ΕΦΥΓΕ Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΠΑΝ. ΓΑΒΡΙΕΛΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΜΕΝΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
Στον Παναγή Γαβριελάτο
Η σοφία σου όλη
μες στα χέρια σου.
Με το χέρι-χρωστήρα
τραγουδάς το φως και τη σκιά,
το χώμα και το κύμα,
τον άνθρωπο και τον κόσμο.
Κι εγώ τραγουδώ το χέρι σου,
που την ύλη έκανε σκέψη
και τ’ ασήμαντα πήραν πνοή.
Η αγάπη σου όλη
τα χρώματα.
Τα πινέλα της σκέψης σου
ρυάκια γίνονται γάργαρα,
κρίνους για να ποτίσουν κι όνειρα.
οι θύμησες να σμίξουν με τις φωνές.
Κείνη η ανάλαφρη του χεριού σου η κίνηση
το ταξίδι μας δείχνει του νου και της καρδιάς.
Φώτισες τα σοκάκια του χωριού μας,
τα βήματα μαστόρεψες της πόλης.
Τις αγορές τις λαϊκές μας άνοιξες –
εκεί που όρθιοι αγοράζουμε τη φτώχεια μας.
Έστησες του μεροκάματου τις στάσεις –
εκεί που όλοι μετράμε το διάβα μας.
Πρόσωπα, πολλά πρόσωπα μας έπλασες.
Βλέμματα, που ’ξομολόγησης ανείπωτης γίνονται στόματα.
Μέτωπα, που άρωμα μεταγγίζουν οι χαρακιές της ρυτίδας.
Απ’ τα χείλια αναβλύζουν της μοναξιάς παράπονα
μα και σπινθηρίσματα νιόχαρα και σίγουρα,
της βιοπάλης σφιγμένα πείσματα
αλλά κι εφηβικές περιπλανήσεις ολόδροσες.
Σου χάρισε η ζωή
το χαμόγελο της τέχνης,
για να το δώσεις σ’ εμάς.
Χαμογελάμε τώρα κι εμείς.
Αγγίζουμε
με την αφή των ματιών μας
των έργων σου τις διαδρομές
και δροσιζόμαστε
μες στα κύματα των χρωμάτων σου.
Οι πίνακές σου
φωτεινά για μας μονοπάτια,
για να πεζοπορούμε
σήμερα, αύριο και πάντα.
ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΤΡΑΤΟΣ
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε.
⃰ Το παραπάνω ποίημα είχε γράψει και αφιερώσει ο φιλόλογος Πέτρος Πετράτος στον Παναγή Γαβριελάτο το Σεπτέμβρη του 1997 και το έχει συμπεριλάβει στο βιβλίο της η φιλόλογος Χριστίνα Τσαγγαράτου-Βαλσάμου «Π. Γαβριελάτος. Με χρωστήρα την ζωή», Αθήνα 2007, (σελίδες 156-158) με τουτηδώ την παρατήρηση: «Μέσα σ’ αυτό [το ποίημα], κοντά σε όσα εκθέτουν οι ειδικοί στις επιστημονικές εργασίες τους, μέσω της ευαισθησίας του ποιτή, φαίνεται το πώς βιώνουμε εμείς οι άλλοι, οι απλοί θαυμαστές του έργου του [του Π. Γαβριελάτου], την δημιουργία που μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια της αδιάκοπης δουλειάς του».
Στον Παναγή Γαβριελάτο
Η σοφία σου όλη
μες στα χέρια σου.
Με το χέρι-χρωστήρα
τραγουδάς το φως και τη σκιά,
το χώμα και το κύμα,
τον άνθρωπο και τον κόσμο.
Κι εγώ τραγουδώ το χέρι σου,
που την ύλη έκανε σκέψη
και τ’ ασήμαντα πήραν πνοή.
Η αγάπη σου όλη
τα χρώματα.
Τα πινέλα της σκέψης σου
ρυάκια γίνονται γάργαρα,
κρίνους για να ποτίσουν κι όνειρα.
οι θύμησες να σμίξουν με τις φωνές.
Κείνη η ανάλαφρη του χεριού σου η κίνηση
το ταξίδι μας δείχνει του νου και της καρδιάς.
Φώτισες τα σοκάκια του χωριού μας,
τα βήματα μαστόρεψες της πόλης.
Τις αγορές τις λαϊκές μας άνοιξες –
εκεί που όρθιοι αγοράζουμε τη φτώχεια μας.
Έστησες του μεροκάματου τις στάσεις –
εκεί που όλοι μετράμε το διάβα μας.
Πρόσωπα, πολλά πρόσωπα μας έπλασες.
Βλέμματα, που ’ξομολόγησης ανείπωτης γίνονται στόματα.
Μέτωπα, που άρωμα μεταγγίζουν οι χαρακιές της ρυτίδας.
Απ’ τα χείλια αναβλύζουν της μοναξιάς παράπονα
μα και σπινθηρίσματα νιόχαρα και σίγουρα,
της βιοπάλης σφιγμένα πείσματα
αλλά κι εφηβικές περιπλανήσεις ολόδροσες.
Σου χάρισε η ζωή
το χαμόγελο της τέχνης,
για να το δώσεις σ’ εμάς.
Χαμογελάμε τώρα κι εμείς.
Αγγίζουμε
με την αφή των ματιών μας
των έργων σου τις διαδρομές
και δροσιζόμαστε
μες στα κύματα των χρωμάτων σου.
Οι πίνακές σου
φωτεινά για μας μονοπάτια,
για να πεζοπορούμε
σήμερα, αύριο και πάντα.
ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΤΡΑΤΟΣ
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε.
⃰ Το παραπάνω ποίημα είχε γράψει και αφιερώσει ο φιλόλογος Πέτρος Πετράτος στον Παναγή Γαβριελάτο το Σεπτέμβρη του 1997 και το έχει συμπεριλάβει στο βιβλίο της η φιλόλογος Χριστίνα Τσαγγαράτου-Βαλσάμου «Π. Γαβριελάτος. Με χρωστήρα την ζωή», Αθήνα 2007, (σελίδες 156-158) με τουτηδώ την παρατήρηση: «Μέσα σ’ αυτό [το ποίημα], κοντά σε όσα εκθέτουν οι ειδικοί στις επιστημονικές εργασίες τους, μέσω της ευαισθησίας του ποιτή, φαίνεται το πώς βιώνουμε εμείς οι άλλοι, οι απλοί θαυμαστές του έργου του [του Π. Γαβριελάτου], την δημιουργία που μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια της αδιάκοπης δουλειάς του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν είναι γραμμένα στα ελληνικά απορρίπτονται.