Στις 21 και 22 Ιανουαρίου συζητήθηκε στο Αργοστόλι, με πρωτοβουλία της ΕΝΑΕ, το θέμα των προβλημάτων των νησιών του Ιονίου, με παρουσία νομαρχών και δημάρχων. Πολλές οι απόψεις, αρκετές ενδιαφέρουσες εισηγήσεις αλλά και διαρκώς αναπάντητα ερωτήματα. Σταχυολογούμε ορισμένα.
Ενδιαφέρουσα η προσέγγιση για το μεταφορικό ισοδύναμο και τα νησιά από τον καθηγητή κ. Ε. Τζανάτο. Στην λογική αυτή, ίσως πιο ενδιαφέρουσα η επισήμανση του για το ενδεχόμενο συγκριτικό πλεονέκτημα μιας απευθείας θαλάσσιας σύνδεσης της Σάμης με το οικονομικό κέντρο της χώρας, το λιμάνι του Πειραιά, ιδιαίτερα για τοπικά προϊόντα, αλλά και επιβάτες. Μήπως θα άξιζε μεγαλύτερης προσοχής και περαιτέρω διερεύνησης;
Στην χρήση του Διαδικτύου μέσω των μηχανών ψαξίματος (κ. Α. Κονιδάρης) και την κακοφωνία που παρουσιάζουμε με την πολλαπλή ορθογραφία του ονόματος της περιοχής μας (αλήθεια ούτε εδώ δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε για την ορθογραφία του ονόματος αυτής της πατρίδας; Με πόσα λ και πόσα ο ή ω; με Κ η C, με f ή με ph;). Και βέβαια η ανάδειξη της σημασίας των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων, αφού στα κτυπήματα στο Google, η ιστορία έρχεται, μακράν, πρώτη. Ας μην αναφερθούμε βέβαια στην κατάσταση πολλών αρχαιολογικών χώρων και στην απουσία οργανωμένων ξεναγήσεων σε αυτούς.
Τώρα για το περιβάλλον και τις περιοχές Natura (κ. Γ. Μήτσαινας), τι να πούμε όταν είναι πρόσφατα αυτά που ζήσαμε για την περίφημη περιφερειακή ζώνη του Αίνου, που όμως τον επικαλούμαστε, μάλλον ως άλλοθι στις ενοχές μας. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον, γιατί κάτι τέτοιο απαιτεί, μεταξύ άλλων, σχέδιο πολιτικής, πραγματική διάθεση πράξεων και απόφαση για ενδεχόμενες ρήξεις, τα οποία όμως δεν φαίνονται στον ορίζοντα των ιθυνόντων του τόπου μας.
Και εδώ τίθεται το επόμενο θέμα: υπάρχουν εναλλακτικά σενάρια ανάπτυξης;
Ε λοιπόν στο ερώτημα αυτό κλήθηκε να απαντήσει εισηγητής, επί χρόνια σε νευραλγικές θέσεις στον αναπτυξιακό σχεδιασμό, δίπλα στην εξουσία του τόπου. Πιο δίπλα δεν γίνεται (κ. Γ. Κουμουνδούρος). Καλό το ταξίδι με τις φωτογραφίες μέσω Google Earth όπου δείχνουμε τα βήματα των άλλων, αλλά αυτά πια δεν αρκούν στην εποχή του Διαδικτύου. Οι ιθαγενείς δεν εντυπωσιάζονται πλέον. Καλύτερα θα ήταν να θέσει ερωτήματα σχετικά με το ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ έγιναν σπουδαία και ενδιαφέροντα, όπως αυτά που μας έδειξε στο δορυφορικό του ταξίδι. Μετά από 12 χρόνια σε σχετικά πόστα, είναι δύσκολο να εμφανίζεται κάποιος ως «άρτι αφιχθείς εξ Εσπερίας» ή από άλλον πλανήτη και «λευκός ως η χιών» να μας προτείνει ένα σύμφυρμα από δράσεις χωρίς κάποιο συνεκτικό σχέδιο. Καλά, τόσα χρόνια στην πρώτη γραμμή του «αναπτυξιακού σχεδιασμού» του νομού, δεν έχει καταλήξει σε μια κριτική αποτίμηση, μια διαγνωστική των δυσκολιών και μια συνεκτική αναπτυξιακή προβληματική για το μέλλον;
- Αλήθεια γιατί όλα αυτά τα χρόνια ΔΕΝ έγινε ούτε ένας μεγάλος διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για ένα μακρόπνοο έργο, όπως το μεγάλο εκπαιδευτικό κέντρο στην Ιρλανδία που μας έδειξε; Εδώ ούτε ένα συνεδριακό κέντρο δεν καταφέραμε να κάνουμε. Το ακούω 20 χρόνια τώρα.
- Αλήθεια γιατί ΔΕΝ προγραμματίστηκε μια παρέμβαση μεγάλης πνοής που θα μπορούσε να δρομολογήσει εξελίξεις, όπως σε άλλες χώρες που μας έδειξε;
- Γιατί ΔΕΝ καταφέραμε να εισάγουμε, όχι ηλεκτρικά αυτοκινητάκια για τους γέροντες που παραμένουν απομονωμένοι και χωρίς δημοτική συγκοινωνία σε πολλές περιπτώσεις, αλλά ούτε καν ποδήλατα στα κέντρα των πόλεων;
- Γιατί ενώ στην Ισλανδία, σε μια μικρή παράλια κωμόπολη, κατάφεραν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των χιονοστιβάδων, με παρέμβαση περιβαλλοντικά άψογη, εμείς ΔΕΝ καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε ούτε τα χειμαρρικά του Αίνου;
- Γιατί αλλού σώζουν τα μνημεία τους και τις γέφυρες, ενώ εδώ ΔΕΝ μπορούμε να επισκευάσουμε, εδώ και χρόνια, τη Γέφυρα του De Bosset που καταρρέει; Μήπως γιατί δεν υπάρχει ένας Δεβοσσέτος (δικός μας δηλαδή αλλά και ξένος) για να χτυπήσει άλλη μια φορά το σπαθί του στο τραπέζι των αρχόντων μας, κόβοντας, ίσως, και μερικών τα δάχτυλα;
- Γιατί ενώ όλοι όσοι κόπτονται για την κτηνοτροφία ΔΕΝ φρόντισαν έγκαιρα για ένα καινούργιο σφαγείο, αλλά, αγνοώντας τα θέματα δημόσιας υγείας, τρέχουν σήμερα και δεν φθάνουν, στην ουσία για να υφαρπάξουν μερικές ψήφους κτηνοτρόφων, αφού εκλογές έρχονται; Για να μην συζητήσουμε για αυτά που ΔΕΝ έγιναν στην πονεμένη ιστορία της φέτας.
- Αλήθεια τί απέγινε το περίφημο εγχείρημα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και του ΚΑΠΕ επί Τάσου Μαντέλη και οι καλαμιώνες με τα ενεργειακά φυτά που φυτεύτηκαν στην Παλική; Γιατί ΔΕΝ προέκυψε κάτι βιώσιμο για τον τόπο; Πόσοι πόροι κατασπαταλήθηκαν; Έγινε ποτέ κάποια εκ των υστέρων οικονομοτεχνική αξιολόγηση; Έμειναν μόνο τα ταξίδια και τα συνέδρια; Ρωτώ γιατί αν συνεχίσουμε με τα ίδια μυαλά, τότε οι σημερινές γενικολογίες για την πράσινη ανάπτυξη γρήγορα θα μας οδηγήσουν, για άλλη μια φορά, στα «πράσινα άλογα».
- Γιατί ΔΕΝ έγινε κάτι ουσιαστικό και βιώσιμο για την ανάπτυξη του κλάδου της ελαιοπαραγωγής με την ευκαιρία των Δρόμων της Ελιάς, που εκτός από τα χρέη, το μόνο που απέμεινε ήταν τα βρεγμένα υλικά στο μπαλκόνι της Αναπτυξιακής;
- Και τέλος λίγη αιδώς, όταν ξιφουλκούμε κατά της εκτός σχεδίου δόμησης και προτείνουμε το σταμάτημα της, αλλά εμείς χτίσαμε το σπίτι μας σε έναν ελαιώνα, που ως εκ του δορυφόρου, φαίνεται ότι μάλλον είναι εκτός σχεδίου!
Η μεγάλη πολιτική, ναι, έχει ανάγκη οραμάτων, γιατί χρειάζεται να φανταστεί, να υποθέσει το μέλλον. Αλλά επειδή η αναπτυξιακή πολιτική είναι «δημόσιο πράγμα», πρέπει ένα κρίσιμο μέρος από αυτό το όραμα να είναι πραγματοποιήσιμο. Γιατί αλλιώς κινδυνεύει να γίνει απλή εικασία, ενδεχόμενο, ατεκμηρίωτη φλυαρία, παιχνίδι αντικατοπτρισμών, όπου το παραμορφωμένο είδωλο μπορεί να μπερδευτεί με το πραγματικό αντικείμενο. Ακόμη, χρειάζεται επεξεργασμένο σχέδιο, με ενδιάμεσους στόχους και κατάλληλα μέτρα. Με μηχανισμούς αξιολόγησης και ελέγχου υλοποίησης ανά φάσεις-ορόσημα. Χρειάζεται κοινωνική προετοιμασία για αντιμετώπιση ενδεχόμενων δυσλειτουργιών και σχεδιασμό των αναγκαίων ρήξεων. Και πάνω απ’ όλα, χρειάζεται προσωπικό ανάστημα, υπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος μακριά από προσωπική ιδιοτέλεια και παχυλά βολέματα. Χρειάζεται ανοικτές διεπιστημονικές προσεγγίσεις και οργανωτικό σχεδιασμό που να είναι βαθειά ριζωμένος στα μυαλά αυτών που φιλοδοξούν να σχεδιάσουν. Ιδού η Ρόδος λοιπόν…
Γιατί αλλιώς, αν αυτό το ιδιότυπο αναπτυξιακό «φύρδην μίγδην» συνεχίσει να μακροημερεύει σε υψηλά επίπεδα της τοπικής εξουσίας (με Καλλικράτη ή χωρίς), τότε και στο επόμενο συνέδριο θα μας δείχνουν τι κάνουν οι «άλλοι», όπως κάποιος άλλος κοιτούσε το δάχτυλο όταν του έδειχναν το φεγγάρι.
Γεράσιμος Αντζουλάτος
Αργοστόλι, 25 Ιανουαρίου 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν είναι γραμμένα στα ελληνικά απορρίπτονται.