Δικέλης Βλιχός
ΔΥΟ ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΤΙΓΜΕΣ
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΣΑΜΗΣ
1.
Στο δρόμο του Κάστρου εκείνο το βράδυ
που χάραξε ο ήλιος της πλάσης σημάδι
δυο άστρα ειδωθήκαν κι εκάθησαν μόνα
στην άκρη ενός βράχου με μιαν ανεμώνα.
Το ένα αναμμένο στα πλάτη του κόσμου
και τ’ άλλο σβησμένο, «α!», έλεγε, «φως μου»!
2.
Στην Πύλη του Κάστρου εκείνη κοιτούσε
ψυχές που πετούσαν τριγύρω, μεθούσε,
θυμόταν εκείνον που μέρες καλούσε,
δεν ήξερε πια τι απ’ όλα ποθούσε:
να βρει τη χαρά στης ελπίδας την άκρη
ή μήπως την πίκρα στου ονείρου το δάκρυ;
3.
Η Κύατις,
δεσποσύνη με άστρα στα χέρια
τα δώρα του Απόλλωνα,
λούζεται στης θαλάσσης την άπλα
κι ένα τόξο λεγεωνάριου
στοχεύει ακόμα την ελπίδα
που ξέφυγε
κι ως τις μέρες μας μαίνεται,
γιατί πάντα προσμένει
το θέρος
κι ο έρως…
Δικέλης Βλιχός
ΔΥΟ ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΤΙΓΜΕΣ
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΣΑΜΗΣ
1.
Στο δρόμο του Κάστρου εκείνο το βράδυ
που χάραξε ο ήλιος της πλάσης σημάδι
δυο άστρα ειδωθήκαν κι εκάθησαν μόνα
στην άκρη ενός βράχου με μιαν ανεμώνα.
Το ένα αναμμένο στα πλάτη του κόσμου
και τ’ άλλο σβησμένο, «α!», έλεγε, «φως μου»!
2.
Στην Πύλη του Κάστρου εκείνη κοιτούσε
ψυχές που πετούσαν τριγύρω, μεθούσε,
θυμόταν εκείνον που μέρες καλούσε,
δεν ήξερε πια τι απ’ όλα ποθούσε:
να βρει τη χαρά στης ελπίδας την άκρη
ή μήπως την πίκρα στου ονείρου το δάκρυ;
3.
Η Κύατις,
δεσποσύνη με άστρα στα χέρια
τα δώρα του Απόλλωνα,
λούζεται στης θαλάσσης την άπλα
κι ένα τόξο λεγεωνάριου
στοχεύει ακόμα την ελπίδα
που ξέφυγε
κι ως τις μέρες μας μαίνεται,
γιατί πάντα προσμένει
το θέρος
κι ο έρως…
Δικέλης Βλιχός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν είναι γραμμένα στα ελληνικά απορρίπτονται.