Δικέλης Βλιχός: Μελισσάνη και Παν ή η αληθινή Μελισσάνη

Δικέλης Βλιχός
Μελισσάνη και Παν ή η αληθινή Μελισσάνη

Τ’ όνομά μου αντίλαλος στους αιώνες
λέξη καθημερνή των λαμνοκόπων:
«Η Μελισσάνη καλόγρια ήταν
σε μοναστήρι της οροφής που ποντίστηκε
ή και κόρη που έπεσε για τον άπιαστο ερωτά της…»
Κι εγώ σας αφήνω, γελώ για τα δυο και ρουφώ
της στιγμής την ανούσια πλήξη
στα μειδιάματα των επισκεπτών
και στα φαύνα σκιρτήματα του αέρα.

Περάσανε άλλωστε χρόνια, ζαμάνια, καιροί
μα ήρθε η ώρα να σας πω την αλήθεια:
«Λοιπόν, πατριώτες του μέλλοντος,
αγαπημένοι και άσωτοι,
είμαι θεά, με περίμενε ο Παν στο νησάκι της λίμνης
να μου πει για τον πόθο, που του καίει τα σωθικά.
Κι εκείνο το μπάσταρδο με το βέλος περίμενε πλάι
καβάλα στην πέτρα που φαντάζει κριάρι.
Α, ρε χουνέρι που θα πάθουν κι οι δυό τους!, είπα
κι άφησα με κραυγή ένα ειδώλιο να πέσει με πάταγο
στα παγωμένα της λίμνης νερά,
το σκοινί αιωρούνταν,
ξεγελάστηκε ο Παν κι άρχισε να φωνάζει
με τη φόρμιγγά του να παίζει θλιμμένους σκοπούς…!
Το μπάσταρδο έφυγε σκούζοντας!
και δε σας κρύβω, ανατρίχιασα λίγο
μα, πιστέψτε, καθόλου μα καθόλου δε φταίω…

Κι αμέσως στο Δουλίχιο πήγα, απέναντι
με τον ημίθεο Άγη απ’ της Κράνης τα μέρη
κι απολαμβάνω τους σκοπούς του Πανός
που μιλάνε για χαμένες αγάπες
βλάκας δεν ήταν, κατάλαβε ύστερα
έψαξε, έμαθε, μα ποτέ, τίποτε δεν είπε από τότε
τζέντλεμαν είναι ο Παν, όλοι έχουν να λένε…

Περάσανε χρόνια, καιροί και ζαμάνια
και στ’ αυτιά μου φτάνουν ιστορίες για μένα
που πνίγηκα, λέει και χαίρομαι!
Α! λατρεμένοι, πονηροί πατριώτες
κι οι δυο, μόνο εμείς, γνωρίζουμε την αλήθεια!
Είμαι, δεν σας είμαι τουλάχιστον χρήσιμη;

Σας χαιρετώ, όμως τώρα,
σας ασπάζομαι σφόδρα
με φωνάζει ο Άγης,
θα πάμε στης Αρκαδίας την άγονη γη
μας έχει καλέσει ο Παν,
(χούφταλο πια, τι θέλει κι αυτός;)
στο γάμο του με τη νύμφη …Καλλίστη!

Δικέλης Βλιχός