Δικέλης Βλιχός: Μανιφέστο μιας Εφτανησιώτικης Αντι-Καμπάνιας

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΜΙΑΣ ΕΦΤΑΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ
ΑΝΤΙ-ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ

Επειδή δεν έχουμε βουλιάξει μονάχα ως χώρα, αυτό είναι πλάνη – αλλά έχουμε βουλιάξει σε λέξεις της ιδεολογίας των ημερών εκείνης του λάιφ στάιλ, πρισματικά ιδωμένου εν μέσω πομφόλυγος και εν μέσω της άλλης ιδεολογίας εκείνης της υποκρισίας του αφρού των ημερών, αποκηρύσσουμε κάθε τι παραπαίον όντας κάδρο σε ημιθανή τοίχο και κάθε τι που προσφέρεται στις ηλεκτρονικές σκακιέρες της ανίατης αρρυθμίας μας. Επειδή τυφλοί παραπαίουμε εν μέσω υφάλων λόγων και έργων, μιας φανερής πια δημαγωγίας άνοστων πράξεων και αλλοιθωρούντων βλεμμάτων και ενίοτε ανακατεύοντας με μια τεράστια κουτάλα ό,τι νομίζουμε πρέπον, απλά για να διαιωνίσουμε την λυπηρή παρουσία μας.

Επειδή εκκινώντας από τους αείποτε αδερφούς συμπολίτες μας της πλατείας του Αργοστολιού με το Μαρίνο Αντύπα και το Γεώργιο Μολφέτα, του Ληξουριού με τον Ανδρέα Λαακαράτο και το Μικέλη Άβλιχο, της Σάμης με τον Ηλία Ζερβό-Ιακωβάτο, της Κέρκυρας με τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, της Λευκάδας με τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, της Ζακύνθου με τον Ανδρέα Κάλβο και τον κόντε Διονυσάκη Σολωμό και τόσους και τόσους Ισότιμους Άλλους, στέλνουμε τους πρώτους ήχους μιας εφτανησιώτικης αντι-καμπάνιας.

Δεχόμαστε κάθε πρόταση που θα αποκηρύσσει το παλιό, εκείνο που σέρνεται στα διεθνή ταμεία, στις τράπεζες, στα έδρανα της βουλής, στα γραφεία όλων των συστημικών και αντισυστημικών κομμάτων, στους λόγους των πατέρων των εθνών, στις δημοκρατίες των πλαστών νομισμάτων, στα γραφεία των μικρών και μεγάλων ηγεμονίσκων, στα βιβλία των δημοσιοσχετιστών καλαμαράδων, στην ποίηση των «πλεονεχτών και σαλταδόρων», των κολάκων και των γλειφτρονιών, στις οθόνες των κορακιστών δημοσιογράφων,

Κραυγάζουμε σιωπηρά, τόσο που τα ποτάμια θα αλλάξουν κοίτη, οι φωτιές θα αρνηθούν να καούν, οι βροχές θα ανεβούν ως τους θυσσάνους, όλα ασθμαίνουν κι όλα περιμένουν ένα και μοναδικό σύνθημα λέξεων, κραυγάζουμε βεραμέντες, τα ακόλουθα:

1. Κάτω οι παλιές λέξεις που ασελγούν στο σώμα της «ποίησης».
2. Κάτω οι παλιές αντιλήψεις για τους ανθρώπους και τα κείμενα. Μορφή, λέει και περιεχόμενο. Κάτω κι αυτές οι λέξεις.
3. Η «ποίηση» κι όπου «ποίηση» Η ΚΑΘΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, δημιουργείται όπως και ΤΟΤΕ, όπως από εδώ και στο εξής: στις σύγχρονες πλατείες των φεγγοβόλων άναυδων φωνηέντων, στους οίκους ανοχής, στους έρωτες των τζιτζικιών, στα καταγώγια που δεν υπάρχουν και πρέπει να φτιαχτούν, στα λιμάνια με τα ξέμπαρκα πλοία, στις ιαχές των καταφρονεμένων, στους υπονόμους των υπόκωφων φθόγγων, στις τρύπιες τσέπες των ρεμαλιών, στις ουρές των ανέργων βημάτων, στις σχισμές των βράχων που μονάχα ο άνεμος μπαίνει, στα κενά των στίχων της ποίησης των ενεργών λέξεων.
4. Κάτω τα όργανα μικρά και μεγάλα που έχουν διασπάσει το άτομα. Κάτω οι ολοκληρωτισμοί των φρούδων ονείρων. Μία η συλλογιστική: της ποίησης των καταραμένων όπου λέξης και φράσης και χωμάτινης γης.
5. Μία η ποίηση: εκείνη της εγγαστρίμυθης πλατείας που κοιλοπονάει ανθοφόρες λέξεις μιας νέας λεξιλογίας.
6. Γκρεμίστε τις πολυκατοικίες των ονείρων, τα πολυκαταστήματα της χλιδής, τα τρένα της μεγάλης ταχύτητας, τα πλοία των πουλημένων ελπίδων.
7. Φορολογήστε μέχρι εξουθένωσης τις τσιμινιέρες των ποντοπόρων ελπίδων, τα φουγάρα των μελαγχρών ικεσιών, τα σαπισμένα λόγια των μπαλκονιών, τις πισίνες των ξέκωλων της μπουρζουαζίας ακόμα και τις στοιχημένες ιαχές των άναρθρων ήχων που παραληρούν βροχές εν μέσω ανυδρίας.
8. Κτίστε πολυκατοικίες μυρμηγκιών, πολυκαταστήματα ζητιανιάς, τρένα της υπέρτατης φυγής, πλοία άλλων προσανατολισμών των απότακτων ελπίδων, άλλες Ουτοπίες δοξολογούντων ανδρών και γυναικών μακριά από τις αραχνιασμένες σελίδες που ακινητοποιούν την ποίηση. Δείχνουν το όνειρο, δείχνουν την ποίηση, δείχνουν την απόλαυση, δείχνουν τη μέγιστη θέαση της αυγής του ελάχιστου.
9. Αν δεν το καταλάβετε ότι ήρθε πια η εποχή της ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ τότε η ευκαιρία θα χαθεί. Και πάλι οι ίδιες λέξεις. Και πάλι τα ίδια όνειρα.
10. Και τότε ένα μονάχα μένει: η μεγάλη και ιδανική αυτοχειρία των εναπομεινουσών λέξεων
11. Ακολουθούν υπογραφές:

1. ……………………………………
2. ……………………………………
3.