Δικέλης Βλιχός - ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΛΟΓΟΣ ΔΕΙΛΟΣ ΚΙ ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Με αφορμή την συζήτηση σχετικά με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σάμης που άναψε εδώ στο Ρουπάκι, ο αναγνώστης μας Δικελής Βλιχός μας έστειλε το παρακάτω στιχοπλόκημα:

Δικέλης Βλιχός
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ
ΛΟΓΟΣ ΔΕΙΛΟΣ ΚΙ ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ακούστε φίλοι κι αδερφοί και να μη χολοσκάμε
Δέστε ο καιρός που έφτασε θέλουν να μη νογάμε
Εκείνοι που μας δέσανε με Δου Νου Τού στον πάτο
Χωρίς τσέπες μάς θέλουνε και μ’ άντερο μονάτο.

Σας γλέπω τυρραγνιόσαστε κι ο σύλλογος ο μαύρος
Με κειους που τον σηκώνουνε πρέπει να γένει λαύρος
Να κάνει πράματα άριστα και βέβαια να ξεχάσει
Κειες τσι εποχές τσι νόστιμες που ήταν όλο φάση
Που ’καμε πράματα αρκετά, λιγάκι και σπουδαία
Όχι, όσα ήθελε πολλά, η Σάμη με τα αρχαία,
Με τα λιμάνια τ’ άχρηστα, τα ωριόπλουμα τα κάστρα
Μα ούλοι τση εκάμαμε, να, μια οριά χαλάστρα.
Με την αδιαφορία μας, το ωχαδερφέ και τέτοια
Εκείνος μας βρωμάει πολύ, ο άλλος έχει ντέρτια…

Λοιπό, που λέτε αδερφοί, σηκώστε τα μανίκια
Σκίστε τα όλα τα χαρτιά και μην πληρώστε νοίκια
Και να το καταλάβετε, με Καλλικράτη φόρα
Ποιον να διαλέξεις πιο πολύ, το σύλλογο ή την …μπόρα;
Και σας το λέω καθαρά: το σύλλογο, ας χαρείτε
Κι απέ αν δε κάνει το καλό τότε, όρσε, να του πείτε
Γιατί, που λέτε, φίλοι μου, δικαίωμα να φωνάζει
Έχει μονάχα ο δουλευτής που λιώνει, που στενάζει.

Και σου το λέω σύλλογε, ν’ αλλάξεις, ν’ αγριεύεις
Και να γενείς επίμονος, να κτίζεις, να παλεύεις
Να στέκεσαι μακριά πολύ από την εξουσία
Να την εκμεταλλεύεσαι με περισσή σοφία
Θα τση φωνάζεις σιγανά πολύ, μα και σκληρά άμα λάχει
Και να γενείς λαού φωνή και όχι των ολίγων
Που θέλουν να μας κάνουνε μια χώρα των κολίγων.

Στο ξαναλέω σύλλογε, ξέρω πως θα θυμώσεις
Θα θελες να με είχες κει και να με παραδώσεις
Στον μπόγια, στ’ άγρια σκυλιά σε ποταπά θηρία
Χωρίς να σκέφτεστε άκαρδοι, όξου με τέτοια κρύα;
Στο ξαναλέω σύλλογε, στο ξαναλέω, μ’ ακούεις;
Ή μήπως δεν τηράς εδώ και άλλες θύρες κρούεις;

Πρόσεξε καλομοίρη μου, με λέξεις θα σε κράζω
Με λέξεις που’ χουνε φωτιά που τσι βαστώ στο βάζο
Σε βάζο που εφύλαα ελιές για να τσι φάω
Μα χρέος μου τσι πήρανε στου Δου Νου Τού το χάος.

Αλλ΄ όταν κάνεις το καλό, ε, ρε να γδεις, θ’ αλλάξω
Τσου στίχους μου ολημερίς, θα σκούζω, θα φωνάξω
Κι απέ θα σε χειροκροτώ, τση Σάμης μας το λάμπος
Κορώνα θα το κάμουμε στης Κύατης το θάμπος.


Δικέλης Βλιχός