Tο Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι.
Διαβαζα τις προάλλες στον «Ανεξάρτητο» ότι η φετινή τουριστική χρονιά θα είναι η χειρότερη των τελευταίων 10-15 χρόνων.
Μετά θυμήθηκα ότι 10 χρόνια πριν, ζούσαμε τον «Πυρετό του Κορέλι». Τα γυρίσματα της ταινίας προχωρούσαν προς την ολοκλήρωσή τους. Η περιοχή μας και η Κεφαλονιά γενικότερα ζούσε εποχές τουριστικής άνθησης.
Βλἐπαμε κι εμείς κόσμο στην πόλη μας το από το Μάιο κάτι που είναι συνηθισμένο βέβαια σε άλλα νησιά, και ονειρευόμαστε τα επόμενα χρόνια ακόμη καλύτερα, πιο όμορφα, πιο προσοδοφόρα.
Κάπου εκεί ακούστηκαν και κατι φωνούλες, παράφωνες μέσα στη χαρά της περιόδου: "ακριβαίνουμε"...
Δε δώσαμε και πολύ σημασία, «και αλλού είναι ακριβά», «εμείς τώρα γινόμαστε γνωστοί», «ο κόσμος αναζητά νέους προορισμούς» και άλλα τέτοια αισιόδοξα.
Πέρασαν δέκα χρόνια από τότε και όσοι κάναμε μια βόλτα στη Σάμη λίγες μέρες πριν νομίζαμε ότι πέρασε το καλοκαίρι....
Δε μπορεί κανείς να πει ότι φταίει αυτή η σπασμωδική αντίδρασή μας τότε – τυπική αντίδραση ανθρώπων που δεν έχουν συνηθίσει λίγο παραπάνω τουριστική κίνηση και ζαλίζονται, υπερεκτικμούν και νομίζουν ότι αλλάξαμε επίπεδο, «από εδώ και πέρα θα είναι όλο και καλύτερα».
Και βέβαια είναι και η κρίση. Έχουμε και φέτος τους ...βαρβάρους να τους φορτώσουμε την ανεπάρκεια μας, την αντι-τουριστική μας πρακτική και όλα μας τα προβλήματα.
Πάμε λιγο πίσω στον Κορέλι – τί εμεινε τελικά από εκεινη την ωραία χρονιά εκτός από μια πικρή γεύση; Τουλάχιστον γίναμε σοφότεροι; Υπάρχει καιρος να σοβαρευτούμε και να δουλέψουμε; Ποιός θα το ξεκινήσει αυτό;
Άντε να δούμε...
Πάραλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν είναι γραμμένα στα ελληνικά απορρίπτονται.