Ένα blog στο Ρουπάκι - Ίσκιος επικοινωνίας!

Στον ηλεκτρονικό του ίσκιο δημιουργησαμε μαζί έναν ανοιχτό χώρο ενημέρωσης, σκέψης και προβληματισμού για την ζωή μας σε όλες της τις εκφάνσεις. Για πράγματα που αγαπάμε αλλά και που μας ενοχλούν.

Φιλόξενος τόπος για ενημέρωση, προβληματισμό και δραστηριοποίηση για τα τοπικά πράγματα αλλά και για θέματα από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, ανοιχτός ακόμα και σε "θυμωμένες" απόψεις με ευπρέπεια και σεβασμό.

Στη δύσκολη συγκυρία θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τον ίσκιο μας σημείο συνάντησης και επικοινωνίας για τους συμπολίτες μας και να προτείνουμε λύσεις και διεξόδους για τον τόπο μας που μοιάζει να μην μιλάει με τους ανθρώπους του.

Ξεκινώντας από απλά και μικρά που θα μας επιτρέψουν να ξαναγνωριστούμε και να μάθουμε να συζητάμε και να συνεργαζόμαστε, να λύνουμε προβλήματα.

Major Arx: Σωτηριολογία Αυτόκλητων Χαχόλων

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες σωτήρων προκειμένου να σωθεί από την αφάνεια ένα έθνος:

Πρώτον, είναι αυτοί που αποφασίζουν ότι θα σώσουν μια ολόκληρη ιδεολογία. Συγκεντρώνουν από το λαό όλους όσοι αντιστέκονται και που κατά την άποψή τους δεν είναι σε θέση είτε δεν έχουν το μυαλό, τις ανώτερες δηλαδή διεργασίες για να τις χρησιμοποιήσουν είτε απλά έχουν άλλες, αλλότριες ιδέες που αντιμάχονται τις …σωστές. Αυτούς τους πάνε ταξίδι …αναψυχής σε νησιά και αρχιπελάγη.

Έχουν δωρεάν φαγητό, εργάζονται γιατί η εργασία ολοκληρώνει τον άνθρωπο, ψυχαγωγούνται και ένας ένας με το καλό ξεπαστρεύεται είτε διανοητικά είτε σωματικά. Πάπαλα, δηλαδή. Οι κακοί, τώρα, εκείνοι που δε θέλουν το καλό ούτε να εξαπλωθεί η …καλή ιδεολογία, όλη αυτή την ιστορία την ονομάζουν εξορία. Οι σωτήρες δε νοιάζονται, επειδή εννοούν ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι μακριά, έξω από την …εν-ορία τους.

Δεύτερον, είναι αυτοί που προκειμένου να μορφώσουν, να εκπολιτίσουν ένα λαό, να τον σπρώξουν σε …ανώτερες πνευματικές σφαίρες, να τον σώσουν δηλαδή από το βόρβορο της μιζέριας και της αμορφωσιάς, κάνουν κάτι πολύ πιο …θεάρεστο από το προηγούμενο. Εκείνους που δε θέλουν να εξυψωθούν σε ανώτερες πνευματικές σφαίρες, τους ακυρώνουν ως ανθρώπους. Τους αφαιρούν, δηλαδή, τη ζωή. Αυτό το ονομάζουν «πολιτιστική επανάσταση». Και το φαγητό που θα περισσέψει θα το πάρουν οι άλλοι, οι εναπομείναντες. Οι κακοί, τώρα, εκείνοι που την έχουν γλιτώσει, όλο αυτό το σκηνικό το ονομάζουν έγ-κλημα. Δεν είναι όμως, για τους σωτήρες έγκλημα, επειδή εννοούν ότι όλη αυτή η ιστορία έτσι έπρεπε να γίνει, γιατί είναι μέσα στο κλίμα, έστω κλήμα (εν + κλήμα) των μεγαλεπήβολων ιδεών τους .

Τρίτον, είναι αυτοί που αποφάσισαν να σώσουν μια χώρα από την οικονομική καταστροφή όπως λένε και κάνουν κάτι πολύ …σημαντικό: δεν κυνηγάνε εκείνους που έχουν πολλά, πάρα πολλά, που κλέβουν φανερά το λαό, αλλά τους χαϊδεύουν και τους διευκολύνουν ώστε να τα φυλάνε σε τράπεζες του εξωτερικού. Επίσης δεν κυνηγάνε όσους φοροδιαφεύγουν κι είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Και τι κάνουν αυτοί οι τελευταίοι; Κονομάμε τα άντερά τους, δε δίνουν αποδείξεις (το γνωστό κόλπο), δηλώνουν ελάχιστα στην εφορία κι εκείνη η άγια τους επιστρέφει και κάποια λίγα για να μην τους …αδικήσει. Αλλά έχει και συνέχεια το πράμα: αυτοί που αποφάσισαν να σώσουν τη χώρα –«θα σώσουμε την πατρίδα», λένε ακατάσχετα– με την εισφορά αλληλεγγύης όπως την ονομάσανε, φορολογούν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους για να πριμοδοτούνται και να …βοηθιούνται, ποιοι άλλοι; αυτοί που φοροδιαφεύγουν! Κι όλο αυτό το σκηνικό δεν είναι παρανοϊκή σχιζοφρένεια, κατά τους σωτήρες αλλά είναι μια νεόκοπη συλλογιστική για τη σωτηρία της πατρίδας.

Αλλά, αυτούς τους τελευταίους μπορούμε να τους ρωτήσουμε: όταν λένε «θα σώσουμε την πατρίδα», ποια πατρίδα εννοούν; Την πατρίδα που βρίσκεται καταχωνιασμένη στις τράπεζες της Ελβετίας; την πατρίδα των κλεφτών και των φοροφυγάδων; την πατρίδα των τραπεζών; την πατρίδα των κότερων και των λιμουζινών ή τη δική τους –ποια όμως- που διαρκώς την εκπορνεύουν; Γιατί ασφαλώς δεν εννοούν την πατρίδα των πολλών, εκείνων που φεύγουν πρόσφυγες ή εκείνων που μένουν και που υποφέρουν καθημερινά και που σε τελευταία ανάλυση αυτοί κρατάνε την όποια πατρίδα. Κι αυτοί, βέβαια δεν είναι καμιά απρόσωπη έννοια, είναι ο λαός. Κι αν αυτό δεν πρόκειται για μια ιδιότυπη εξορία μέσα στην …ενορία τους κι ένα ιδιότυπο έγκλημα μέσα στο κλίμα της εποχής, τότε μπορούμε να αναρωτηθούμε τι ακριβώς είναι.

Και οι τρεις παραπάνω περιπτώσεις σωτήρων διαφέρουν στο εξής: οι δύο πρώτοι δεν ενδιαφέρονται για την πατρίδα, αλλά λένε, ή μάλλον έλεγαν: «για το καλό του λαού». Και αδίστακτα έκαναν εκκαθαρίσεις καθαρίζοντας το λαό! Η τρίτη περίπτωση, πιο σύγχρονη, λέει: «για το καλό της πατρίδας», προσέξτε, δε λένε για το «καλό του λαού», αλλά για το «καλό της πατρίδας». Και είπαμε παραπάνω ποιας πατρίδας. Σου λένε, η πατρίδα είναι απρόσωπη, ας μη λέμε για το καλό του λαού, να μην προκαλούμε κι άλλο. Ύστερα ας κεντρίσουμε και τα όποια εθνικά αντανακλαστικά! Ας φερθούμε ως προασπιστές των πάτριων ενόψει της συντελούμενης παγκοσμιοποίησης, άσχετα αν τα έχουμε παραδώσει και ξεπουλήσει όλα τουλάχιστον για τους επόμενους δύο με τρεις αιώνες! Άσχετα, δηλαδή, αν «καθαρίζουν» ιδιότυπα το λαό και τον στέλνουν να ψάχνει στους σκουπιδοντενεκέδες (σε λίγο καιρό θα είναι μήπως υπερβολικό;) διαμέσου της έννοιας της πατρίδας.

Τέλος, και οι τρεις παραπάνω περιπτώσεις σωτήρων, μοιάζουν σε ένα μέγιστο χαρακτηριστικό: είναι αυτόκλητοι, κάτι σαν μεσσίες, που χύνουν άμα λάχει κροκοδείλια δάκρυα, δάκρυα σωτηριολογίας.

Και άλλοι από αυτούς υποκρίνονται γιατί έχουν γίνει υποχείρια είτε των παγκόσμιων οικονομικών παικτών που καθοδηγούν τις τύχες του πλανήτη και άλλοι μάλλον όχι, γιατί καθοδηγούνται και είναι δυστυχώς εμποτισμένοι από την εκλογίκευση που είναι κράμα σωτηρίας του πολιτικού τους μέλλοντος (βλέπε τομαριού), φόβου απέναντι στην εξουσία που τους περιθάλπει και ενός βολέματος που ταυτίζεται με μια ασαφή ιδεολογική εικόνα για τη σωτηρία της πατρίδας.

Είναι άλλωστε γνωστά τα επιχειρήματά τους που προβάλλουν ανάλογα με την περίσταση. Άλλες φορές κλείνουν υπέρ της μιας δικαιολογίας (έχει δίκιο ο κόσμος αλλά δεν μπορώ να εναντιωθώ στην κυβέρνηση) και άλλες φορές υπέρ της άλλης (έχει δίκιο ο κόσμος, αλλά δε γίνεται να καταστραφεί η πατρίδα).

Και λέω πιο πάνω δυστυχώς, γιατί το έσχατο σημείο κατάπτωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι να ταυτίζει κάποιος το στενά πολιτικό του μέλλον με τη σωτηρία της πατρίδας και να υποκρίνεται, όπως κατάντια είναι επίσης, να ισχυρίζεται το ίδιο και να έχει πείσει γι’ αυτό τον εαυτό του.

Ένα ερώτημα πάντως υπάρχει μετέωρο. Καλά, αυτοί σώζουν τους άλλους, αυτούς ποιος θα τους σώσει; Μήπως πρέπει να μεριμνήσουν και γι’ αυτό;

Σιγά που δεν είχαν και δεν έχουν μεριμνήσει…

MAJOR ARX

9 σχόλια:

  1. Σωστός και καυστικός όπως πάντα MAJOR ARX. ΄Έχεις λόγο τεκμηριωμένο που θα έλεγα ότι τσακίζει. Καυτηριάζεις τα κακώς τι κακώς τα τρισαθλίως κείμενα. Πάντα τα γραφτάσου είναι εύστοχα. Κεντράρουν τους στόχους. Θυμάμαι εκείνο το κείμενό σου που αναφέρεσαι στοον πολιτισμό και στα αρχαία και λες τόσα και τόσα πράγματα που θα έπρεπε να κάνει ο Σύλλογος. Αλλά ποιος να σε ακούσει. Αν μου επιτρέπεις να προσθέσω και ένά άλλο είδος σωτήρα. Είναι αυτός που περνάει τη συνείδηση του στον κόσμο και με τη σειρά του ο κόσμος νομίζει ότι γίνεται σωτήρας (βλέπε Χίτλερ).

    Και με την ευκαιρία να πω δυο λόγια για το ΡΟΥΠΑΚΙ. Πράγματι είναι το πιο ζωνταό μπλογκ της Κεφαλονιάς και όχι μόνο. Έχει πολύ καλούς μπλογκερ που γράφουν πολύ συχνά. Και μακάρι να έγραφαν πιο συχνά. Ο καθένας είναι ξεχωριστός. Να αναφέρω τον Σταράτο, τον Πάραλο, τον Αναμάμαλα, το Γαϊδουράγκαθο, το Δικέλη Βλιχό και βέβαια τον ΚΟΝΤΡΑΣΤΑΡΟ. Άλλος θυμόσοφος, άλλος οραματικός, άλλος σατυρικός, άλλος δοκιμιογράφος, άλλος έντονα και σοφά καυστικός. Μια πολύ καλή "παρέα" που γνοιάζονται αληθινά για ό, τι συμβαίνει που δύσκολα την βρίσκεις στα ελληνικά μπλογκς. Θα τους παρακαλούσα να γράφουν πιο συχνά κι εσένα αγαπητό ΡΟΥΠΑΚΙ να είσαι πιο ...τακτικό. Συγχώρησέ μου την τελευταία παρατήρηση, γνωρίζω τις δυσκολίες που υπάρχουν αλλά....Για να είμαι δίκαιος και με αυτή την κατάθεσή σας προσφέρετε πάρα πολλά στην περιοχή μας.
    Σας χαιρετώ.
    Ένα φίλος του ΡΟΥΠΑΚΙΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...μιλατε ρε παιδιααααα....

    Πρεπει λοιπον ΕΜΕΙΣ
    που ειναι αδιαμφισβητητο πλεον οτι ζουμε " κατ' επιφαση εν ταξει ",
    εκτος εαν "ταξη" θεωρειται να μην ξερεις
    - τι φορους θα σου επιβαλλουν την επομενη εβδομαδα
    - αν θα εχεις δουλεια αυριο ή οχι
    - αν θα μπορεσεις να πληρωσεις φαρμακα
    - αν πρεπει να μεταναστευσεις για να επιβιωσεις
    - αν τα νοσοκομεια θα εχουν γαζες
    - αν τα σχολεια θα συνεχισουν να λειτουργουν
    - αν τα ΠΑΙΔΙΑ-ΜΑΣ θα εχουν το δικαιωμα να ο ν ε ι ρ ε υ ο ν τ α ι ,
    να παρουμε την ζωη-μας στα χερια-μας.
    ΟΧΙ ομως για να την παραδωσουμε ΞΑΝΑ
    σε καποιον αααλλο "ηγετη" που θα μας υποδειξει το σωστο-
    σε καποιον αλλο "αρχηγο" που θα μας ε ξ α θ λ ι ω ν ε ι
    συστηματικα και ανερυθριαστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ορέ αναμαλλιασμένε (το αναμαμάλας δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει, γιατί με μπερδεύεις ονομαστικά λίγο), έχεις την εντύπωση ότι μπορείς να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου μαζί με ένα τσούρμο «αγωνιστών» που το κυριότερο που τους διακρίνει είναι η έλλειψη ηθικής;
    Που τους ενώνει μόνο η έλλειψη ρευστού για να ζήσουν την άνευ αξιών ζωή τους; Ξέρεις σαν τι μοιάζουν οι σημερινές αγωνιστικές κινητοποιήσεις; Σαν εκείνες τις σταυροφορίες με εκείνα τα σκυλολόια των αγωνιστών για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων.
    Θα το ειρωνευτείς ίσως αλλά δεν υπάρχει και μεγάλη διαφορά. Υπάρχουν άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, αλλά επικεφαλής είναι όλες αυτές οι συντεχνίες και οι επαγγελματίες αγωνιστές που έχασαν το προνόμιο να εκμεταλλεύονται τους πρώτους. Έτσι και τότε μπροστά οι φεουδάρχες και πίσω το σκυλολόι με την ελπίδα της κονόμας.
    Αυτά βλέπω εγώ και λύση δεν υπάρχει. Οι σοβαροί άνθρωποι, οι λίγοι που απέμειναν δηλαδή, είτε απαξιώθηκαν από το σύστημα και από μας τους εξυπνόβλαχους, είτε αηδιάζοντας με αυτά που συνέβαιναν έμειναν μακριά από τα κοινά.
    Η κρίση μας είναι κυρίως ηθική, από κεί ξεκίνησαν τα πολύ δύσκολα.
    Ξέρεις ποιος φωνάζει γιατί τον κλέβουν; Αυτός που προχτές μου σερβίριζε κατεψυγμένη μπριτζόλα για φρέσκια. Η παρομοίωση είναι και αλληγορική, ελπίζω να με καταλαβαίνεις.
    Τι προκοπή περιμένεις; Να μην πω την έκφραση που αρμόζει καλύτερα.
    Για εμένα εκεί που φτάσαμε μακάρι να υπήρχε μια ηγετική μορφή ψημένη μέσα στην Ελληνική πραγματικότητα, αλλά σε χλεχλέδες και πράχτορες έχουμε πέσει και φυσικό επακόλουθο είναι.
    Σας απογοήτεψα λίγο, παρά ταύτα εξακολουθώ να είμαι ψύχραιμος και όλοι πρέπει να είμαστε, γιατί άμα χάσουμε και αυτό θα μας πάρουν και τα σώβρακα.
    Σε μερικούς μερικούς βέβαια τα καλσόν, για να μην ξεχνιόμαστε.
    ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΓΕΜΙΣΕ ΠΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΥΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η αληθεια ειναι οτι,
    δΕν διαθετω γνωσεις ψυχολογιας
    ωστε να αναλυσω ανθρωπολογικα,
    γνωστες συμπεριφορες.
    Οι ειδικοι παντως λενε οτι,
    η οικονομικη εξαθλωση,
    η ανεργια,
    η ανασφαλεια,
    η αβεβαιοτητα για το μελλον
    και η καταρευση της εικονας του εαυτου (ποιος ειμαι; τι κανω; που βρισκομαι σε σχεση με τους αλλους;),
    οδηγουν α ν α π ο φ ε υ κ τ α
    σε καταθλιψη,
    σε νευρωσεις,
    σε παθητικοτητα
    και σε αδυναμια αντιδρασης.
    Επισης,
    σε περιπτωσεις "σιωπης των αμνων", (να μην ξεχνιομαστε)
    διαπιστωνεται και το φαινομενο
    της αποχαυνωσης,
    της αρνησης της πραγματικοτητας,
    της δημιουργιας ψευδαισθησαιων
    και πιθανα
    Ακρατου Μαζοχισμου.
    ΟΜΩΣ
    κατα την αποψη-μου
    η σιωπη των αμνων πριν απο την σ φ α γ η-τους
    δεν εχει να "κανει" απλα με τα παραπανω
    ΑΛΛΑ ωφειλεται
    σε εναν β α θ ι α ριζωμενο Α Τ Ο Μ Ι Κ Ι Σ Μ Ο
    που τον καλλιεργισε το συστημα
    ε π ι τ υ χ ω ς ! ! !
    επι σειρα δεκαετιων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αναμαμάλα κάτσε ορέ να συνεννοηθούμε.
    Δεν μίλησα για σιωπή των αμνών ποτέ.
    Να ξεκινήσω με ένα ανέκδοτο χρήσιμο για την συνέχεια:
    Όταν πρωτοβγήκα στη δουλειά όλα μου φαινόταν βουνό. Μου προξενούσε εντύπωση λοιπόν πως ένας μετέπειτα πολύ φίλος πανέξυπνος και πρακτικός εύρισκε πολύ απλά λύσεις όταν εγώ παιδευόμουν με επιστημονικές αμπελοφιλοσοφίες. Μου έγινε λοιπόν γρήγορα παράδειγμα.
    Σε κάποιες κρίσιμες στιγμές για όλους, με έπιανε πάρα δίπλα και μου έλεγε:
    Πρόσεχε γιατί ισχύει «ότι αρπάξει η νύφη στην καβάλα».
    Εγώ άλλη καβάλα καταλάβαινα και κάπου μια μέρα με μπέρδεψε. Έλα εδώ ρε φίλε του λέω, που «δένει» τώρα αυτό που μου αμολάς; Και τότε κατάλαβα ότι η καβάλα ήταν η καβαλαρία με τα προικιά της νύφης, όταν έφευγε από το πατρικό! Ο βλάχικος γάμος που λέμε.
    Τα΄παιξα δικέ μου!

    Για να εμβαθύνουμε τώρα:
    Το σύστημα φαίνεται παντοδύναμο και όμως δεν είναι.
    Έχει την Αχίλλειο πτέρνα του που τη φοβάται σαν ο διάολος το λιβάνι.
    Όταν δουλέψεις στην συχνότητά του δεν μπορεί να αναγνωρίσει τα φίλια από τα εχθρικά. Θυμάσαι στο στρατό;
    Τι εφαρμόζει λοιπόν αυτό; Σε αποβλακώνει με διάφορες αλχημείες και ξαφνικά σου την φέρνει!
    Κάνεις το ίδιο και εσύ το αποβλακώνεις και έκεί στα ξαφνικά του την φοράς.
    Και πάνω στην ανακατωσούρα και στο χάσιμο της ψυχραιμίας του, εφαρμόζεις το «ότι πάρει η νύφη στην καβάλα».
    Ξέρεις γιατί;
    Αποδεδειγμένα ότι χρονίσει και δεν προλάβεις το έχασες. Το σύστημα θα βρεί τρόπους να σε υπερφαλαγγίσει. Ο χρόνος του λείπει μόνο. Το πρόβλημα του συστήματος είναι η διαρκής μη γκρουπαρισμένη «ΒΑΒΟΥΡΑ» λαϊκά.
    Αν δεν ανήκεις σε γκρούπς θέλει πολύ χρόνο να σε ελέγξει και δίνει όσο- όσο για να σωθεί.
    Αλλιώς αυταπατάσαι!
    Το σύστημα το γνωρίζει αυτό και το τρέμει.
    Γι αυτό συνέστησα ψυχραιμία.
    Τι με πέρασες ορέ κότα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οι Αμπελοπαρελθοντολογικες κραυγες
    ψυχραιμων υπερφαλαγγισμενων,
    δεν ειναι
    παρα
    μελαγχολικα τραγουδια
    για εναν κοσμο που ζει και πεθαινει...χμμμ
    τοσο Ασχημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ορέ αναμαμάλα σε φχαριστιέμαι γιατί μου θυμίζεις εκείνο το «είμαι δεκαεξάρης σας γαμ@ τα λύκεια» και καλά κάνεις.
    Κράτα κάτι όμως στο πίσω μέρος του μυαλού σου:
    Εάν πιστεύεις ότι είσαι ο πρώτος αναμαλλιασμένος του πλανήτη είσαι μια πανεύκολη λεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Οσοι το χαλκεον χερι
    βαρυ του φοβου αισθανονται,
    ζυγον δουλειας ας εχωσι.
    Θελει Αρετην και Τολμην
    η Ελευθερια.

    ΑυτΗ
    ( και ο μυθος κρυπτει νουν αληθειας)
    επτερωσε τον Ικαρο.
    και αν επεσε ο πτερωθεις και επνιγη θαλασσωμενος.

    Αφ' υψηλα ομως επεσε,
    και ανεκαθεν ελευθερος.
    Αν γενης ΣΦΑΓΙΟΝ ΑΤΙΜΟΝ ενος τυραννου,
    νομιζε Φρικτον τον ταφον.

    Ανδρεας Καλβος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ορισμέναι παρημίε:


    Εγώ σου δείνω ουρανό και σοι τυράς τα νήχια.
    Άλα σου λέω κουτεντέ και σοί τυράς τα σάλια.
    Τρις λαλούν κε τρις χορέβουν.
    Άλα ντάλον, βεραμέντες.
    Αλού χτυπάν τα σίμαντρα κι αλού θε να τακούναι.
    Εγό το λέο του σκήλου μου κι ο σκήλος στιν ουρά του.
    Εδό ο τόπος χάνετε κε το μουνή κουρέβετε.
    Κε τα λιπά και τα λιπά.
    Κε τα λιπά και τα λιπά.

    ΚΕΤΑΛΙΠΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια που δεν είναι γραμμένα στα ελληνικά απορρίπτονται.