ΡΟΥΠΑΚΙ, αγαπητοί φίλοι.
Χαίρομαι για την πρωτοβουλία και το ενδιαφέρον σας για το ραντεβού της Σπίθας την Κυριακή στην Σάμη μας! Σας ευχαριστώ με την ευκαιρία, για την συμβολή σας στην ενημέρωση και πολύ περισσότερο για την αγκαλιά που άνοιξε η σελίδα σας και χωρέσαμε! … Αρκεί να σας πω ότι απ τα παιδικά μου χρόνια και κάπου στο 1984 και μετά, οι συμπολίτες μας ξαφνικά έπαψαν να επικοινωνούν μεταξύ τους, να μιλούν ο ένας στον άλλο. Τα σπίτια μας μένουν καθαρά εκθετήρια που κανείς η σχεδόν κανείς δεν τα επισκέπτεται. ( Αντίληψή μου!)
Χαιρετίζω λοιπόν τους επώνυμους στο ρουπάκι και στέλνω την αγάπη μου στους ανώνυμους, που κατά την άποψή μου είναι η μαγιά που φουσκώνει γρηγορότερα και ταΐζει περισσότερους! Σε μία λεύτερη σελίδα έχεις το δικαίωμα να εκφραστείς και να βάλεις ολόσωμο μαντίλι …γιατί δεν θα προβείς σε πράξη… θα γράψεις! Θέλω λοιπόν ( που ξέρεις… αγαπημένη…) να μου ψιθυρίσεις την αγάπη σου και να εκτονωθείς μιας και δεν μπορείς, γιατί ντρέπεσαι δείχνοντας το πρόσωπό σου να το κάνεις! Κι απ την άλλη θέλω πατέρα που σε πλήγωσα και ξέρω γιατί δεν μπόρεσες ποτέ να το αναφέρεις… να γράψεις δίχως να σε Δω! Μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα… Εσύ που έντονα διαφωνείς … γράψε ελεύθερα αν θες… είναι ο μόνος τρόπος να δω στον χώρο πως με βλέπεις δίχως προσχήματα και υποχρεώσεις…
Στην σπουδαιότερη μουσική των Ελλήνων την Δημοτική. Θα προτείναμε στους στιχουργούς να υπογράψουν; Να αφαιρέσουν με άλλα λόγια, λέξεις και σκοπούς μέσα απ’ τα τραγούδια τους; «Και για ποιον λόγο;» … θα έλεγαν! ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ ΟΥΤΕ ΑΠ’ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΟΥΤΕ ΑΠ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ! Γι’ αυτό λοιπόν πιστεύω ότι όλοι χρειάζονται! Ανώνυμοι κι επώνυμοι
Εγώ εδώ, υπήρξα και τα δύο!
ΜΟΝΟ… ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ!!!
Χαίρομαι για την πρωτοβουλία και το ενδιαφέρον σας για το ραντεβού της Σπίθας την Κυριακή στην Σάμη μας! Σας ευχαριστώ με την ευκαιρία, για την συμβολή σας στην ενημέρωση και πολύ περισσότερο για την αγκαλιά που άνοιξε η σελίδα σας και χωρέσαμε! … Αρκεί να σας πω ότι απ τα παιδικά μου χρόνια και κάπου στο 1984 και μετά, οι συμπολίτες μας ξαφνικά έπαψαν να επικοινωνούν μεταξύ τους, να μιλούν ο ένας στον άλλο. Τα σπίτια μας μένουν καθαρά εκθετήρια που κανείς η σχεδόν κανείς δεν τα επισκέπτεται. ( Αντίληψή μου!)
Χαιρετίζω λοιπόν τους επώνυμους στο ρουπάκι και στέλνω την αγάπη μου στους ανώνυμους, που κατά την άποψή μου είναι η μαγιά που φουσκώνει γρηγορότερα και ταΐζει περισσότερους! Σε μία λεύτερη σελίδα έχεις το δικαίωμα να εκφραστείς και να βάλεις ολόσωμο μαντίλι …γιατί δεν θα προβείς σε πράξη… θα γράψεις! Θέλω λοιπόν ( που ξέρεις… αγαπημένη…) να μου ψιθυρίσεις την αγάπη σου και να εκτονωθείς μιας και δεν μπορείς, γιατί ντρέπεσαι δείχνοντας το πρόσωπό σου να το κάνεις! Κι απ την άλλη θέλω πατέρα που σε πλήγωσα και ξέρω γιατί δεν μπόρεσες ποτέ να το αναφέρεις… να γράψεις δίχως να σε Δω! Μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα… Εσύ που έντονα διαφωνείς … γράψε ελεύθερα αν θες… είναι ο μόνος τρόπος να δω στον χώρο πως με βλέπεις δίχως προσχήματα και υποχρεώσεις…
Στην σπουδαιότερη μουσική των Ελλήνων την Δημοτική. Θα προτείναμε στους στιχουργούς να υπογράψουν; Να αφαιρέσουν με άλλα λόγια, λέξεις και σκοπούς μέσα απ’ τα τραγούδια τους; «Και για ποιον λόγο;» … θα έλεγαν! ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ ΟΥΤΕ ΑΠ’ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΟΥΤΕ ΑΠ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ! Γι’ αυτό λοιπόν πιστεύω ότι όλοι χρειάζονται! Ανώνυμοι κι επώνυμοι
Εγώ εδώ, υπήρξα και τα δύο!
ΜΟΝΟ… ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ!!!
Σταύρος Παπαδάτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν είναι γραμμένα στα ελληνικά απορρίπτονται.