* Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στα τοπικά και περιφερειακά μαζικά μέσα επικοινωνίας πριν από δύο χρόνια, την τελευταία εβδομάδα του 2007, με αφορμή την επιχειρούμενη από την τότε Κυβέρνηση της Ν.Δ. θεσμική αλλαγή με τον Καποδίστρια 2 – που ποτέ δεν προχώρησε – και την δημιουργία αιρετής περιφέρειας.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά! – αυτές οι απόψεις μου έρχονται στην επικαιρότητα με αφορμή το σχέδιο Καλλικράτης της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όμως αυτή την φορά! Φυσικά και διατηρώ τις ίδιες απόψεις (ίσως και να έχουν ισχυροποιηθεί με την ξαφνική αγάπη όλων «των απέναντι» για τα Ιόνια Νησιά, έτσι που μου ανέσυραν από τη μνήμη….. «το πόσο έχουμε ωφεληθεί» από τους Πατρινούς τα τελευταία 50 τουλάχιστον χρόνια, στην οικονομία, την ανάπτυξη, τον πολιτισμό, τα γράμματα, τον συνδικαλισμό, τον – ιδίως – αθλητισμό), γι’αυτό και δεν χρειάζεται να γράψω νέο
κείμενο.
[....]
Προσωπικά ήμουν και είμαι υπέρ της ενιαίας διοικητικής έκφρασης των σημερινών Νομαρχιών Ζακύνθου, Κεφαλληνίας-Ιθάκης, Λευκάδας και Κέρκυρας. Η συζήτηση και η ανταλλαγή απόψεων που ξεκίνησε με πρωτοβουλία των δημάρχων και των ΤΕΔΚ τον περασμένο Οκτώβριο στη Λευκάδα, πρέπει να συνεχιστεί και να διευρυνθεί.
Είναι όμως λάθος η συζήτηση να εξαντλείται για ... τον σημερινό θεσμό της κρατικής Περιφέρειας Ιονίων Νήσων. Αναμφισβήτητα, το αγκάθι είναι ο βίος και η πολιτεία της Κέρκυρας ως πρωτεύουσας της σημερινής Περιφέρειας. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Αυτό είναι το πρόβλημα! Και οι φίλοι Κερκυραίοι πρέπει να το αντιληφθούν όσο γίνεται πιο γρήγορα. Είμαι από εκείνους που ενεργά έχω βιώσει ως αιρετός σχεδόν σε όλη της τη διαδρομή την Περιφέρεια των Ιονίων, γι’αυτό και πιστεύω ότι οφείλω να καταθέσω την άποψή μου.
Έτσι λοιπόν, σε καμμιά περίπτωση δεν ενστερνίζομαι εκείνες τις απόψεις που θέλουν το μέλλον των νησιών μας να το βλέπουν στη λογική «η Κεφαλλονιά, η Ιθάκη και η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Πάτρα, άρα να πάμε εκεί, όπως και η Κέρκυρα με τη Λευκάδα στα Γιάννενα». Ή ακόμη, εκείνες τις ισοπεδωτικές απόψεις τού τύπου: «τι κερδίσαμε τόσα χρόνια με την Κέρκυρα»;
Όμως, η λειτουργία των θεσμών σήμερα, δεν έχει καμμιά σχέση με τη λειτουργία της αγοράς και τις αποστάσεις. Και βέβαια, τόσα χρόνια μαζί Κεφαλλονιά και Ιθάκη, Ζάκυνθος και Λευκάδα, Κέρκυρα και Παξοί., κερδίσαμε –αν όχι τίποτ’ άλλο- την ιστορική συνέχεια και την ιστορική μας ταυτότητα. Κάτι που στη σημερινή απρόσωπη και άχρωμη κοινωνία της παγκόσμιας αγοράς έχει την αξία του.
Και βέβαια, κερδίσαμε οικονομικά από τα «πακέτα» και τη διαχείρισή τους. Βλέποντας το Δ΄ ΚΠΣ όπως αυτό εγκρίθηκε, δεν φαίνεται να κερδίσαμε κάτι περισσότερο από την συμπόρευση με την ορεινή Ναυπακτία και την ορεινή Αχαΐα, τις μεγάλες πληθυσμιακά Αχαΐα και Ηλεία, τις προνομιακές –λόγω γειτνίασης με την Αθήνα- Κορινθία και Αργολίδα, τις παραδοσιακές πολιτικών τζακιών περιοχές της Πελοποννήσου κ.λ.π.
Άλλο η στεριά και άλλο ο νησιωτικός χώρος! Τι κοινό μπορεί να έχουν αυτά τα δυο; Mπορεί να έχουν κοινή αντιμετώπιση; Και ποια αναπτυξιακή πολιτική μπορεί να τα εξετάσει από κοινού και να χαράξει για αυτά κατευθύνσεις προοπτικής;
Ειλικρινά, δεν μπορώ να βρω ένα πολιτικο-αναπτυξιακό λόγο που να με οδηγεί σε κοινή αιρετή περιφέρεια –ή όπως αλλοιώς θα ονομαστεί- με την Πάτρα και το Αγρίνιο, τον Πύργο και την Αμαλιάδα.
Απλώς θα επαναλάβω ότι, άλλο η περιφερειακή ανάπτυξη και άλλο το ότι σε «μια ώρα ο Ζακυνθινός και ο Κεφαλλονίτης βρίσκεται απέναντι στην Κυλλήνη». Ποιος -αλήθεια- Κεφαλλονίτης, ή ποιος Ζακυνθινός έχει σταματήσει στην Κυλλήνη –ή σε άλλα μέρη της Ηλείας- που πάμπολλες φορές το χρόνο περνάει για να πάει ή να έλθει στο νησί, εκτός για να φάει –και μάλιστα με τη μπουκιά στο στόμα;
Η αδικία που αρκετές φορές μας επιβλήθηκε από την Κέρκυρα –όπως π.χ. το Ιόνιο Πανεπιστήμιο που κατέληξε Κερκυραϊκό- είναι αδύνατον να υπερκαλύψει την κοινή λογική.
Η αλαζονεία που αρκετές φορές κυριάρχησε ακόμη και στην πλειοψηφία των κομματικών οργάνων από τους Κερκυραίους –π.χ. της Περιφερειακής Οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ- δεν είναι δυνατόν να μας φέρνει αντίθετους με τον φυσικό χώρο των νησιών μας τόσο στο ιστορικό-πολιτιστικό, όσο και στο γεωγραφικό-πολιτικό επίπεδο.
Γιατί ο φυσικός μας χώρος είναι το Ιόνιο και είμαστε (και θα είμαστε πάντα) νησιά του Ιονίου και όχι νησιά της Πάτρας!!!
Γιατί ιστορικά ανήκουμε στα Επτάνησα που γέννησαν τον Ριζοσπαστισμό!
Γιατί πολιτιστικά ανήκουμε σε έναν πολιτισμό, τον Επτανησιακό, που, ακόμη και σήμερα, αποτελεί σύμβολο και σημείο αναφοράς!
Γιατί γεωγραφικά ανήκουμε στον Ιόνιο χώρο, εκεί που ιδρύθηκε το πρώτο ελεύθερο Ελληνικό Κράτος!
Γιατί πολιτικά ανήκουμε σε ένα νησιωτικό σύμπλεγμα που, ακόμη και στην δίχως σύνορα Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελεί εξαιρετικής σημασίας περιοχή για την χώρα μας, τόσο προς τα δυτικά – Ιταλία και θάλασσα της Μεσογείου - όσο και προς τα βόρεια – Βαλκάνια.
Κάποτε είχα πει – και σήμερα το επαναλαμβάνω με ιδιαίτερη έμφαση: «Ακόμη και εάν δεν υπήρχε η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, θα έπρεπε να την δημιουργήσουμε».
Και κάτι ακόμη.
Ίσως είναι ευκαιρία με τα νέα δεδομένα, εάν και εφόσον οι ίδιοι το θέλουν, τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα να βρεθούν και πάλι με τα άλλα Επτάνησα. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Νομαρχία – ή Περιφέρεια ή όπως αλλοιώς ειπωθεί- Επτανήσων θα είναι η δικαίωση της Ιστορίας και η πρόκληση για το μέλλον –τουριστικά, πολιτιστικά κ.λπ..
Θα τελειώσω επαναφέροντας «το αγκάθι».
Την έδρα! Την έδρα του νέου –δευτεροβάθμιου- αιρετού θεσμού αυτοδιοίκησης και την έδρα των υπηρεσιών!
Είναι λάθος, το ζήτημα της αναπτυξιακής προοπτικής, να προσεγγίζεται στην εποχή της υψηλής τεχνολογίας υπό το πρίσμα της συγκοινωνιακής σύνδεσης.
Σε καμμιά περίπτωση το ζήτημα δεν είναι αξεπέραστο.
Τη στιγμή που ο νησιωτικός χώρος του Αιγαίου φέρεται να ενισχύεται διοικητικά με τέσσαρες –από τρεις- νέου τύπου δομές, εμείς στο Ιόνιο είναι παράλογο να συζητάμε για την μη ύπαρξη ούτε μιάς λόγω ... νησιωτικών ιδιαιτεροτήτων!
Τα νησιά του Αιγαίου θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα προνόμια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να διοργανώνουν ακόμη και «Φεστιβάλ Αιγαίου και Αρχιπελάγους» και τα νησιά του Ιονίου θα ανακαλύπτουν τις ... αγεφύρωτες διαφορές που οφείλονται –δήθεν- στον νησιωτικό τους χαρακτήρα;
Είναι τουλάχιστον παράλογο!
Η Κέρκυρα δεν πρέπει να κρατήσει ΟΛΑ τα προνόμια!
Συμπερασματικά εκτιμώ ότι, εδώ στο Ιόνιο, πρέπει να προσεγγίσουμε με ειλικρίνεια -πολιτική εννοείται- το πρόβλημα!
Η Κέρκυρα δεν πρέπει να κρατήσει ΟΛΑ τα προνόμια!
Οι υπόλοιποι να σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε ως «ριγμένοι συγγενείς». Βγάζοντας μιζέρια και στενοκεφαλιά. Γκρίνια και κακομοιριά. Είναι κρίμα για την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Και δεν συνάδει με την υπερηφάνεια μας. Είναι κρίμα για το μέλλον και την προοπτική μας. Και δεν ταιριάζει στην τόλμη μας.
Γι’ αυτό και ό,τι γίνει από δω και πέρα, πρέπει να γίνει με ειλικρίνεια, ρεαλισμό και υπευθυνότητα. Και σ’ αυτή τη φάση, το πρώτο βήμα πρέπει να γίνει από τους Κερκυραίους. Ας πάρουν την πρωτοβουλία για καθαρές λύσεις. Στο κάτω-κάτω της γραφής, ακόμη και στο μυθικό ταξίδι της επιστροφής του Οδυσσέα στην Ιθάκη του, τον τελευταίο και λυτρωτικό λόγο τον είχαν οι Φαίακες....
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ!