Ένα blog στο Ρουπάκι - Ίσκιος επικοινωνίας!

Στον ηλεκτρονικό του ίσκιο δημιουργησαμε μαζί έναν ανοιχτό χώρο ενημέρωσης, σκέψης και προβληματισμού για την ζωή μας σε όλες της τις εκφάνσεις. Για πράγματα που αγαπάμε αλλά και που μας ενοχλούν.

Φιλόξενος τόπος για ενημέρωση, προβληματισμό και δραστηριοποίηση για τα τοπικά πράγματα αλλά και για θέματα από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, ανοιχτός ακόμα και σε "θυμωμένες" απόψεις με ευπρέπεια και σεβασμό.

Στη δύσκολη συγκυρία θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τον ίσκιο μας σημείο συνάντησης και επικοινωνίας για τους συμπολίτες μας και να προτείνουμε λύσεις και διεξόδους για τον τόπο μας που μοιάζει να μην μιλάει με τους ανθρώπους του.

Ξεκινώντας από απλά και μικρά που θα μας επιτρέψουν να ξαναγνωριστούμε και να μάθουμε να συζητάμε και να συνεργαζόμαστε, να λύνουμε προβλήματα.

Αισχύλου Πέρσαι...

Πήραμε δυο σχόλια και τα κάναμε ανάρτηση. Για να κάνετε κι άλλα σχόλια! Μήπως και! Πού ξέρεις καμιά φορά!....

Πριν την παράσταση

ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΣΤΗ ΣΑΜΗ - ΜΠΡΑΒΟ 

Μπράβο στο Τοπικό συμβούλιο της Σάμης που διοργανώνει την εκδήλωση στη Σάμη. Για να μη λέμε δηλαδή ότι δε διοργανώνει τίποτα. Διοργανώνει την εκδήλωση που είναι και δωρεάν. Και άμα πάτε κεί θα δήτε και το Φάντασμα του Δαρείου. 


Και τι θα ήθελα νομίζετε; άμα είναι εκεί κανένας από το Τοπικό Συμβούλιο, που δε θα είναι, γιατί άλλος πρότεινε την εκδήλωση και θα είπε - ας βάλουμε και εσάς - θα ήθελα λοιπόν το Φάντασμα να κατεβεί από τη σκηνή και να τσου βάλει στο τρεχάκι. 

Να τρέχουνε, να τρέχουνε και να τους λέει στο δρόμο: 

Θα φκιάσετε ωρές το Μουσείο; κι εκείνοι να λένε ΝΑΙ!

Θα φκιάσετε ωρές τη βιβλιοθήκη; και κείνοι να λένε ΝΑΙ!

Θα φκιάσετε ωρές το κτίριο των Προσκόπων; κι εκείνοι να λένε ΝΑΙ!

Θα φκιάσετε ωρές...κι εκείνοι από την τρεχάλα και τη μαλιγκουνία τους να λένε ΝΑΙ και στο τέλος το φάντασμα χεσμένο από τα γέλια να λέει: ΚΑΛΑ ΩΡΕΣ ΜΗ ΦΚΙΑΣΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ, κι εκεινοι να λένε: ΟΧΙ, ΟΧΙ ΘΑ ΤΑ ΦΚΙΑΣΟΥΜΕ ΟΛΑ. ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΞΑΝΑΚΥΝΗΓΗΣΕΙΣ.

Μετά την παράσταση

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Λίγα άτομα προχτές στους Πέρσες. Πού εκείνες οι παραστάσεις του θεατρικού με το αδιαχώρητο! Αλλά και προχτές θα μπορούσαν να ήταν πολλοί, αν γινόταν ενημέρωση και ενημέρωση όχι μόνο για το έργο, όχι μόνο για την τραγωδία (γιατί σίγουρα θα ήταν περισσότεροι αν ήταν ένα άλλο πιο ελαφρύ έργο), αλλά, αλλά φίλοι του Τοπικού Συμβουλίου, ΠΑΙΔΕΙΑ. Και ΠΑΙΔΕΙΑ σημαίνει έργα πολιτισμού,έργα βάσης. Και σημαίνει σταυροφορία για την αναπαλαίωση του κτιρίου των προσκόπων. Που σημαίνει λέσχες πολιτισμού για τη νεολαία, που σημαίνει και κάποια έρμη βιβλιοθήκη, που σημαίνει Μουσεία. 


Ένα παράδειγμα: το χωριό της Νάξου Απείρανθος με 350 κατοίκους, έχει: Μουσείο Αρχαιολογικό, Μουσείο Ορυκτολογίας, Μουσείο Λαογραφικό, Βιβλιοθήκη. Κι εμείς έχουμε ένα Λαογραφικό μουσείο, από τις ενέργειες, βέβαια, τις εξωθεσμικές, τις μεμονωμένες, κάποιων από τα χωριά, αλλά εγώ δεν είδα, ένα φυλλάδιο για να ενημερώνει τους τουρίστες γι' αυτό. Πόσο αξίζει ένα δίφυλλο, ακόμα και έγχρωμο; Τίποτε απολύτως. Και σε κάποιον υπολογιστή θα μπορούσε να βγει. 

Αλλά φίλοι, έχετε ολιγωρήσει. Πριν ένα χρόνο είχα ξαναγράψει ένα κείμενο. Εκεί έλεγα κάποια πράγματα, γιατί, γιατί πίστευα ότι πολλά μπορείτε να κάμετε. Ναι, το πίστευα. Αλίμονο αν δεν πιστεύαμε στους ανθρώπους. Γιατί όταν κάποιος αποφασίζει να ασχοληθεί με τα κοινά, αυτό σημαίνει ότι δίνει κάτι από την ψυχή του. Αλλά τώρα πια, δεν το πιστεύω. Πολύς καιρός πέρασε άπραγος. 


Γι' αυτό δε θα σας πω να ανακτήσετε το χαμένο χρόνο, γιατί, αγαπητοί φίλοι, τόσον καιρό πια.....και δε θέλετε και δεν μπορείτε και... ίσως δεν ξέρετε. Αν συμβαίνει το τελευταίο, θα πω, δυστυχώς, δυστυχώς για την περιοχή!!! Αλλά ακόμη κι αν ξέρετε φίλοι, αγνοείτε τη δύναμη του πολιτισμού της περιοχής που έχει αξία κι έχει βάθος αιώνων. Την αγνοείτε!

Τα αρχαία της περιοχής 2000 χρόνια τώρα, ακόμα δεν έχουν "μιλήσει". Κανένας ως τώρα δεν τα έχει "κινητοποιήσει". Κάποτε θά 'ρθουν, το πιστεύω, άνθρωποι που θα αλλάξουν τη ροή της περιοχής. Δε νομίζω σύντομα. Αλλά, σε 10, 100, 200 χρόνια; Δεν μπορεί, γιατί η ιστορία όσο "βουβαίνεται", τόσο επιστρατεύει δυνάμεις. Δυνάμεις που είναι μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. 


Κι η δύναμη κάποτε θα βγει. Θα βγει ως δημιουργία μορφοποιητική, ουσίας πνοή και ζωογόνο ρεύμα πολιτισμού.Όταν κάποτε έρθουν κάποιοι, θα απομονώσουν με τα καλά τους έργα τη μιζέρια, την αμορφωσιά της εποχής μας, την πνευματική εξορία που μας στέλνει ο σύγχρονος πολιτισμός της τηλεόρασης και του διαδικτύου. 

Όταν φίλοι, ξυπνήσει κάποτε ετούτος ο τόπος, μακάρι να μην είναι αργά -ποτέ δεν είναι αργά- μακάρι να μην είναι λίγο πριν τον γκρεμό. Θα σας έλεγα να τον απομακρύνετε, τον γκρεμό, αλλά ξέρω, ξέρω πολύ καλά, έχω επίγνωση δεκαετίες τώρα, "φωνή βοώντος εν τη θαλάσση". Γιατί κι η θάλασσα, έγινε έρημος πια.... 

Έχω πολλή πικρία για τον τόπο μας, φίλοι. Και αγάπη, πολλή αγάπη που δε μεταφράζεται με τίποτε πια, με τίποτε.

Θα πω λοιπόν, κι είναι αυτός ο στερνός μου λόγος, σε αυτή τη φιλόξενη ιστοσελίδα, έτσι ακαδημαϊκά, σα να μιλώ στο ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΔΑΡΕΙΟΥ: αλλάξτε τη γεωγραφία του τόπου. Η ιστορία μονάχα ξέρει να περιμένει. Να περιμένει, άλλες φορές σιωπηλά και άλλες εκκωφαντικά. 

MAJOR ARX