Γ. Κακής Κωνσταντινάτος: Περί εξουσίας...

Ευχαριστώ δημόσια, για τις πολιτικές προτάσεις που μου έγιναν, από οπουδήποτε κι αν αυτές προήλθαν. Για τις απ'ευθείας και για τις έμμεσες. Γι'αυτές που διατυπώθηκαν και γι'αυτές που εν κλειστώ συζητήθηκαν.Γι'αυτές που έγιναν πρωτίστως  με το χέρι στην καρδιά και για κείνες

που έγιναν πρωτίστως με το μυαλό στον υπολογισμό (κατανοητό!).

Σκέψη μου είναι, πως δεν αποκλείεται ένας άνθρωπος της τέχνης να είναι εκ παραλλήλου δρών

σε θεσμικό πλαίσιο, πολιτικό πρόσωπο (εννοώ: πραγματικό πολιτικό πρόσωπο με ειδικές δυνατότητες και όχι μιά ακόμη καλλιτεχνική περίπτωση που ευκαιριακά ασχολήθηκε -και όχι αναγκαστικά ιδιοτελώς- με την πολιτική).

Θά' λεγα μάλιστα ότι επιβάλλεται να έχει ο καλλιτέχνης την συνείδηση και την ευθύνη της μακράς πνοής (και όχι της ευκαιριακής) πολιτικής που ούτως ή άλλως εξασκεί με την δράση του,

με σεβασμό στην ανθρώπινη περίπτωση και την ανάγκη της για γιορτή, μένοντας όμως αυτό που είναι:

Ένας ποιητής πολεμιστής, ένας λειτουργός της ομορφιάς και της συγκίνησης, μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους, ένας Χριστόφορος που αποκαλύπτει την απόμακρη όσο και κοντινή Ήπειρο τής συγκινημένης ψυχής, εκεί που άλλοι βεβαιώνουν πως καν δεν υπάρχει.

Πρόκειται γι'αυτό που ο μέγας άθεος θεατρικός συγγραφέας του παραλόγου Ευγένιος Ιονέσκο

έχει διατυπώσει: ''Κι αν τελικά οι Άγγελοι του Καλού, Άγγελοι του Θεού, άυλοι ή γήινοι,

είναι η μόνη πραγματική Εξουσία...;;;'' (Η Εξουσία της γιορτής!)

Θέλω να σταθώ στην καλή πλευρά των ανθρώπων, στο μεγάλο τους και όχι στο μειονεκτημά τους.

(Η Τέχνη εξ'άλλου είναι ευεργετική βροχή που πέφτει πάνω σ'όλους, δικαίους και αδίκους.)

Βλέποντας τόσους πολλούς να κατεβαίνουν στον προεκλογικό αγώνα, σκέπτομαι πως όλοι αυτοί είναι καλοί! Διότι αποζητούν, αυτό που το αρχαίο Ελληνικό ρητό διατυπώνει:

''Η Εξουσία, είναι η Εμπειρία, η εγγύτερη στο Θεικό!'' Όλοι αυτοί λοιπόν αποζητούν, άλλοι συνειδητά και άλλοι άθελά τους, τον Καλό Θεό του Ιονέσκο, και θέλουν να ευεργετήσουν, όπως καθένας το καταλαβαίνει. Είναι δε τόσο περισσότερο ευεργετικοί, όσο περισσότερο μένουν πιστοί στην βαθειά καλή πρόθεση του εαυτού τους.

Επειδή όμως οι άνθρωποι -αυτό διδάσκουν και τα μεγάλα θεατρικά έργα, που είναι η ζωή στην σκηνή- δεν μένουν πάντα πιστοί στον εαυτό τους, αλλά οι ίδιοι άνθρωποι που την Κυριακή των Βαίων φωνάζουν ''Ωσαννά'' σε τρείς μέρες φωνάζουν ''Άρον, άρον σταύρωσον αυτόν'', θα πρέπει

να προσεγγίζει κανείς την εκλογή τους με ισχυρό μνημονικό.

Διότι ακριβώς στην Ελληνική μυθολογία η θεά Εξουσία, η πραγματική Εξουσία, είναι Κόρη τής Μνήμης του Χρόνου! Μιας Μνήμης που εξανεμίζει την παραπλάνηση και αφήνει την ουσία.

Με αυτό το κριτήριο και με το ''μή χείρον βέλτιστον'', ας επιλέξει κανείς αυτόν που κατά την κρίση του είναι ο περισσότερο αληθινός έστω και μέσα από το λάθος του.

Σ'αυτό καλώ τους πάντες απαντώντας έτσι και στις ευγενικές τους πιέσεις. Τους συγγενείς,

τους φίλους, τους πολυπληθείς μαθητές μου με την συγκινητική μνήμη!

Ελπίζοντας ότι με τις επιλογές τους θα διαψεύσουν όσο το δυνατόν περισσότερο αυτό που λέει ο Σολωμός: ''Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι αγαπημένε, πάντοτ'ευκολόπιστε και πάντα προδομένε...''