Η εμπειρία μου σαν ιδρυτικό μέλος της ΣΠΙΘΑΣ Κεφαλονιάς...

Η εμπειρία μου σαν ιδρυτικό μέλος της ΣΠΙΘΑΣ Κεφαλονιάς τρεις μήνες τώρα, μου έχει δημιουργήσει περίεργα συναισθήματα και εικόνες για έναν κόσμο με περίεργη αντίληψη, πλούσια συναισθήματα και όνειρα τυλιγμένα σε καμπαρντίνα με ψηλό γιακά και τσέπες γεμάτες μπερδεμένες κουβαρίστρες από κληρονομιά πανάρχαια… σε έναν πολύχρωμο τσιμεντένιο βωμό ιδεολογιών, που θυσιάζονται οι ιδέες! Σε ένα κράτος που προϋπόθεση και οχυρό του, είναι ο πνιγμός της Δημοκρατίας και η αποθέωσή της ως έννοια από λύκους που μεταλλάσονται σε σκυλιά κι έπειτα σε ανθρώπους για να μπορέσουν να πουλήσουν τα προϊόντα τους στον όχλο! Βλέπεις, τα συμπαθή τετράποδα δεν πούλησαν ποτέ οτιδήποτε και έχουν την ατυχία να αγγίζουν την δημοκρατία στο άχρωμο και απόλυτο σκοτάδι των εξελίξεων και στην έλλειψη του ανθρώπινου νου! Συγχωρέστε μου τα λόγια στο «φιλολογικό ημίφως». Πιστεύω ότι ο δρόμος για την αλήθεια δεν είναι ένας! Την πλησιάζεις από παντού. Όσο αργήσεις σε αυτήν τόσο υποχρεούσαι όταν την αγγίξεις, να παραμείνεις… Ή, πιο ιδανικά τον χρόνο της παραμονής να τον κάνεις πατρίδα σου για πάντα! Δεν με αφορούν οι μάζες σε πορεία που έχει χαραχτεί! Μήτε οι αρχηγίσκοι που υποκαθιστούν θεούς και δίνουν λύσεις θολώνοντας το χθες, χρυσοκεντούν το σήμερα και κλέβουν το αύριο απ τα νιάτα, μπερδεύοντας έννοιες, σκοπούς, τον ίδιο τον Έρωτα… Στρώνουν πλατείες με πίσσα ολόγυρα και χάνονται δρόμοι, πλακόστρωτα, μονοπάτια, αφανίζουν την πέτρα και το μοναδικό! «Οι Ομοιόμορφοι» λοιπόν δεν με αφορούν… απλά τους αγαπάω μόνο!... Θλίβομαι που είναι δρομολογημένο στην δίνη τους να χαθώ… και θα χαθώ εκεί που την _ αλήθεια θα βρω _ … Όχι απ τους αυτοκράτορες και τους πρώτους των αρχηγών… μα απ τους ομοιόμορφους! Για όσους καλά με ξέρουν από παιδί ήμουν βαθύτατα πολιτικοποιημένος… Μα ποτέ σε κόμματα δεν άνηκα! Ήμουν από μικρός πρώτος στην μπάλα μα ποτέ ομάδα δεν είχα! Αντιλαμβάνεστε λοιπόν το δύστροπο του χαρακτήρα μου και την «δυστυχή» σχέση μου με το εγώ, που αν και συγκροτημένο δεν του παρείχα «εκτονωτήρια», δεν είχα είδωλα… Είχα την αντίληψη για παράδειγμα ότι τα πολιτικά κόμματα στο σύνολό τους εργάζονται για μία προκατασκευή δεδομένων, σε μία υπερκατασκευή και συντήρηση του απόλυτου ελέγχου της επερχόμενης τάξης πραγμάτων που δεν μπορούσα να συμμετέχω η να παρακολουθήσω! Τα κόμματα και οι φορείς αυτών, δεν έπραξαν τα ανθρώπινα τότε, καθοδηγούμενοι από τους κεφαλαιοκρατούντες … πόσο δε τώρα που τα κόμματα τους έχουν ανάγκη για να επιβιώνουν! Η ΣΠΙΘΑ που εγώ πίστεψα δεν είναι του Θεοδωράκη! Είναι δική μου! Οι χιλιάδες σπίθες που ανάβουν αργά και σταθερά στη χώρα, θα λάμπουν ή θα σβήνουν κατά μονάδα! Ο Θεοδωράκης είναι ένας μέγας μουσικοσυνθέτης, Έλληνας, που έχει στο ενεργητικό του αγώνες στο παρελθόν ίδιους με χιλιάδες άλλους! Χαίρομαι για την πρωτοβουλία να ανάψει την πρώτη σπίθα… συμφωνώ όπως και όλοι μας με την πρώτη διακήρυξη της κίνησης… και αποδέχομαι την πρότασή του να τον «χρησιμοποιήσω» για όσο χρειαστώ! ΕΩΣ ΕΔΩ! Ο κάθε ένας από μας εκπροσωπεί τον εαυτό του! Όλοι μας και σε ρυθμό αργό μα σταθερό βρίσκουμε τον τρόπο να αγωνιστούμε! Όλοι είναι πολύτιμοι στην διαδικασία της επιστροφής της Πατρίδας, των αξιών, της δικαιοσύνης… Ο κάθε ένας μας μοναδικός στην όποια μορφή λαϊκής πάλης! Τα «πρόβατα» δεν πρέπει τώρα να διασπώνται! Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα τρομοκρατήσουμε τους «βασιλείς» των κοινωνιών δίχως να αλληλοκατηγορούνται και συρρικνώνονται οι όποιες κοινωνικές ομάδες! Δίχως οι κομματικοί πειθαρχημένοι να μονοπωλούν τον αγώνα, να περιφρουρούν τους ανθρώπους απ’ τους πολίτες! Όλοι μπορούμε να ορθώσουμε το εγώ στο όνομα του Εμείς, που χρειαζόμαστε. Ο κοινοβουλευτισμός δια των εκπροσώπων … καταχράστηκε, πρόδωσε, θανάτωσε τις αξίες ενός Έθνους και τώρα ανενεργός και άχρηστος απ’ τους ίδιους τους εντολείς του, καταρρέει!
Πρέπει να προλάβουμε την τιμωρία εμείς κι όχι οι εργοδότες αυτών που θα στήσουν το επόμενο βήμα! Το αυτό πρέπει να συμβεί και με την λογική της πτώχευσης η οποία έχει ξεκινήσει και μας το κρύβουν! Την πτώχευση πρέπει να την κάνει ο Λαός! Η λαϊκή ετυμηγορία πρέπει να στοχεύσει στην τιμωρία εκατοντάδων πολιτικών για εσχάτη προδοσία! Πρέπει η συμμετοχική δημοκρατία με τα χαρακτηρίστηκα που ποτέ δεν ζήσαμε να γίνει ο στόχος μας! Πρέπει η ΣΠΙΘΑ να γίνει φλόγα μέσα μας δίνοντας βήμα στον άνθρωπο! Οι ανεξάρτητοι πολίτες να συμπορευτούν σε κοινούς στόχους και να μην μένουν σε ανόητες διαχωριστικές γραμμές που κρατούν τις αγέλες χώρια και εξυπηρετούν τον κοινό μας εχθρό!

Πρέπει να καταδικάσουμε στην συνείδησή μας τους μεγαλοηγέτες και τις πραγματικές πράξεις τους που ποτέ δεν είδαν το φως, σε ένα πανηγυρικό ιστορικό μοντάζ! Πρέπει να ξεπεράσουμε λογικές ιστορικών κινημάτων που μονοπωλούν, χαλιναγωγούν, συντηρούν και βάζουν πλάτη στα αντιλαϊκά θεριά! Πρέπει να γκρεμίσουμε τους τράπεζο ιδιώτες πριν μα τελειώσουν αυτοί! Είναι ανάγκη τώρα για ΖΥΜΩΣΗ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΝΥΠΑΚΟΗ, ΔΡΑΣΗ … λέξεις της κεντρικής ΣΠΙΘΑΣ!

Μέχρι πότε θα πιστεύουμε ότι οι άνωθεν «μπούρδες» είναι λόγια που δεν πραγματώνονται; Πως τολμάμε ξέροντας… να υπομένουμε! Γνωρίζοντας να περιμένουμε και να αμφισβητούμε την δύναμη ενός ολόκληρου λαού που αν φταρνιστεί θα τους εξαερώσει;;; Οι άνθρωποι σήμερα είναι ποιο ισχυροί από ποτέ… μα και ποιο σιωπηροί από ποτέ! Γιατί; Ποιες οι ενοχές και οι τύψεις που μας κάνουν να νιώθουμε υπεύθυνοι και ποιες η κολάσιμες πράξεις μας; Που αιωρείται η Αυτογνωσία, η Ελευθερία της σκέψης, η Ανθρώπινη βούληση και Αξιοπρέπεια;

Το «εμείς» πια χρονολογία θάφτηκε κι από ποιους; Και τι επιτέλους με κρατά μακριά σου στον αγώνα σου; Γιατί είσαι εσύ; Φόρεσες τα ρούχα που ήθελα να είχα;

Πως μπορώ μες τη φωτιά που καίγομαι μαζί σου να βλέπω μόνον εκείνο που μου δείχνουν, τη διαφορά μας στο επάγγελμα, την διαφωνία μας στα συνδικάτα και των γυναικών μας τ’ αντίθετα όνειρα… με στοχεύεις για τους φίλους που έχω η δεν έχεις… Αφού καιγόμαστε κι οι δυο, εσύ μπροστά κι εγώ ακολουθώ!

Θυσία μπροστά στο ποιος θα παραβγεί … απ’ όπου! Κι αν ηττηθούμε, δεν θα είναι η πρώτη φορά στου ανθρώπου την ιστορία… Πρώτη φορά θα είναι αν μείνουμε αμέτοχοι στον επωνύμων λήσταρχων την αυτοκρατορία! Εκείνων που λογαριάζουν στη νέα Γη με τον πληθυσμό και την ημερομηνία λήξεως ζωής των ανθρώπων! Καμιά σπίθα μόνη δεν μπορεί! Δίχως την καρδιά να την ανάψει χωρίς τα χέρια να την οδηγήσουν! ς κατανοήσω ότι μόνον οι νέοι μπορούν να μένουν απολιτικοί… εγώ ως «αποστασιοποιημένος», «ωχαδερφιστής» είμαι έρμαιο εντολοδόχων και σέρνουμαι στην προσταγή του σήμερα για να εξασφαλίσω μια στάλα αύριο εξαγορασμένης ντροπής! Οι ΣΠΙΘΕΣ των Ελλήνων έχουν τον στόχο του κάθε προδομένου πολίτη, του κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου… συνάμα όμως τηρούν την αυτονομία τους σε μικρές επιμέρους διαφορές! Είναι δύσκολο η ΣΠΙΘΑ στον Έβρο με την ΣΠΙΘΑ στην Κεφαλονιά να προβάλουν ομοιόμορφα συνθήματα και πανομοιότυπο συντονισμό κάτω από καταστατικά που φέρουν κοινές λογικές κομμάτων! Αν ήταν έτσι η μόνη μας διαφορά με κόμματα θα είναι η αποχή μας στην βουλή! Η ΣΠΙΘΑ πρέπει να μείνει μακριά από προέδρους, γραμματείς, εκπροσώπους… ιεραρχίες και στρατιωτικούς νόμους! Πρέπει να χρησιμοποιούμε με τιμή τον όρο ΕΘΝΟΣ, δίχως «εθνικιστικά ατοπήματα»*. Η απόλυτη Δημοκρατία είναι χρέος μας να δοκιμαστεί! Τα συντονίστικα όργανα που καλώς ονομάζουμε ομάδες εργασίας πρέπει να εναλλάσσονται όπως και γίνεται. Να έχουν φωνή και συμμετοχή όλο και περισσότεροι! Να πλησιάσουμε κοινωνικές ομάδες και «αμέτοχους» πολίτες, όχι μόνον με δηλώσεις, ψηφίσματα και ομιλίες… μα με κοινωνικές εκδηλώσεις και κοινωνική προσφορά! Ο άνθρωπος να γίνει το επίκεντρο για τον άνθρωπο! Δραστηριότητες υποστήριξης σε όποιον έχει ανάγκη με πολλαπλούς τρόπους… Συμβολικές καθημερινές παρουσίες δράσης και αντίδρασης πλευρικά στην ζωή μας… ν’ ανοίξουν δρόμοι για συμπαράσταση στον συνάνθρωπο!

Ένας, η λίγοι μόνον δεν μπορούν! Θα γίνουν οι γραφικοί του χωριού και θ’ αποτύχουν!

Πρέπει να θυμηθούμε ότι δεν υπήρξαν στα χρόνια που πέρασαν μόνον αμέτοχοι… δεν υπήρξαν μόνον ηγετίσκοι και βολεμένοι… Δεν υπήρξαν μόνον ήρωες και βασιλείς… υπήρξαν και πολίτες που είχαν την θέληση να προσφέρουν και κάποιοι τους απομόνωσαν! Αυτούς τους κάποιους πρέπει κάποια στιγμή να πάψουμε να τους συγχωρούμε!

Είναι επικίνδυνο να μην ξέρουμε τον τρόπο που πρέπει να προσφέρουμε στον άνθρωπο, στα παιδιά μας, στην γενιά που ακολουθεί! Μα πιο επικίνδυνο κι αποκαρδιωτικό να ξέρουμε και να μην κάνουμε κάτι!

Αν όλα τα ποιο πάνω φαντάζουν ουτοπίες, λόγια «για χόρταση»… Όνειρα άπιαστα… Θυμηθείτε πόσες φορές ονειρευτήκαμε ποιο μεγαλεπήβολα κι ανέγγιχτα…

Άλλαξε η ζωή μας ποιο γρήγορα απ’ τις αλλαγές στο σώμα κι εμείς σε κάτι απ’ τα δυο «μας παίρνει» να έχουμε λόγο θέση και συμμετοχή!

Ανώνυμος