Ένα blog στο Ρουπάκι - Ίσκιος επικοινωνίας!

Στον ηλεκτρονικό του ίσκιο δημιουργησαμε μαζί έναν ανοιχτό χώρο ενημέρωσης, σκέψης και προβληματισμού για την ζωή μας σε όλες της τις εκφάνσεις. Για πράγματα που αγαπάμε αλλά και που μας ενοχλούν.

Φιλόξενος τόπος για ενημέρωση, προβληματισμό και δραστηριοποίηση για τα τοπικά πράγματα αλλά και για θέματα από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, ανοιχτός ακόμα και σε "θυμωμένες" απόψεις με ευπρέπεια και σεβασμό.

Στη δύσκολη συγκυρία θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τον ίσκιο μας σημείο συνάντησης και επικοινωνίας για τους συμπολίτες μας και να προτείνουμε λύσεις και διεξόδους για τον τόπο μας που μοιάζει να μην μιλάει με τους ανθρώπους του.

Ξεκινώντας από απλά και μικρά που θα μας επιτρέψουν να ξαναγνωριστούμε και να μάθουμε να συζητάμε και να συνεργαζόμαστε, να λύνουμε προβλήματα.

Major Arx: Εγώ, το Κτήριο των Προσκόπων – 5



[Τα διαλαμβανόμενα  ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Τυχόν ομοιότητες δεν αποτελούν παρά ευτυχισμένες ή τραγικές συμπτώσεις. Το μόνο αληθινό, ζωντανό  και υπαρκτό  πρόσωπο στα κείμενα: ΤΟ ΚΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ! ]


5. Οι πολύχρωμες τέσσαρες συν μία εποχές μου (β)

(συνέχεια από το προηγούμενο)

ΕΠΟΧΗ ΤΡΙΤΗ: Η Μουσική

Μια μέρα ήρτανε άλλα παιδιά κι ο κόσμος γέμισε μουσική. Στα σκαλοπάτια μου κυλούσαν οι νότες, απ’ τα παράθυρά μου έφευγαν κι έρκονταν τα ντο και τα ρε και τα μι. Στην ταράτσα μου κάθε βράδυ βιολιστές έπαιζαν το τραγούδι των άστρων και το φεγγάρι σταματούσε να ακούει τα ωραία γενόμενα. Ταξίδευα με τις νότες του Μότσαρτ και του Βιβάλντι στα μεγάλα του κόσμου σαλόνια. Με τσου ήχους της μουσικής του Μέρμηγκα και του Διβαράτικου και του Μπάλου ταξίδευα σε εποχές αθώες αλλά και σε εποχές δύσκολες ετούτου του τόπου.

Να σας τα πω όμως εξαρχής: Τι ένιωσα μια μέρα που οι ψιχάλες με δρόσιζαν! Ένας γλυκός άνθρωπος ανέβηκε στη μεγάλη μου αίθουσα. Ήταν μαζί μου και αθρώποι του Συλλόγου τση περιοχής αλλά κι ένας από το Σύλλογο τση Αθήνας. Καινούργιοι τώρα, όχι εκείνοι οι έξι. Δεν ξέρω γιατί, εκείνοι φύγανε!…  Στους νέους αθρώπους του Συλλόγου ήτανε και γυναίκες. Τι καλά, σκεφτόμουν. «Εδώ, κύριε Γεράσιμε, θα στελιάσουμε τη Μαντολινάτα». «Α! πολύ ωραία», έκανε εκείνος και γελούσε ολόκληρος. «Θα κάνουμε θαύματα με τα παιδιά τση Σάμης». Ω!, φώναξα, θάρτουνε παιδιά κι άλλα παιδιά. Η μοίρα μου το έχει. Μια μοίρα καλότυχη. Να με δένει με ό,τι καλύτερο έχει ο κόσμος: τα νέα παιδιά.

Η τύχη μου στους τοίχους μου δεμένη με τα παιδιά. Με τη ζωή. Να γιατί εγώ, δεν πεθαίνω. Παίρνω δύναμη από τη νεότητα. «Ω! νεότητα, πληρωμή του χρόνου που αχρηστεύει το θάνατο», γράφει ο  Ελύτης.

Κι όπως θα εκαταλάβετε, εγώ, εκουρλάθηκα από τη χαρά μου. Τόσες απανωτές χαρές μπορώ να τσι αντέξω; Έκαμα την καρδιά μου σίδερο, τι σίδερο, αλιάδα έγινε. Δάκρυσα, τόσο που η ψιχάλα σταμάτησε. Κι έπειτα το βιολί μου, που το ξέρετε: εσάρτισα ώσμε την κορφή του Αυγού κι αμά μ’ ένα γλάκιο σκαπέτισα ως τον Αίνο κι έκαμα δέηση στον Αινήσιο Δία κι αμά έδωσα ένα πήδο ώσμε τα Γρίλα κι άναψα ένα κερί στην Παναγία κι έπειτα έδωσα μια βουτιά κάτου στην Κουτσουπιά και λάου λάου να μη με καταλάβουνε γύρισα πίσω να υποδεχτώ τα παιδιά.

Αλλά θα είμαι βλάκας. Γίνονται όλα αμέσως; Δεν αργήσανε όμως. Η απάνου αίθουσα και μετά η μία από τσι κάτου μου για πάνω από πέντε χρόνια, οχτώ αν θυμούμαι καλά- γιομίσανε τραπέζια, κιθάρες και μαντολίνα και αναλόγια και με το πράσινο πεντάγραμμο να μαθαίνει στα παιδιά τση Σάμης μουσικούς δρόμους χαράς. Α! εκείνο το πράσινο πεντάγραμμο! Τα παιδιά κι εγώ μαζί τους να ταξιδεύουμε πάνου τσι ράγες του! Ώσμε το φεγγάρι, τον ήλιο. Κι ώσμε στον διπλανό που φαινόταν κοντά, αλλά μπορεί και να ήταν αλάργα. «Η μουσική», λένε «εξημερώνει τα ήθη». Μου άρεσε αυτό από τότε, αλλά είχα πάντα τσι αμφιβολίες μου. Λοιπόν, το ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΕΝΤΑΓΡΑΜΜΟ!

ΝΤΟ, για τα παιδιά τση Σάμης και των χωριών τση, τα καλύτερα παιδιά του κόσμου..

ΡΕ, για τη μαντολινάτα που έφκιαξε εκειός ο ταλαντούχος άθρωπος.

ΜΙ, για τσι χριστουγεννιάτικες γιορτές που παίζανε τα παιδιά μου (ναι, παιδιά Μου) στο σχολείο τσου και για τα μαθητικά φεστιβάλ.

ΦΑ, για τσι συναυλίες που εκάνανε στο Αργοστόλι, στη βιβλιοθήκη και στο Ληξούρι, στο Δημαρχείο με τσου χορωδούς από εκειά τα μέρη.

ΣΟΛ, για εκείνη τη μαγική βραδιά που στη Σάμη, τα παιδιά τση μαντολινάτας επαίξανε το τροπάριο τση Κασσιανής που το διασκεύασε ο δάσκαλός τσου.

ΛΑ, για την τελευταία εκδήλωση τση μαντολινάτας στη Σάμη, ένα καλοκαίρι με τραγούδια διασκευασμένα από το δάσκαλο πάλε. Και

ΣΙ για τον άθρωπο που σκόρπισε νότες χαρά τσι καρδιές των παιδιώνε. Το δάσκαλό τους (και δάσκαλό Μου) Γεράσιμο Αποστολάτο. Καλή του ώρα όπου και να’ναι.

Σε ούλα ευκειά και σε άλλα ακόμα, εγώ, ήμουν μαζί τσου. Περήφανος ήμουν. Η μαντολινάτα Μου (ναι, Μου) ήτανε η μοναδική τση Κεφαλονιάς. Άκουγα, πήγαινα, ενημερωνόμουν. Είναι καταγραμμένα τσου τοίχους μου. Κανένας δεν μπορεί να μου τα πάρει.

Χίλιες φορές θα το πω, ΕΓΩ, ΤΟ ΚΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΣΗ ΣΑΜΗΣ!

Έχει κανένας αντίρρηση; Να σηκώσει το χέρι! Μήπως εκεί στο βάθος; Κανένας αρνητής μου πριν, που σκέφτεται να γίνει «φίλος» μου αργότερα; Με συγχωρείτε, παραφέρομαι. Με πιάνουν και μένα πότε πότε τα μπουρίνια μου!

ΕΠΟΧΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Το Καράτε και η Λέσχη Σινεμά
 
Και πού να σας τα λέω. Ελάμπαξα μια μέρα. Μέσα στην ευτυχία μου έκαμα μια βόρτα ίσαμε την Αντίσα. Εγύρισα κι αποκοιμήθηκα. Τα παραθύρια μου κλειστά, η απάνω μου αίθουσα άδεια.

Κι έβλεπα ένα όνειρο. Πως έφερναν, λέει, ούλα τα αρχαιολογικά ευρήματα τση Σάμης στη μεγάλη μου αίθουσα. Κι έβλεπα αρχαιολόγους να σουλατσάρουν, γυάλινες προθήκες να φέρνουν. Εκεί, εγώ, το όνειρό μου να γίνω αρχαιολογικό Μουσείο. Εκείνο τον καιρό. Γιατί έναν άλλο είχα άλλο όνειρο. Να γίνω μια μεγάλη βιβλιοθήκη. Ή να γίνω ένα σπηλαιολογικό Μουσείο. Οι αθρώποι της Σάμης, έλεα, πρόβες κάνουνε. Πότε με κάνουνε νηπιαγωγείο, πότε μικρή βιβλιοθήκη, πότε αίθουσα  πού χορεύουνε, πότε αίθουσα καράτε.

Α, για το τελευταίο να σας πω, δε μου άρεσε και πολύ. Δεν ήμουν εγώ των πολεμικών τεχνών. Είμαι κτήριο τση ειρήνης. Αν και η φιλοσοφία του καράτε είναι βαθιά, ξεκινάει από την εσωτερική ειρήνη του ανθρώπου και τη συνεχή αναζήτηση της αρετής. Κι έτσι, το δέχτηκα αγόγγυστα. Και δε στενοχωριόμουν, γιατί έβλεπα παιδιά να μπαινοβγαίνουν, να διασκεδάζουν και να αθλούνται.  Αλλά να σας πω την αμαρτία μου: δεν μπορώ να σας κρύψω πως δε χάρηκα, όταν έπαψα να χρησιμοποιούμαι ως αίθουσα καράτε.

Αλλά, ωρές, εξεχάστηκα.

Ελάμπαξα, σας είπα, μετά τη βόρτα μου ώσμε στην Αντίσα. Άκουα συνομιλίες, όπως: «Αδερφέ μου, οι αθρώποι χρειάζονται την αγάπη μας». Αυτό πιστεύω κι εγώ, σκέφτηκα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Άκουσα όμως και μια στριγγιά φωνή: «Εμείς είμαστε ο λαός που θα ελευθερώσει τον κόσμο». Αμάν, είπα και ξύπνησα για τα καλά. Ποιος λαός θα μας ελευθερώσει; Ποιος κουρλός τα λέει εφκειά; Καταϊδρωμένος άνοιξα τα μάτια μου…

«Τα φτερά του έρωτα», λέγεται η ταινία κι ο σκηνοθέτης τση είναι ο Βιμ Βέντερς. Δυο άγγελοι κατέβηκαν στη γης, γίνανε αθρώποι και ονειρεύτηκαν μια αθρώπινη γη δίχως πολέμους και μίση. Προσγειώθηκαν ακριβώς στην πλατεία τση Ανατολικής τότε Γερμανίας, τση χωρισμένης Γερμανίας. Α! κι αυτή η χώρα. Πόσο εύκολα ξεχνάει. Δυο φορές «ξέχασε» στο παρελθόν κι αρκινήσανε δυο παγκόσμιοι πόλεμοι. Τι να σας πω. Τηνε βλέπω τσι μέρες μας να ξεχνάει και τρίτη φορά…

Αλλά, ας πάμε στο τότε να σας πω τι έγινε: Ο Σύλλογος πάλε με μια ομάδα νέων από τη Σάμη έφερνε από το Αργοστόλι κινηματογραφικές ταινίες και τσι εδείχνανε στον κόσμο. Κι ένας καλός άθρωπος από ένα διπλανό χωριό έφερνε τη μηχανή του, τη μουβιόλα του δηλαδή και έδειχνε τσι ταινίες.

Χαρά που έκανα! Βέβαια δεν επήρα χαμπάρι τσι καρέκλες που εκουβαλήσανε. Και τι μ’ αυτό. Ο κόσμος χαιρόταν και ειδικά τα νέα παιδιά. Θυμάμαι τον «Κλέφτη των ποδηλάτων», που έπαιζε ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι. Έβλεπα την άθλια ζωή τση φτωχής ιταλικής κοινωνίας της δεκαετίας του ‘40 και των αρχών της δεκαετίας του ’50 το πόσο έμοιαζε με τη δική μας.

Ούτως ή άλλως, που λένε κι οι γραμματιζούμενοι, περνούσα  τον καιρό μου. Πότε με τσι ταινίες, πότε με τα παιδιά του Νηπιαγωγείου, πότε με τα παιδιά τσι Μουσικής, έλεα πως επιτελούσα επιτέλους το ρόλο μου. Αλλά κάθε τόσο μου έρκονταν σα σβιλάδες οι ιδέες για Μουσεία και Μεγάλες Βιβλιοθήκες. Ακόμα και για Μέγαρο Μουσικής μου ήρτε η κουρλή ιδέα. Κι έλεα. Δεν πειράζει κάποτες ούλα θα γίνουν.

Ώσπου μια μέρα κολέηδές μου …. Ώσπου μια μέρα…


(συνεχίζεται)

MAJOR ARX

Κερασίας Τουλιάτου - Έκθεση Ζωγραφικής

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ                       

Η εικαστικός Κερασία Τουλιάτου  εκθέτει έργα ζωγραφικής και κατασκευές στην K-ART GALLERΥ  στο Φισκάρδο Κεφαλονιάς. Μαθήτρια σπουδαίων δασκάλων  η καλλιτέχνης ασχολείται με πολλές μορφές  εικαστικών τεχνών  με έμφαση στην ζωγραφική και την αγιογραφία. 

Πραγματοποίησε δέκα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές  στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος , του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών  Κεντρικής Ελλάδος  και διδάσκει σε εικαστικά εργαστήρια.΄

Εργα της έχουν δημοσιευθεί σε καταλόγους, ημερολόγια, λευκώματα , εφημερίδες και περιοδικά ενώ κριτικές και αναφορές  της δουλειάς της έγιναν από ιστορικούς και κριτικούς τέχνης. Το 2009 δημιούργησε τον χώρο τέχνης K-ART GALLERY στο Φισκάρδο Κεφαλονιάς, τόπο καταγωγής της, όπου εκθέτει τα έργα της κάθε καλοκαίρι.

K-ΑRT GALLERY Φισκάρδο  Κεφαλονιά

Διάρκεια έκθεσης  από  29 Ιουλίου έως 29 Αυγούστου
Ώρες λειτουργίας  19.00-23.00
www.kerassiatouliatou.gr   tel.6949988946       


Θέατρο του Βορρά - ΟΔΥΣΣΕΒΑΧ της Ξένιας Καλογεροπούλου


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΟΔΥΣΣΕΒΑΧ
της Ξένιας Καλογεροπούλου

με πρωταγωνιστή τον Πάνο Βλάχο
μουσική Διονύσης Σαββόπουλος

σκηνοθεσία Κώστας Γάκης 


Τετάρτη 25/7 στις 9:15 μ.μ.  
ΑΥΛΕΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΞΕΝΙΑ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ

 Πέμπτη 26/7 στις 9:15 μ.μ.  
ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΙΑΚΩΒΑΤΕΙΟΥ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΛΗΞΟΥΡΙ



Το «Θέατρο του Βορρά» ανοίγει τα πανιά του και ο θρυλικός πια Οδυσσεβάχ της Ξένιας Καλογεροπούλου κάνει για πρώτη φορά στην τριαντάχρονη ιστορία του το γύρο της Ελλάδας.

Η παράσταση που έχει μαγέψει εκατομμύρια θεατές, φιλοδοξεί  να παρασύρει μαζί της στο ταξίδι νέους, μικρούς - και όχι μόνο - φίλους της να φάνε μαζί το λωτό…και να ξεχάσουν να μεγαλώσουν.

Η Ξένια Καλογεροπούλου έγραψε την ιστορία του Οδυσσεβάχ από την Ιθαγδάτη που ταξιδεύει ψάχνοντας το Κυκλολωτογοργοκιρκιλάριζο. χρησιμοποιώντας στοιχεία από την Οδύσσεια, από τις Χίλιες και μία νύχτες, και πολλά άλλα αγαπημένα παραμύθια .

Η σκηνή μετατρέπεται ολόκληρη σε καράβι και όλοι μαζί σαλπάρουμε για να γνωρίσουμε τον Κύκλωπα Αρχισαλαχάρ, που όταν τραγουδάει η γη ταρακουνιέται, την Λαριζάντ, την πριγκίπισσα που με την ομορφιά της μπορεί να σε βγάλει από το δρόμο, τη μάγισσα Κιρκίλα που πετάει, τους πειρατές, τη γοργόνα, τους λωτοφάγους και άλλους τόσους ήρωες που θα μας κάνουν να αγαπήσουμε το ταξίδι!. Οδηγός μας ο Παραμυθάς , ο πιο αγαπημένος φίλος των παιδιών. Την παράσταση συνοδεύει ζωντανή μουσική με κιθάρα , ακορντεόν και κρουστά.

Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Κώστας Γάκης, ο οποίος  τιμήθηκε με το βραβείο "Δημήτρης Χορν" το 2006 για την ερμηνεία του στην παράσταση "Κατσαρίδα", ενώ τη μουσική υπογράφει ο  Διονύσης  Σαββόπουλος .

Στο ρόλο του Οδυσσεβάχ  ο Πάνος Βλάχος γνωστός από τις αγαπημένες σειρές Βασιλιάδες (Λεωνίδας), Ζωή της Άλλης (Τζώρτζης) κ.α.

Ο Οδυσσεβάχ έχει μεταφραστεί σε 8 γλώσσες και έχει παρουσιαστεί από αρκετούς ξένους θιάσους.

Μια παράσταση για κάθε ηλικία, που δεν πρέπει να χάσετε .

Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Παναγιώτας Κοκκορού,  η κίνηση του Χρήστου Παπαδόπουλου, η μουσική διδασκαλία  της Μαρίας Δελλή.

Παίζουν: Πάνος Βλάχος, Αβραμίδης Γιώργος, Αντωνίου Σοφία, Καβάλη Αμαλία,  Μπιμπής Κώστας, Σοφολόγης Γιάννης.
Ζωντανή μουσική: Χαρά Σαββίδου

Η θεατρική παράσταση «Οδυσσεβάχ» θα βρίσκεται στο Αργοστόλι για μία μοναδική παράσταση την Τετάρτη 25  Ιουλίου στις 9:15 μ.μ. στον Αύλειο Χώρο του ΞΕΝΙΑ.


Στο Ληξούρι για μία μοναδική παράσταση την Πέμπτη 26 Ιουλίου στις 9:15 μ.μ.  στο Κηποθέατρο της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης.

Πληροφορίες στα τηλέφωνα 6945 978340 9:30π.μ.- 2:00μ.μ. & 5:30 -10:00μ.μ.

Τιμή εισιτηρίου: Γενική είσοδος  12€
Τιμή προπώλησης:10€
Ηλεκτρονική προπώληση εισιτηρίων στο http://www.viva.gr/tickets/festival/odissevach/
Τηλ. 13855.
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Μαρία Λουτζιούδη
Τηλ. Επικοινωνίας :  m. 6947 70 69 72    e-mail: loutzioudim@medialine.gr

Καραβόμυλος 2012

Ευχαριστούμε το ιστολόγιο Βλαχάτα Σάμης για την επισήμανση και την αποστολή του υλικού. Συμμεριζόμαστε την ανησυχία και την αγανάκτηση. Σημεία των καιρών αγαπητοί.... Στη Σάμη πριν λίγα χρόνια είχαμε του φοίνικες κάτω από τέντες. Όπως όλοι ξέρουμε οι φοίνικες ....Κεφαλληνίας αναπτύσσονται καλύτερα στη σκιά. Όταν ήμασταν παιδιά εκεί στα 80s οι δρόμοι της Σάμης είχαν δέντρα. Πικροδάφνες, και τα άλλα που έβγαζαν τα ...μπιρμπιλόνια. Τα κόψαμε όλα γιατί ποιος χρειάζεται δένδρα, δένδρα έχει ο λόγκος. Εδώ θέλουμε τσιμέντο ή πλάκες (που κουνιούνται) γιατί είμαστε και τουριστικό μέρος, μη κοιτάτε που δεν έχουμε τουρίστες.....

Το 1915 οι παππούδες μας στον Καραβόμυλο, φύτευαν κυπαρίσσια και ευκάλυπτους. Κυπαρίσσια για ανεμοφράχτες (στ' αμπέλια και σε καλιεργίσιμες εκτάσεις γενικότερα ) και ευκάλυπτους για το δροσερό κλίμα που δημιουργούν, αλλά και για την εντομοαποθητική τους ιδιότητα.




Το 2012 φαίνεται ότι αυτά τα κυπαρίσσια δεν μας χρειάζονται... και τα πετσοκόβουμε!!!
Το κυπαρίσσι των δύο παραπάνω φωτογραφιών, βρίσκεται στον Καραβόμυλο, δίπλα ακριβώς στην παιδική χαρά. Όποιος ενδιαφέρεται (Δήμος, Δασαρχείο κλπ ) ας σπεύσει, γιατί δίπλα ακριβώς παίζουν παιδιά και περνούν εκατοντάδες επισκέπτες της ομώνυμης λίμνης στην παραλία του χωριού. 



Ρουπάκι: Αν περάσει κανείς από το δασαρχείο ας κάνει μια βόλτα και στο Κάστρο. Θα δει διάφορα οχυρωματικά έργα και πληθυσμούς από συμπαθή τετράποδα να βολτάρουν ανενόχλητα. Ας πάει κανείς και στα Αγρίλια. Άλλα τετράποδα έχουν κάνει το μοναστήρι βοσκότοπο. Γιατί ο καθένας στην ...όλβια Σάμη κάνει ό,τι του γουστάρει και δε δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

Διαπολιτισμικό Κέντρο Ιονίου - Θερινές Εκδηλώσεις 2012

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι φετινές εκδηλώσεις του Διαπολιτισμικού Κέντρου Ιονίου, στην αίθουσα εκθέσεων των γραφείων του, στο άλσος Καραβομύλου. Οι δραστηριότητες αυτές θα παρουσιαστούν σε συνεργασία με την ΚΕΔΗΚΕ στα αγαπημένα και καθιερωμένα Εόρτια Σάμης.

ΙΟΥΛΙΟΣ

Από 16/07/2012 έως 29/07/2012 ο κ. Τάσης Καβαλιεράτος από την συλλογή του blog Βλαχάτα Σάμης,επιμελείται και παρουσιάζει εξωτερική  έκθεση με πολύτιμες φωτογραφίες έως και της δεκαετίας του 1960 ,μοναδικές μαρτυρίες μιας άλλης εποχής.

Από 16/07/2012 έως 05/08/2012 έκθεση εργοχείρων με τον κροσέ (βελονάκι), εξαιρετικά δείγματα καλαισθησίας, υπομονής και δεξιοτεχνίας των κυριών της περιοχής.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Από 07/08/2012 έως 31/08/2012 ο κ. Τάσης Καβαλιεράτος από την συλλογή του blog Βλαχάτα Σάμης, επιμελείται και παρουσιάζει εξωτερική  έκθεση με πολύτιμες φωτογραφίες έως και της δεκαετίας του 1960 ,μοναδικές μαρτυρίες μιας άλλης εποχής.

Από 07/08/2012 έως 19/08/2012 ο κ.Λάμπρος Σιμάτος  παρουσιάζει έργα ζωγραφικής με θέμα « Επτανησιακοί τύποι ιστιοφόρων ».

Από 21/08/2012 έως 31/08/2012 η κ. Μαρία Ραντουλέσκου παρουσιάζει έργα ζωγραφικής με θέμα « Κεφαλονίτικο φώς-Κεφαλονίτικη μαγεία των χρωμάτων».

Η  έκθεση φωτογραφίας της κ.Στέλλας Λιάτου αναβάλλεται για προσωπικούς λόγους.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Από 02/09/2012 έως 16/09/2012 έκθεση κεντήματος με υπέροχα δείγματα αισθητικής αρμονίας και έμπνευσης  των κυριών της περιοχής.
                                                                   
Ώρες επισκέψεων 19.00-21.00 μ.μ.

                                                                     Για το Δ.Κ.Ι

 
                                                                    Τάκης Τόκκας