Major Arx: H σκόνη του χρόνου τί θα σεβαστεί;

Η ΣΚΟΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΙ ΘΑ ΣΕΒΑΣΤΕΙ;

Και κοντά σ’ όλα τα θαυμάσια, η "εύγλωττη σιωπή" του Δημάρχου. Ποιου Δημάρχου; Πλάι τα τοτέμ με βλέμματα ολλανδικών αγελάδων μετέφραζαν τα λόγια που άκουαν σε δικές τους παγωμένες άριες.

Πράγματι, ακίνητοι με ύφος ελλανοδίκη, ανυπομονώντας για τα οβάλ γραφεία της προγραφείσης ήδη αξιολόγησης. Της εσωτερικής. Εκείνης που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, της αλάνθαστης, που ακόμη δεν έχει βγει στο φως ή μάλλον στο σκότος. Ουαί τοις ηττημένοις! Το ζήτημα είναι ποιοι είναι οι ηττημένοι.

Η ανατροπή είναι η μητέρα του μέλλοντος, τότε που η σκόνη του χρόνου θα έχει σκεπάσει την ανυπαρξία των θνησιγενών τελετουργιών και πώς να το κάνουμε, θέλουμε δε θέλουμε, θα έχει αναδείξει στο φως εκείνα τα έργα που θα αντέξουν στο διάβα της. Και κυρίως ανθρώπους που θα τα εκτιμήσουνε, έστω αργά, πολύ αργά. Ο χρόνος όμως δεν έχει αρχή ούτε τέλος.

Τα άλλα, όμως; Η Σάμη; Εκείνη του νόστου; Με το ναύτη στην προκυμαία να μειδιά θωρώντας την αιώνια αδιαφορία των γηγενών και την ανυπαρξία πολιτισμού και μιας σταλιάς συναισθήματος.

Απέναντι η Κύατις, βλοσυρή και νοτισμένη πια δεν κοιτάζει την πλατεία, αλλά μια άλλη πλατεία του μέλλοντος εκεί όπου όλα θα έχουν από την αρχή ξεκινήσει. Γιατί δεν μπορεί. Ο πολιτισμός θα πάρει κάποτε την εκδίκησή του.

Ένας Άγγλος, το 1867, ο Τόμας Σμιθ, έγραφε στο ημερολόγιό του: «Φαντάζομαι τη Σάμη μετά από έναν αιώνα. Μεγάλο λιμάνι, αγαπημένα χρώματα, η σκιά των Φανέντων, αρχαίοι ναοί ορθωμένοι, α, εκείνος ο ναός του Απόλλωνος, εκείνη η Κύαθις και η πύλη που με τις μεγάλες της πέτρες είναι σαν να φυλάει την πόλη!. Κι εκείνη η πηγή, πίνεις νερό και νιώθεις δίπλα σου τον Οδυσσέα να χαιρετάει την Πηνελόπη του. Α, όλβια Σάμη, να ζούσα τότε!».

Αλήθεια, ποιος είναι εκείνος που θα δώσει απάντηση στον Τόμας Σμιθ;

MAJOR ARX