Εξαιρετική η εκδήλωση με τα δύο χορευτικά συγκροτήματα, Αιγιαλός και
Ιόνια Πνοή, μια βραδιά μνήμης για την Μικρασιατική καταστροφή και τον
ελληνικό πολιτισμό της Ιωνίας που χάθηκε.
Ενδιαφέρων, αν και αυθαίρετος, ο παραλληλισμός: Και τότε μοιρασμένοι ανάμεσα σε έναν ενδοτισμό και μια αμετροέπεια.
Και ο όλεθρος ήρθε. Και φταίγανε οι άλλοι! Οι σύμμαχοι που μας πούλησαν... Αργότερα έφταιγε η Ιντέλιτζενς Σέρβις... Οι άλλοι.
Μου άρεσε εκείνο το τσοπανόπουλο που, ξυπόλυτο από τα βουνά της Πίνδου, βρέθηκε στον Σαγκάριο και το Αφιόν Καραχισάρ, πολεμώντας τους Τούρκους. Πήγαινε για την Αγκυρα... Έτσι του έλεγαν. Αλλά τότε άκουσε ότι, αν έβγαινε στις εκλογές ο Γονατάς, θα γύρναγε στο σπίτι του.
Οπότε... γύρισε υποχωρώντας, για να "συνωστιστεί" στην παραλία της Σμύρνης, μαζί με τους μελλοντικούς "τουρκόσπορους" της προσφυγιάς, ναι αυτούς που αργότερα θα αποκαλούσαμε απόγονους των Ιώνων, όταν ο εύκολος σε μας τους ελλαδίτες καιροσκοπισμός και οι ανάγκες της στιγμής(μας) θα έδειχναν αλλού...
Και έπρεπε να καθαρθεί το άγος της καταστροφής: Εξι (δίκαια ή άδικα) στήθηκαν στον τοίχο και εκτελέστηκαν.
Σήμερα το άγος ποιός θα το πληρώσει ... ο Ακης;; Οι άλλοι; Συναποφάσιζαν. Τίποτα;; Όσο περνάει ο καιρός η αποδιάρθρωση της χώρας γίνεται όλο και πιο έντονη (μην πάτε μακριά, κοιτάξτε την δημόσια διοίκηση, παντού).
Δεν είναι αν θα πέσουν οι μισθοί, είναι που αυτή η πατρίδα γίνεται, μέρα με την μέρα, κάτι άμορφο, εξανεμίζοντας τις προσπάθειες γενιών που μετά τον μεγάλο πόλεμο την έστησαν.
Ασχολούνται με τις μειώσεις των μισθών, στρέφουν τις κάμερες στους φτωχούς, τους άνεργους, αυτούς που πλήττονται.
Κρύβουν, συσκοτίζουν, έτσι, το μέγα σκάνδαλο των καιρών μας: αυτόν τον άπληστο, σκοτεινής προέλευσης, υπερ-πλούτο. Αυτόν που "επιχειρεί" στα Νησιά Μάρσαλ και ζει μεταξύ Ελβετίας, Φρανκφούρτης Λονδίνου και Ν. Υόρκης. Αυτόν που κάνει επιχειρηματο-φιλανθρωπία, μέσω σοβαρών και κοινωνικά ευαισθητοποιημένων ιδρυμάτων.
Αυτή η πατρίδα είναι έτοιμη ή να εκραγεί ή να ενδο-καταρρεύσει.
Λοιπόν, το σημερινό μας/τους άγος;; Ποιοί και πως θα το καθάρουν;; Είναι "πολλά τα λεφτά" για να κλείσει το θέμα έτσι απλά και "αναίμακτα", με "δημοκρατικό τρόπο", με μια κάλπη. Σάπιο και άρρωστο γυρίζει/μυρίζει γύρω μας, μπαίνει εντός μας. Ένα άταφο πτώμα. Η αποφορά της σάπιας σάρκας, μια σκοτεινή σκιά. Για πόσο ακόμη;
Δεν πρόκειται με μια Ιφιγένεια να φυσήξει ούριος άνεμος. Εξάλλου για ποιά εκστρατεία; Εάλλω.
28 Μαίου 2012
"Ολιγαρχικός"
Ενδιαφέρων, αν και αυθαίρετος, ο παραλληλισμός: Και τότε μοιρασμένοι ανάμεσα σε έναν ενδοτισμό και μια αμετροέπεια.
Και ο όλεθρος ήρθε. Και φταίγανε οι άλλοι! Οι σύμμαχοι που μας πούλησαν... Αργότερα έφταιγε η Ιντέλιτζενς Σέρβις... Οι άλλοι.
Μου άρεσε εκείνο το τσοπανόπουλο που, ξυπόλυτο από τα βουνά της Πίνδου, βρέθηκε στον Σαγκάριο και το Αφιόν Καραχισάρ, πολεμώντας τους Τούρκους. Πήγαινε για την Αγκυρα... Έτσι του έλεγαν. Αλλά τότε άκουσε ότι, αν έβγαινε στις εκλογές ο Γονατάς, θα γύρναγε στο σπίτι του.
Οπότε... γύρισε υποχωρώντας, για να "συνωστιστεί" στην παραλία της Σμύρνης, μαζί με τους μελλοντικούς "τουρκόσπορους" της προσφυγιάς, ναι αυτούς που αργότερα θα αποκαλούσαμε απόγονους των Ιώνων, όταν ο εύκολος σε μας τους ελλαδίτες καιροσκοπισμός και οι ανάγκες της στιγμής(μας) θα έδειχναν αλλού...
Και έπρεπε να καθαρθεί το άγος της καταστροφής: Εξι (δίκαια ή άδικα) στήθηκαν στον τοίχο και εκτελέστηκαν.
Σήμερα το άγος ποιός θα το πληρώσει ... ο Ακης;; Οι άλλοι; Συναποφάσιζαν. Τίποτα;; Όσο περνάει ο καιρός η αποδιάρθρωση της χώρας γίνεται όλο και πιο έντονη (μην πάτε μακριά, κοιτάξτε την δημόσια διοίκηση, παντού).
Δεν είναι αν θα πέσουν οι μισθοί, είναι που αυτή η πατρίδα γίνεται, μέρα με την μέρα, κάτι άμορφο, εξανεμίζοντας τις προσπάθειες γενιών που μετά τον μεγάλο πόλεμο την έστησαν.
Ασχολούνται με τις μειώσεις των μισθών, στρέφουν τις κάμερες στους φτωχούς, τους άνεργους, αυτούς που πλήττονται.
Κρύβουν, συσκοτίζουν, έτσι, το μέγα σκάνδαλο των καιρών μας: αυτόν τον άπληστο, σκοτεινής προέλευσης, υπερ-πλούτο. Αυτόν που "επιχειρεί" στα Νησιά Μάρσαλ και ζει μεταξύ Ελβετίας, Φρανκφούρτης Λονδίνου και Ν. Υόρκης. Αυτόν που κάνει επιχειρηματο-φιλανθρωπία, μέσω σοβαρών και κοινωνικά ευαισθητοποιημένων ιδρυμάτων.
Αυτή η πατρίδα είναι έτοιμη ή να εκραγεί ή να ενδο-καταρρεύσει.
Λοιπόν, το σημερινό μας/τους άγος;; Ποιοί και πως θα το καθάρουν;; Είναι "πολλά τα λεφτά" για να κλείσει το θέμα έτσι απλά και "αναίμακτα", με "δημοκρατικό τρόπο", με μια κάλπη. Σάπιο και άρρωστο γυρίζει/μυρίζει γύρω μας, μπαίνει εντός μας. Ένα άταφο πτώμα. Η αποφορά της σάπιας σάρκας, μια σκοτεινή σκιά. Για πόσο ακόμη;
Δεν πρόκειται με μια Ιφιγένεια να φυσήξει ούριος άνεμος. Εξάλλου για ποιά εκστρατεία; Εάλλω.
28 Μαίου 2012
"Ολιγαρχικός"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν είναι γραμμένα στα ελληνικά απορρίπτονται.