Ένα blog στο Ρουπάκι - Ίσκιος επικοινωνίας!

Στον ηλεκτρονικό του ίσκιο δημιουργησαμε μαζί έναν ανοιχτό χώρο ενημέρωσης, σκέψης και προβληματισμού για την ζωή μας σε όλες της τις εκφάνσεις. Για πράγματα που αγαπάμε αλλά και που μας ενοχλούν.

Φιλόξενος τόπος για ενημέρωση, προβληματισμό και δραστηριοποίηση για τα τοπικά πράγματα αλλά και για θέματα από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, ανοιχτός ακόμα και σε "θυμωμένες" απόψεις με ευπρέπεια και σεβασμό.

Στη δύσκολη συγκυρία θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τον ίσκιο μας σημείο συνάντησης και επικοινωνίας για τους συμπολίτες μας και να προτείνουμε λύσεις και διεξόδους για τον τόπο μας που μοιάζει να μην μιλάει με τους ανθρώπους του.

Ξεκινώντας από απλά και μικρά που θα μας επιτρέψουν να ξαναγνωριστούμε και να μάθουμε να συζητάμε και να συνεργαζόμαστε, να λύνουμε προβλήματα.

Π. Πετράτος - Να δωθεί επιτέλους η σωστή λύση από το Κοργιαλένειο Ίδρυμα

Η επίσχεση των εργαζομένων (απλήρωτων για 7 ½ μήνες) στο Κοργιαλένειο Ίδρυμα - πράξη αναγκαία και νόμιμη αλλά, κατά τη γνώμη μας, αρκετά καθυστερημένη - μπορεί να σταματά ουσιαστικά τη λειτουργία της Βιβλιοθήκης και του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου – όχι ευχάριστο γεγονός για μας, για τους επισκέπτες του νησιού αλλά και τους ίδιους τους εργαζόμενους - μπορεί όμως και πρέπει να αποτελέσει επιτέλους αφορμή για να δοθεί η σωστή λύση στο όλο πρόβλημα.

Είχα προσπαθήσει πριν από τρία περίπου χρόνια (τέλη Απριλίου έως αρχές Ιουνίου 2008) να ανοίξει ένας διάλογος για την τύχη της Κοργιαλένειας Βιβλιοθήκης μέσα από τη δημοσίευση/ανάρτηση στον τοπικό και ηλεκτρονικό τύπο μιας σειράς σχετικών κειμένων μου. Με τα κείμενα εκείνα κατέθετα τις εκτιμήσεις και τις απόψεις μου αρκετά, πιστεύω, τεκμηριωμένα για τη λειτουργία και γενικότερα το μέλλον της Βιβλιοθήκης. Υποστήριζα τότε ότι ο μόνος δρόμος για να διασφαλιστεί σε μόνιμη και σταθερή βάση η απρόσκοπτη λειτουργία της ήταν η μετατροπή της σε Δημόσια. Τώρα, με την επίσχεση των εργαζομένων, τίθεται θέμα και για το Μουσείο.

Πιστεύω ότι επιτέλους το Κοργιαλένειο Ίδρυμα οφείλει «με αρετή και τόλμη» να πάρει την ιστορική απόφαση, δεδομένου ότι, όπως πολύ σωστά επισημαίνουν οι εργαζόμενοι στην ανακοίνωσή τους και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κάθε καλοπροαίρετο συμπολίτη, «δεν υπάρχει προοπτική οικονομικής ανάκαμψης του Ιδρύματος» και «δεν μπορεί κανείς να χαράζει στρατηγική ή να διατυπώνει κάποιο όραμα για το Ίδρυμα χωρίς εξασφάλιση των λειτουργικών αναγκών και της μισθοδοσίας».

Είναι καιρός, λοιπόν, να συντονιστούν οι προσπάθειες όλων μας για την άρση του προβλήματος. Οι πρωτοβουλίες, όμως, ανήκουν στο Κοργιαλένειο Διοικητικό Συμβούλιο, το οποίο, κατά τη γνώμη μου, δεν μπορεί να μην ακούσει τούτη τη φορά, με όλη τη σοβαρότητα που επιβάλει η περίσταση, τη φωνή διεκδίκησης αλλά και φωνή απόγνωσης των εργαζομένων του: «Διεκδικούμε τη δική μας αξιοπρέπεια αλλά και τη σωτηρία του Ιδρύματος που όλοι υπηρετούμε. [...] Διεκδικούμε μια οριστική και μόνιμη λύση, που θα βάλει τέρμα στη σημερινή ανασφάλεια, αβεβαιότητα και κυριολεκτική απόγνωση».

ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΤΡΑΤΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια που δεν είναι γραμμένα στα ελληνικά απορρίπτονται.