης Βλιχός - Κεφαλονιά 2014

Το νησί μου
Πέτρα κι ασβέστης
Στα σωθικά του βουητά
Χαράδρες πυρός και σιδήρου
Χαλασμός και γενέθλια δύναμη
Στο σύρε κι έλα του κόσμου
Κλυδωνίζεται ασπαίρον
Στην κόψη του χάους 
Θα πέσει, λεν, δε θα πέσει;
Λες και υπογράφει ισόβια
Την ατέλεια του πλανήτη
Στην εντροπία του σύμπαντος.

Το νησί μου αιώνιος κύκλος 
Γένεση και Πάθη, Δοξαστικό,
Πάθη και Γένεση
Και τα τέκνα του 
Στα οχτώ του ορίζοντα στήθη
Σπέρνοντας μνήμη
Ζουν μετεικάσματα εικόνων
Και σε Προ Σεισμού
Και Μετά Σεισμόν εποχές
Μετράνε την ύπαρξή τους.

Το νησί μου
Τα τέκνα του
Στο πριν και στο τώρα
Στο πάντα ως τη συντέλεια
Στέκονται αντικρύ
Στο αιώνιο ερώτημα
Ποντοπόροι ελπίδων
Ζωής που μαίνεται πλήρης θριάμβου
Με μουσική και με γλώσσα
Με στεντόρειες φωνές 
Και με χαίνουσες τις πληγές εσαεί
Των γκρεμών, των στιγμών, των ερώτων
Απαντούν 
Δίνοντας σημασία στην ταχύτητα του φωτός :

Κεφαλονιάάά στους Αιώνες!…

ΔΙΚΕΛΗΣ ΒΛΙΧΟΣ