Αλέξανδρος Παρίσης: Ιδανικός Αυτόχειρας;

Είναι σίγουρα πολύ νωρίς για μία ασφαλή πολιτική κατόπτευση των γεγονότων, όμως παραταύτα και όντας φύσει αιθεροβάμωνες και αλαφροΐσκιωτοι, θα αποτολμήσουμε ένα ακολούθημα του μίτου της Αριάδνης και όπου μας βγάλει βρε αδελφέ.

Με τούτα και με τ’ άλλα, ο Δήμαρχος από χθες και επίσημα πια, απαγγέλει στίχους Καββαδία στο Μιχαλάτο: «ό,τι αγαπούσα αρνήθηκα για το πικρό σου αχείλι». Κι όχι μόνο σ’ αυτόν, αλλά και στον έτερο των Διόσκουρων, κ. Διονύση Λυκούδη, ο οποίος ελέω Παρίση, συνέγραψε το ηρωικό του έπος στις εκλογές του ΕΒΕΚΙ.

Είναι πέραν από εξόφθαλμη και ιλαρή, συνάμα, η προσπάθεια των ιμάμηδων απόγονων του Γκαίμπελς των τοπικών ΜΜΕ, να πείσουν την κοινή γνώμη, για την επιτυχία του εγχειρήματος, την κυριαρχία του Άθως, του Πόρθος και του Άραμις, καθώς και για την ήττα του Λουκέρη, της Στεφάτου και του τοπικού ΠΑΣΟΚ συνολικά.

Αλλά ας δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα.

Λοιπόν, το δεδομένο είναι ότι ο Μιχαλατός, ο Παρίσης και ο Λυκούδης τους πήραν τα σώβρακα στο επιμελητήριο. Επειδή από το αποτέλεσμα κρίνονται όλα, το αποτέλεσμα λέει σε απόλυτους αριθμούς 13, 8, 0.

Όμως έτσι μετριούνται όλα σε απόλυτα νούμερα;

Σε κάθε μας επιλογή υπάρχουν τα κόστη και τα οφέλη. Εξ’ ου και οι μελέτες κόστους-οφέλους (Cost-Benefit Analysis) . Μόνο έτσι μετριούνται οι επιλογές μας.

Έχουμε και λέμε. Μήπως οι πιθανότητες αποτυχίας δεν ήταν και τόσο πολλές ώστε να συνιστά θρίαμβο η νίκη Μιχαλάτου; Μήπως δηλαδή έπαιζε στην έδρα του;

Μήπως το μέγεθος της νίκης είναι απλώς εικονική πραγματικότητα;

Και από την άλλη μήπως ο κ. Παρίσης χθες αυτοκτόνησε πολιτικά;

Μήπως δηλαδή αυτή η σπουδή που επέδειξε να στηρίξει τους φίλους του, Μιχαλάτο και Λυκούδη, ήταν μία θηλιά που πέρασε στο λαιμό του;

Και εξηγούμαι.

Με τη στάση που κράτησε στο επιμελητήριο, δυσαρέστησε και πολλαπλασίασε τους εντός της ΝΔ συντρόφους του, οι οποίοι τον στήριξαν να εκλεγεί δήμαρχος. Αυτό το 8% της κ. Στεφάτου, καλό είναι κάποιος να το μεταφράσει σε πρόσωπα, τα όποια όπως φαίνεται, νιώθοντας προδομένα, δε θα στηρίξουν ξανά τον κ. Παρίση για δήμαρχο. Και μιλάμε για στελέχη παραδοσιακά προσκείμενα στον Παρίση. Έτσι βαθαίνει το χάσμα που έχει ανοίξει μετά από τις διαγραφές και παραιτήσεις Ρουχωτά και Βεντούρα.

Ένα δεύτερο δεδομένο είναι ότι καταβάλλεται μία έναγχη προσπάθεια να φάνει η ήττα του ψηφοδελτίου της ΝΔ όχι σαν δεύτερη αποστασία Παρίση (τα ίδια είχαν συμβεί και το 2006 με το Λευκαδίτη), αλλά σαν αποτυχία των επιλογών της ΝΟΔΕ. Εδώ, εκ των πραγμάτων, αληθεύουν και οι δύο υποθέσεις. Και ο μεν αποστάτησε και οι δε απέτυχαν.

Ποιό αμάρτημα είναι βαρύτερο; Ο καιρός γαρ εγγύς.

Επίσης, εάν επιθυμεί ο κ. Παρίσης να επανεκλεγεί δε μπορεί χωρίς τη στήριξη τη ΝΟΔΕ. Άρα ή πρέπει να κυριαρχήσει στη ΝΟΔΕ ή να τα βρούνε μεταξύ τους. Γιατί, στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ κατεβάσει ένα καλό ψηφοδέλτιο, δεν θα έχει καμία ελπίδα ούτε με τον Λυκούδη αλλά ούτε και με το Μιχαλάτο παρέα.

Καλό θα ήταν να γινεί αντιληπτό ότι η διαφορά που είχε ο κ. Παρίσης από τον κ. Κοτσιλίνη δεν ήταν δα και κάτι σημαντικό. Οι γνωρίζοντες λένε, ότι με τα πλεονεκτήματα που είχε ο Παρίσης και τα μειονεκτήματα που είχε ο Κοτσιλίνης, η διαφορά δεν ήταν άξια λόγου.

Ποντάρει άραγε ο κ. Παρίσης σε μία εκλογή Παπαδάτου στις βουλευτικές; Πιθανόν. Αυτή η εξέλιξη σίγουρα θα τον έκανε να νιώσει πιο άνετα.

Αν όμως εκλεγεί ο Αλιβιζάτος, τότε τί γίνεται;

Στην περίπτωση που δεν πάρει το χρίσμα από τη ΝΔ, σκέφτεται την πιθανότητα να κατεβάσει ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο με Μιχαλάτο και Λυκούδη;

Αν χάσει, θα μείνει να κάνει αντιπολίτευση ή θα τους αφήσει πάλι σύξυλους, όπως έκανε το 2006;

Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι από τη στενότατη συναστροφή του με Μιχαλάτο και Λυκούδη έχει βγει χαμένος, κι ας μην το καταλαβαίνει.

Πιθανόν όταν το καταλάβει να είναι αργά.

Α.Π.