Π. Σκληρός: Η Ελλάδα χωρίς πόρους, χωρίς πρόσωπο και χωρίς χρόνο....

Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΠΟΡΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΧΡΟΝΟ

του Παναγιώτη Σκληρού

Μια μεγάλη περίοδος αβεβαιότητας φαίνεται να τερματίζεται – αν και επώδυνα για πολλούς- μετά την επίτευξη της συμφωνίας στήριξης της Ελληνικής οικονομίας από το γνωστό πλέον μηχανισμό της Ευρωπαϊκής ένωσης και του ΔΝΤ. Ένα μηχανισμό που, τελικά φαίνεται ότι θα επεκταθεί γρήγορα – άμεσα στην στήριξη των οικονομιών και των άλλων κρατών της ευρωζώνης.

Από τον Νοέμβριο του 2009 η Ελλάδα έδωσε μια σκληρή, άνιση και πρωτόγνωρη μάχη για να μη χρεοκοπήσει, να μη χαθούν οι ελάχιστες ελπίδες του λαού , για να υπάρξει και πάλι φώς στο τούνελ.

Δόθηκε μια μάχη με πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, ο οποίος υπερασπίστηκε την τιμή και το μέλλον της χώρας με αξιοπρέπεια, αποφασιστικότητα και επιμονή, παρά τον αιφνιδιασμό της αποκάλυψης του μεγέθους του χρέους και της επιθετικότητας των κερδοσκόπων.

Αποφύγαμε τα χειρότερα παρόλο ότι οι κερδοσκόποι γνωρίζοντας τις οικονομικές μας αδυναμίες, δεν έδιναν καθόλου χρόνο στην Ελλάδα , η οποία τόνιζε σε κάθε περίπτωση την αναγκαιότητα στήριξης της οικονομίας μας που στην ουσία ήταν η στήριξη του ΕΥΡΩ. Και όπως δείχνουν τα πράγματα, επαληθευτήκαν οι Έλληνες..

Εκεί που δεν υπήρχε ελπίδα, δεν υπήρχαν πόροι για συντάξεις, μισθούς (από τον Νοέμβριο κιόλας), δεν υπήρχε αξιοπιστία της Ελλάδας στο εξωτερικό, δεν υπήρχε αυτό που λέμε πρόσωπο φερέγγυο, δεν υπήρχε ούτε καν χρόνος για ανασύνταξη δυνάμεων και οικονομίας, με αυτή την συμφωνία, όχι μόνο ξεβάλτωσε η οικονομία της χώρας αλλά για να δούμε και την θετική πλευρά της τραγωδίας μας, γεννιέται μια ελπίδα για να ξαναχτίσουμε τη χώρα μας.

Με θυσίες, ναι. Με την μεγαλύτερη προσφορά από τους μη έχοντας, από τους μη προνομιούχους, από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, από τα μεσαία και κάτω στρώματα.

Και οι μεγάλοι οι έχοντες και κατέχοντες, οι ξαφνικά και αιφνίδια πλουτισμένοι, θα πρέπει και να φορολογηθούν και να πληρώσουν και να επιστρέψουν όσα παράνομα καταχράστηκαν και να σταλούν στη δικαιοσύνη το γρηγορότερο. Άμεσα. Είναι η μεγάλη όσο και απλή και λογική απαίτηση του κάθε μισθωτού και συνταξιούχου, του κάθε μικρομεσαίου.

Για να υπάρξει το δικαοσύνη, να φανεί η δύναμη της δίκαιας λειτουργίας του κράτους , ενός κράτους που τώρα όσο ποτέ άλλοτε, αμφισβητούνται οι δομές, οι λειτουργίες και η ίδια η ύπαρξή του.

Για να βγούμε όμως από αυτό τον πράγματι φαύλο κύκλο χρειάζεται οι οικονομικές θυσίες να συνοδευτούν από την βούληση όλων για την καθολική ανασυγκρότηση της χώρας, σε θεσμούς, λειτουργίες, πολιτικές, παροχές, έλεγχο και διαφάνεια πάνω απ όλα.

Ο λαός γνωρίζει και όλοι ξέρουν ότι οι οικονομικές του θυσίες δεν θα έχουν μακρόχρονο αποτέλεσμα αν δεν συνοδευτούν από τις θεσμικές αυτές αλλαγές που θα θωρακίσουν τη χώρα από τους ντόπιους και ξένους κερδοσκόπους αλλά και από παρόμοιες τυχάρπαστες τέτοιες συμπεριφορές στο μέλλον.

Το μέλλον της Ελλάδας και των Ελλήνων, μέσα από αυτές τις διαδικασίες που ζητάει η κοινωνία μπορεί και πρέπει να είναι καλλίτερο με ίσες ευκαιρίες για όλους και κυρίως για τη νέα γενιά , που δυστυχώς έχοντας το χρόνο μπροστά της και ανοιχτούς ορίζοντες αναζητεί νέες πατρίδες και μέλλον μακριά μας, μακριά από την πατρίδα.

Αν αυτό συμβεί, θα είναι η πραγματική χρεοκοπία της Ελλάδας , θα είναι μια μετανάστευση εγκεφάλων και δυνάμεων που θα στοιχίσουν στην Ελλάδα πολλές δεκαετίες αδράνειας και αδυναμίας.

Είναι λοιπόν επιβεβλημένη η γρήγορη όσο και διαφανής διαδικασία της τιμωρίας των ενόχων του χρέους και του άκρατου πλουτισμού, η αλλαγή των θεσμών και των κανόνων της ισοπολιτείας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους.

Είναι η ευκαιρία –μέσα από τις θυσίες- να ξαναδρομολογηθεί η ελπίδα για την Ελλάδα και τους Έλληνες για μια καθολική ανασυγκρότηση θεσμών και αναπτυξιακών διαδικασιών, μέσα από την δύναμη και την ελπίδα που δίνουν κυρίως οι νέοι άνθρωποι.