Ένα blog στο Ρουπάκι - Ίσκιος επικοινωνίας!

Στον ηλεκτρονικό του ίσκιο δημιουργησαμε μαζί έναν ανοιχτό χώρο ενημέρωσης, σκέψης και προβληματισμού για την ζωή μας σε όλες της τις εκφάνσεις. Για πράγματα που αγαπάμε αλλά και που μας ενοχλούν.

Φιλόξενος τόπος για ενημέρωση, προβληματισμό και δραστηριοποίηση για τα τοπικά πράγματα αλλά και για θέματα από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, ανοιχτός ακόμα και σε "θυμωμένες" απόψεις με ευπρέπεια και σεβασμό.

Στη δύσκολη συγκυρία θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τον ίσκιο μας σημείο συνάντησης και επικοινωνίας για τους συμπολίτες μας και να προτείνουμε λύσεις και διεξόδους για τον τόπο μας που μοιάζει να μην μιλάει με τους ανθρώπους του.

Ξεκινώντας από απλά και μικρά που θα μας επιτρέψουν να ξαναγνωριστούμε και να μάθουμε να συζητάμε και να συνεργαζόμαστε, να λύνουμε προβλήματα.

Major Arx - ΕΥΧΕΣ ΜΕ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΙΣΤΙΟΦΟΡΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ή «Κουφάλα ΔουΝουΤου, θα ζήσουμε!»

ΕΥΧΕΣ ΜΕ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΙΣΤΙΟΦΟΡΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ή «Κουφάλα ΔουΝουΤου, θα ζήσουμε!»

Μέρες Χριστουγέννων κι οι ευχές δίνουν και παίρνουν. Ή μήπως όχι πια;

Αλλά, τι να ευχηθείς;

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ; Με δίχως σεντς;

KΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ; Δηλαδή με την κατάθλιψη που υπάρχει γύρω μας και την παρακμή που έχει διαποτίσει κάθε ίχνος πολιτιστικής ικμάδας;

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ; Δηλαδή, ποιος απ’ όλους; ο ερχόμενος; Αφού ο προηγούμενος τον έγδυσε κυριολεκτικά!

Kι η τηλεόραση της τηλεοπτικής μας, πότε γαλάζιας και πότε πράσινης κομματικοκρατίας, θα κολλήσει όπου να ’ναι, κάνα φιογκάτο σήμα με τις παραπάνω ευχές και στα διαλείμματα, όπου οι δημοσιογράφοι-κυβερνητικοί εκπρόσωποι και επίσης δημοσιογράφοι-κυβερνητικοί εγκάθετοι (όλοι τους κοινώς παπαγαλάκια), σε συγχορδία με τους τελευταία ενσκήψαντες κρατικοδίαιτους αγγέλους της δήθεν κάθαρσης, θα ψάλλουν ηθελημένα ή αθέλητα το «Ωσαννά και Δόξα εν Υψίστοις και Αλληλούια».

«Ωσαννά», για τις στρατιές των πεινασμένων που αν ακόμα δεν ήρθαν, ήδη αχνοφαίνονται στον ορίζοντα, «Δόξα εν Υψίστοις», σ’ εκείνους που μας επισκέπτονται για να μας εφοδιάσουν με καινούργιους τρόπους βασανιστηρίων και να μας τάξουν δισεκατομμύρια, «Αλληλούια» για όσους τέλος πάντων επικαλούνται επιλεκτικά την πατρίδα και τη σωτηρία της.

Γιατί, πατρίδα, πιθανόν να είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα. Να έχει, δηλαδή, σχέση περισσότερο με την ιστορία, μια ιστορία που ποτέ δεν τη σεβάστηκαν, ασέλγησαν πάνω της ασύστολα και δε θέλησαν ή δεν μπορούσαν να την ερμηνεύσουν. Να τους αφιερώσω μπας και θυμηθούν τίποτε, μέρες που έρχονται, αλλά και άλλες που δεν ήρθαν ακόμα –έγκυος γαρ η εποχή, μια εποχή της ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ, πολλοί λένε ακούν ιαχές ανάμεσα σε συστάδες σκότους που θα εναλλάσσεται με το φως–, να τους αφιερώσω, λοιπόν, λίγους στίχους του Ελύτη, από το «Άξιον Εστί»:

«Ήρθαν ντυμένοι φίλοι, αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας. Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους. Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή και το Γεωμέτρη, Βίβλους γραμμάτων και αριθμών, την πάσα Υποταγή και Δύναμη, το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας. Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους. Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό ν' αρχινίσει παιχνίδι ούτε ζέφυρος καν, τις λευκές να φουσκώσει ποδιές. Έστησαν και θεμέλιωσαν στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα πύργους κραταιούς κι επαύλεις ξύλα κι άλλα πλεούμενα, τους Νόμους, τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα, στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας. Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους…


Έφτασαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου, τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας. Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά μόνο σίδερο και φωτιά… Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά».

Φίλοι μου, λοιπόν, όχι οι παραπάνω, αλλά εσείς οι ομογάλακτοι ετούτης της διαδικτυακής δημοκρατίας και ελευθερίας που παρέχει το ευγενικό ΡΟΥΠΑΚΙ, σε πείσμα όλων των παραπάνω, σας στέλνω για αληθινές ευχές δύο στίχους του ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου:

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, σε όλους Σας.

Το 2011,

«να διαταράξει τη νηνεμία μιας σιωπής
εις έπακρον βαρείας»

και να έλθει

«χαρμόσυνον σαν άφιξις λευκού ιστιοφόρου»…

MAJOR ARX

2 σχόλια:

  1. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ
    και στην αφεντιά σου και στην αφεντιά μας MAJOR ARX.

    Άμποτες που έλεε η νόνα μου!

    Ας το παινευτούμε ότι Έλληνες είμαστε και μετά από κάμποσες βουρδουλιές πάντα κερδίζουμε.
    Η πλάτη μας μένει μόνο λίγο ανώμαλη στην επιφάνεια, αλλά επειδή δεν την βλέπουμε μυαλό δεν βάνουμε δυστυχώς.

    Να βάλω και εγώ λίγο Μακρυγιάννη μπας και ανακαλύπτοντας την διαχρονικότητα της πολιτικής μας κατάστασης, αν δεν βάλουμε μυαλό να αποκτήσουμε τουλάχιστον λίγο θάρρος, μια και 200 χρόνια στα ίδια και ίδια είμαστε.

    …« Σας ερωτώ, εσάς τους Εκλαμπρότατους και μεγαλόγνωσους πολιτικούς της Ελλάδος αρχή και τέλος. Αν ήρθετε από καλωσύνη σας να μας φωτίσετε, να μας λευτερώσετε, διατί να χυθούν αυτά τα αίματα οπού χύθηκαν και η πατρίδα να είναι εις την κατάστασιν οπού είναι εις την σήμερον, και να γένη αυτείνη η δυστυχία γενικώς εις τους τίμιους ανθρώπους;
    Και να θέλουν οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Ρούσσοι, οι Αουστριακοί ή άλλο κράτος να μας κυβερνήσουν με το μέσον το δικό σας;
    Η αφεντιά σας οι ξενόφερτοι πατριώτες αν είχατε αρετή κι ομόνοια, γένονταν αυτά;
    Διατιμιέταν το δυστυχισμένον, το αθώον Έθνος;
    Μπαίναν όλοι οι μπερμπάντες παντού;
    Όποτε σας λένε οι ξένοι σας φίλοι ντύνεστε το πουκάμισο της αρετής κλαίτε την πατρίδα και τους αγωνιστάς καθώς κλαίγει η φώκια τον πνιμένον-είναι τα δάκρυά της καυτερά, σαπίζει τον πνιμένον και κάθεται και τον τρώγει.»…

    Ε ρε Στρατηγέ που να ήξερες, ακόμα ίδιοι ήμαστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάνουμε και κάνα λάθος. Εκείνο το ήμαστε στον ενεστώτα παρακαλώ ΕΙΜΑΣΤΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια που δεν είναι γραμμένα στα ελληνικά απορρίπτονται.