Συνεδριάζει την Παρασκευή το Δημοτικό Συμβούλιο....

Μετά το "έκτακτο"  - από πολλές απόψεις - Δημοτικό Συμβούλιο στη Σάμη, το ΔΣ επανέρχεται στη "φυσιολογική" ροή θεματολογίας.

Από τα 22 θέματα ημερήσιας διάταξης δεν υπάρχει ούτε ....μισό που να αφορά άμεσα τη Σάμη (διαβάστε τα θέματα εδώ), ούτε καν μια πρόταση από τους Δημοτικούς Συμβούλους Σάμης για αξιολόγηση του ΔΣ στη Σάμη: Τί μας είπαν οι Σαμικοί; τί τους είπαμε; ποιές είναι οι επόμενες κινήσεις σε όλα όσα ακούστηκαν;

Υποθέτουμε ότι η αξιολόγηση του ΔΣ στη Σάμη έγινε με την - κατά πολλούς προσβλητική - ομιλία του προέδρου του ΔΣ στο τέλος της συνεδρίασης που "έμειναν λίγοι και χαλάρωσαν" κατα δήλωσή του.

Είναι φανερό ότι εκείνη  η συνεδρίαση θεωρείται εμβόλιμη και "στιγμιαία": έγινε, τελείωσε - όπως τελείωσε, να ζήσουμε να τη θυμόμαστε!

Στο διάστημα όμως αυτό:

Πέρασε η 15η Δεκεμβρίου και καράβι δεν ήρθε στη Σάμη όπως ανεμένετο.

Δημοσιεύματα μας ενημέρωσαν ότι η εταιρεία Στρίντζης ζήτησε την αποδρομολόγηση του "Επτάνησος". Σε αυτό αντέδρασε μόνο ο αντιπεριφερειάρχης με επιστολή του. Θυμίζουμε σχετικές δηλώσεις "να πάμε στην Αθήνα όπου θέλετε και όποτε θέλετε". Αναμένουμε λοιπόν μια αντίδραση τουλάχιστον από τους Συμβούλους Σάμης, την Παρασκευή.

Πληροφορηθήκαμε ότι το ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας προσάρμοσε τα δρομολόγιά του για τον Αστακό ώστε να υπάρχει ανταπόκριση με το πλοίο για Ιθάκη. Για Σάμη; Ασχολήθηκε κανείς με αυτήν την επιλογή;


Για την ώρα μένουμε με τη γραμμή του Αστακού, και τα στρέμματα της "Παραλίας της Ασφάλτου".

Γέρων της Παραλίας

Γ. Κρεμμύδας - Το παρελθόν του μέλλοντος της Αυτοδιοίκησης

Το παρελθόν του μέλλοντος της Αυτοδιοίκησης

 Από το όραμα στην απογοήτευση: 70 χρόνια δρόμος!

Γιώργος Π. Κρεμμύδας

                               

Τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1943, στην Ελεύθερη Ελλάδα, στις περιοχές που παρά την Γερμανική Κατοχή ήταν υπό τον έλεγχο των ανταρτών, πραγματοποιήθηκαν αυτοδιοικητικές εκλογές. Σε αυτές, για πρώτη φορά στην Ιστορία μας, ψήφισαν γυναίκες και οι νέοι από 17 ετών και πάνω. Το γεγονός ότι σε μια υπό ξένη κατοχή χώρα, με έναν εμφύλιο να προετοιμάζεται με πολλές αερομεταφερόμενες κάσες χρυσές λίρες Αγγλίας, οι αντιστασιακές δυνάμεις διενεργούν δημοτικές εκλογές θα αρκούσε από μόνο του για να καταδείξει την σημασία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και πράγματι θα ήταν το πιο λαμπρό παράδειγμα που θα μπορούσε να προτάξει κανείς αν 70 χρόνια μετά δεν είχαμε μπροστά μας τις σημαντικότερες Αυτοδιοικητικές Εκλογές που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος. Οι εκλογές του Μαΐου του 2014 ξεπερνούν σε βαρύτητα και ιστορική σημασία όλες τις προηγούμενες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Κατοχής.

Γυναίκες ψηφίζουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές στην Ελεύθερη Ελλάδα. Φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή.

Όσοι διατηρούν ακόμα ανοιχτά μάτια και καθαρό μυαλό για να δουν πέρα από τα προφανή, γνωρίζουν πολύ καλά ότι όσοι εκλεγούν στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές του 2014, αφού αναλάβουν και έρθουν σε επαφή με την σκληρή πραγματικότητα, θα εύχονται το ρολόι να έδειχνε 71 χρόνια πίσω και να ήταν αιρετοί στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας του 1943. Γιατί, στατιστικές, νούμερα, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα, μα πάνω απ' όλα ο αέρας στην ατμόσφαιρα της καθημερινότητας μας, όλα δείχνουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι στη θητεία τους θα αντιμετωπίσουν μια πρωτόγνωρη καταστροφή σε όλα τα πεδία των αρμοδιοτήτων τους. Και οι βιαστικοί που θα σπεύσουν να εγείρουν ενστάσεις για την αμετροέπεια και το ανιστόρητο της σύγκρισης του 1943 με το 2014 δεν έχουν παρά να συμβουλευτούν τα οικονομικά στοιχεία που κάθε μήνα που περνάει μοιάζουν ολοένα και περισσότερα με αυτά κατεστραμμένης από πόλεμο χώρας. Τουλάχιστον, το 1943 στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας, υπήρχε αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον, άσχετα αν αυτή πνίγηκε στο αίμα με ξένη βοήθεια. Στην Ελλάδα του 2013 οι Γερμανοί τοποτηρητές και Έλληνες Νενέκοι προσπάθησαν με όλα τα μέσα και πάση θυσία να εξαφανίσουν την ελπίδα και την αισιοδοξία. Ο τραγικός απολογισμός των αυτόχειρων μαρτυρά τον βαθμό επιτυχίας τους.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν θα αντέξουν στην σκληρή πραγματικότητα οι παλιές λογικές του παραγοντισμού και της συναλλαγής με την κεντρική εξουσία. Ομοίως δεν θα αντέξουν και κάποιες νέες λογικές, παράγωγα της ιδεολογικής Βαβέλ που έφερε το σοκ της κρίσης και μιλάνε αοριστολογώντας για το «νέο» χωρίς να του προσδίδουν σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά. Αόριστα «νέο» είναι και οι ομάδες που δέρνουν και σφάζουν στους δρόμους, αόριστα «νέο» είναι και οι «νεαροί» με τα Ζάσταβα στο χέρι. Από μόνη της η φρασεολογία για «το νέο που έρχεται», τους «νέους» και την «ανανέωση» δεν λέει τίποτε απολύτως. Αντιθέτως, χωρίς πολιτικές διευκρινήσεις είναι επικίνδυνη γιατί χωράει τα πάντα μέσα της από τα μυστριά της εργασίας και της προσφοράς μέχρι τα λοστάρια της επιβολής.

Οι επίδοξοι πολιτευτές των επόμενων Αυτοδιοικητικών Εκλογών - παλιοί και νέοι - δείχνουν να αναλώνονται σε επουσιώδη - για την ζοφερή καθημερινότητα της κοινωνίας που θεωρητικά προτίθενται να υπηρετήσουν - ζητήματα. Ο Καλλικράτης και η χωροταξία του είναι μεν σημαντικά τεχνικά θέματα, ωστόσο με ή χωρίς Καλλικράτη, με ένα Δήμο ή πολλούς (για να πάρουν όλοι από έναν και να χρωματιστεί ακίνδυνα ο χάρτης το Μάιο) οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες αυτού του τόπου δεν θα αλλάξουν. Είναι ιδιαίτερα ύποπτο που οι επίδοξοι πολιτευτές προτάσσουν την χωροταξία των βιλαετιών τους ενώ δεν λένε τσιμουδιά στον κόσμο που θα υπηρετήσουν για τους οικονομικούς πόρους και τις ελευθερίες που τους στέρησε με αντισυνταγματικά νομοθετήματα η υπό Γερμανική επιτήρηση κεντρική εξουσία πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων τις βασικότερες αρχές της αυτοδιοίκησης: την  διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια (Άρθρο 102 παράγραφος 2 του Συντάγματος). Όσο σημαντικά και αν είναι τα θέματα του Καλλικράτη που πρέπει να διορθωθούν (συμπεριλαμβανομένου του χωροταξικού) είναι παρωνυχίδες μπροστά στις θεσμικές εκτροπές περιορισμού και συρρίκνωσης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που συντελέστηκαν στο πλαίσιο των περιβόητων «μνημονιακών» νόμων και δεσμεύσεων μετά την ψήφιση του.

Δεν χρειάζονται μαγικές και προφητικές ικανότητες για να προβλέψει κανείς τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες στις οποίες θα λειτουργήσουν οι νέες Αυτοδιοικητικές Αρχές που θα αναλάβουν μετά τις εκλογές του ερχόμενου Μαΐου. Η Ελλάδα που θα παραδώσουν αυτές οι Αρχές στο τέλος της θητείας τους δεν θα μοιάζει σε τίποτα ούτε ακόμα και με αυτή την Ελλάδα του 2013. Δεν γνωρίζω αν πρέπει να θαυμάσει κανείς τους επίδοξους πολιτευτές για το θάρρος ή για το θράσος τους, για την γενναιότητα ή για την αμετροέπεια τους. Το σίγουρο είναι ότι μόνο αποκοτιά ή άγνοια κινδύνου μπορεί να οδηγεί τα βήματα τους όταν τους λείπει κάτι που το 1943 ήταν δεδομένο. Το 1943 οι τοπικοί άρχοντες που θα εκλέγονταν είχαν στο πλευρό τους ένα από τα ισχυρότερα και πιο υπερήφανα λαϊκά κινήματα που γνώρισε ποτέ η Ευρώπη. Για αυτό το λαϊκό κίνημα, χρειάστηκε ο πανούργος Τσώρτσιλ, χιλιάδες σφαίρες για κάθε αντιστασιακό και αμερικανικές ναπάλμ για να κατατροπωθεί και να σκύψει το κεφάλι. Οι επίδοξοι τοπικοί άρχοντες του αύριο έχουν μπροστά τους έναν λαό πληγωμένο, ταπεινωμένο και πολιτικά απενεργοποιημένο. Αν σε αυτή του την αδυναμία επενδύσουν για να υφαρπάξουν την ψήφο ελπίδας ή έστω ανοχής του θα τους καταπιεί και αυτούς η Κρίση μαζί με κάθε προοπτική για ισχυροποίηση της Αυτοδιοίκησης, της τελευταίας ελπίδας που έχουμε να κρατήσουμε αυτή την κοινωνία στα πόδια της.

Έντυπη έκδοση ἔστω Νοεμβρίου 2013 - www.esto.gr

Αφιέρωμα: Τοπική Αυτοδιοίκηση

Major Arx - Από τη Δυστοπία στην Ουτοπία;

Χωρίς να ρωτήσουμε τον Major Arx κάναμε ένα σχόλιό του ανάρτηση και περιμένουμε και τα δικά σας. Οι τελευταίες μέρες ήταν γεμάτες αποκαλύψεις ανεπάρκειας, κενότητας. Περιμένοντας την ...Αποκάλυψη, διαβάστε τον Major Arx, πάντα έχει κάτι να πει.

Κατοικώ σε νησί στη μέση του πελάου τση Δυστοπίας. Και καθώς έψαχνα για ένα άλλο νησί του πελάου τση Ευτοπίας, μου ήρθανε κατακέφαλα ούλα. Και, παραδίνουμαι, ασκώνω τα χέρια. Δεν έχω τίποτις άλλο να πω. Άναυδος μένω λέξη δεν ημπορώ να αρθρώσω. Μάζευα λέξεις, οργή και μη έχοντας τι άλλο να κάμω μετά κατέληξα σε φιλοσοφίες του τύπου: «οι αθρώποι τόσα μπορούνε τόσα κάνουνε», «οι αθρώποι δε μπορούνε γι’αυτό δεν κάνουνε», «οι αθρώποι υποκρίνουνται πάντα, προσωπεία αλλάζουνε». “μα γιατί, οι αθρώποι μπορούνε τα πάντα». Μας το διδάξανε αυτό, το τελευταίο ιδίως, οι μεγάλοι μας ποιητές και φιλόσοφοι μα και οι κατά καιρούς εδικοί μας γίγαντες τση πένας , ποιητές και μαχητές του στίχου, του λόγου και των έργων. Κι όλα αυτά τα εσκεφτόμουνα όχι για τίποτις άλλο μα για να δικαιολογήσω τη νησιώτικη φάρα μου. Αλλά μπα! Κάτι άλλο με παρακινούσε να πω, όχι στη μέχρι τώρα φτιαγμένη γλώσσα μου αλλά στην εδική μου, άλλα, άλλα πράματα και να που τα γροικάω:


Όσο σκέφτουμαι πως στη γη ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΕ ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΤΣΟΥ ΑΚΛΗΡΟΥΣ και ονειρευόταν έναν κόσμο ευτυχίας, διαφεντεύει μια δράκα μαριονετών τόσο με πιάνει κουρλαμάδα και δεν μπορώ να καταπιώ ένα μύγαλο ψωμί, άμα το βρω, βέβαια, σε κανά σκουπιδοντενεκέ ελπίδων.


Όσο σκέφτουμαι πως στη γη ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΕΞΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΕΓΡΑΦΕ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕ ΛΥΓΑΕ, δίνει εντολές ένα τσούρμο σαλτιμπάγκων τόσο με πιάνει το γλυκύ μου και μούρκεται να ανέβω συλίντρεχος και να κατέβω στα βουνά, μπας και συναντήσω κανά άνθρωπο τση προκοπής να σηκώσουμε μαζί τα χέρια στον ουρανό για να βρέξει επιτέλους καρφιά για να σπάσουνε οι φούσκες τση άνοιας, τση άγνοιας, τση αμορφωσιάς και τση ανικανότης.


Όσο σκέφτουμαι πως στη γη ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΤΑ ΕΛΕΕ ΧΥΜΑ ΚΑΙ ΜΑΣΤΙΓΩΝΕ ΤΣΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, μια κουστωδία ανήμπορων που παπαγαλίζουν εκφράσεις ανούσιες, άνοστες και ασύντακτες, τόσο μούρκεται να απαγγείλω εκείνο το ποίημα που λέει "Κι όταν ο Θιός έφκιασε τον κόσμο..." και να το αλλάξω και να πω: "τσου άλλους τόπους χωρίς ετούτονε", γιατί μας κάνανε να τονε ψάχνουμε σε χάρτες και σε χέρσους αγρούς, σε μνημεία τση δόξας μονάχα.


Όταν σκέφτουμαι πως τη γη ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΤΑΝΕ ΑΝΕΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΡΑΣΑ ΤΟΥ, την ορίζει ένας θίασος, δυστυχώς ορατός, ατάλαντων κομπάρσων, τόσο μούρκεται να ιερουργήσω στα βουνά και τσι θάλασσες με ένα λαό από ψάρια, πεταλούδες, μυρμήγκια και μπάμπουρες κι ύστερις να τα μεταμορφώσω σε αθρώπους και να τσου πω: «γιούργια ωρές να μυρίσουμε εκειό το λουλούδι που φύτρωσε απά στο βράχο…»!


Όσο μούρκεται πως τη γη ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΥΨΩΝΕ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΠΑΝΤΙΕΡΕΣ πολιορκεί από αμάθεια ένας συρφετός από νήπιους, τόσο μούρκεται να δραπετέψω κι άλλη χώρα να φκιάσω παραδίπλα, εκεί στο νησάκι που βούλιαξε, μια γη υποθαλάσσια και να κάμω επίκληση στον Εγκέλαδο να την ανεβάσει, που θάναι μια χώρα ειρήνης από αθρώπους που έργα μονάχα θα φκιάνουνε χτήρια, και πάρκα και πάνου απόλα θα θεμελιώνουνε δικαιοσύνη όση εκειός ο επαναστάτης ονειρεύτηκε.


Όσο μούρκεται πως τη γη ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΡΟΥ κι ΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΤΗ ΜΑΚΡΙΝΗ ΑΣΙΑΤΙΚΗ ΧΩΡΑ έχει αράξει ένα πλοίο σαπισμένο κι έχει κάμει τη γη μου ένα λιμάνι στάσιμο με λαδωμένα νερά, τόσο μούρκεται να το λύσω να το πάρω να ταξιδέψω στα πέλαγα και να κάμω το νησί που ονειρεύτηκα χώρα στη μέση του πελάου, εκεί στα στενά που εκειός ο θρυλικός ποντοπόρησε και άνοιξε νέους κόσμους και μεγάλωσε το μυαλό του αθρώπου.


Κι όσο μούρκεται πως στη γη που αγάπησα φυτοζωούν ζόρκοι σάλιαγκες, που εξαφάνισαν κάθε είδος πολιτισμού, μονάχα πέστε μου πού να βρω σήμερις τα τσούρμα εκείνα να τρέξουνε να οργώσουνε, να φυτέψουνε δέντρα, να σπείρουνε σπόρους…. Πού να βρω ένα μέρος για ένα νησί, βεραμέντες, τση Μεγάλης Ουτοπίας μου; Ένα παιδί που γεννήθηκε σήμερα μόλις μου χαμογέλασε. Θάρρητα πήρα, αναγάλλιασα και είπα: «Σίγουρα, ναι, τότε, αλλά γιατί να χρειαστεί η προσμονή τόσων χρόνων;» 

MAJOR ARX

Γ. Τζανετάτος - Θέατρο Παραλόγου στη Σάμη

12/12/13

Προς: Δημο Κεφαλονιας, Κεφαλληνιακα Μεσα Ενημερωση, Αδελφους Κεφαλληνες στο νησι και ανα την γην.

“You may say I'm a dreamer, but I'm not the only one. I hope someday you'll join us. And the world will live as one.”

"Μπορείτε να πείτε ότι είμαι ονειροπόλος, αλλά δεν είμαι ο μόνος. Ελπίζω κάποια μέρα να ενταχθεις μαζί μας. Και ο κόσμος θα ζει σαν ένας. "

― John Lennon

Σικαγο. Να ξημερωνει Παρασκευη. Το κεντρο της πολης του Σικαγου απο το παραθυρο μου ενα καταλευκο παγωμενο ερημικο τοπιο με τους ουρανοξυστες σαν θεωρατα χιονισμενα ελατα. Η θερμοκρασια μειον 20 κελσιου. Κιτρινο φως απο τις λαμπες ομιχλης φωτιζει τους δρομους και αντανακλα στα τζαμια στο διαμερισμα. Δεν βλεπεις ψυχη εξω. Στη σιγαλια της νυχτας το μυαλο ταξιδευει στη πατριδα μου. Στο τοπο μου. Στην Ελλαδα. Στη Κεφαλονια. Στη Σαμη. Στην οικογενεια μου, στα αγαπημενα μου προσωπα, στους ανθρωπους του νησιου μας που δοκιμαζονται καθημερινα. 

Τρεις μερες πριν, λογοι συνειδησης μου επεβαλαν να γραψω και να στηριξω την κ. Ελενη Χιονη του Kefalonia Press για τις δικαστικες διωξεις που δεχεται απο την Εξουσια. Στο προσωπο της βαλεται ολος ο ελευθερος Κεφαλονιτικος Τυπος και μαζι του καθε ελπιδα για αναδειξη των προβληματων των τοπικων κοινωνιων και ελεγχο της εξουσιας απο την κοινωνια, απο τους πολιτες. Η θαρραλεα σταση της κ. Χιονη να αφησει την τυχη της στην Ελληνικη δικαιοσυνη την τιμα. Προβαλει με συνεπεια τα προβληματα της τοπικης κοινωνιας και μεσα στη μιζερια παντα βρισκει ενα καλο λογο να αφιερωσει σε θετικα και ελπιδοφορα μηνυματα. Γνωριζω οτι καθημερινα τρεχει να φροντισει τον κατακοιτο πατερα της στο χωριο και μετα γυριζει στην εργασια της στο Αργοστολι. Αυτη ειναι η γυναικα που για το μοχθο και την αγαπη της στο νησι μας και την ελευθερια του τυπου που αγωνιζεται φαινεται οτι στοχοποιησαν οι πολιτικοι μας. 

Τα νεα απο τη πατριδα μου δυστυχως δεν καλυτερευουν. Οι χειροτεροι φοβοι μου για το μελλον του νησιου μου αρχιζουν να παιρνουν σαρκα και οστα. "Οταν υπαρχει ελειμμα σοβαρου εργου οι γραφειοκρατες και οι πολιτικαντηδες πρεπει να καταπιανονται με κατι. Ολοι βαφτιζονται απο αυτους αντιφρονουντες και αντι να βγαζουν δελτιο τυπου για εργα - που ουτε ψυχουλα δεν εχουν να δειξουν στο νησι - τους φταιει ο Τυπος και τα ατομα που αγωνιζονται για ενα καλυτερο αυριο." 

Στη Σαμη εμελλε να παιχτει το βραδυ τουτης της Τεταρτης, το θεατρο παραλογου πανω στο μοτιβο τως σκεψεων μου στην αρχη της εβδομαδας στη συνειδητη τοποθετηση μου εναντια στις διωξεις της ελευθερης και δημοκρατικη εκφρασης. Οι ασυναρτησιες του προεδρου του Δημοτικου Συμβουλιου που ειδα τη συνελευςη προσβαλουν οχι μονον το λαο της Σαμης, τα ξενιτεμενα παιδια της αλλα και καθε ελευθερα σκεφτομενο Ελληνα και Κεφαλονιτη. 

Ο θιασος περασε στη Σαμη για περιοδεια και δεν κοπηκαν εισητηρια πολλα γιατι ολοι ξερουν τη χαμηλη ποιοτητα της παραστασης. Στη Σαμη αδερφε μου που μας εκανες τα φτηνα προεκλογικα πολιτικα κηρυγματα σου ειμαστε Κοινωνια. Εχουμε Τιμη και Αξιοπρεπεια. Η συμπεριφορα σου στους αδελφους μου Σαμικους δεν ηταν κοσμια. Η ισχυς δεν ερχεται με λογια αλλα με πραξεις. Βαλτες στο τραπεζι να τις μετρησουμε. Εχετε αφαιμαξει ολη την περιοχη απο τα εσοδα και το Σπηλαιολογικο Παρκο και ολα τα οραματα που εχουμε να δουμε μια Κραταια Σαμη και μια Κραταια Ελλαδα τα πηρατε και τα ριξατε στο καλαθο τως αχρηστων γιατι τα φερανε στο συμβουλιο "αντιφρονουντες". 

Στη Σαμη αδερφε δεν φοβηθηκαμε τους Ρωμαιους το 189 πχ και η αντισταση κρατησε μηνες ολοκληρους οταν οι αλλες πολεις του νησιου μας ειχαν πεσει. Η ιστορια της Σαμης- Πολη Κρατος παει χιλιαδες χρονια πισω. Επαφιεται σε εμας να την αναδειξουμε. 

Δεν φοβηθηκαμε τους Αγγλους, ουτε τους Γερμανους. Τα Μουζακατα και τα Ζερβατα τα μαρτυρικα χωρια ρωτησε να μαθεις που ειναι. Η Εθνικη Αντισταση εδω ανδρωθηκε. Κανε το κοπο αδερφε οταν με το καλο ξαναρθεις να κοιταξεις πανω στα βουνα και στη θαλασσα. Ισως σε φωτισει ο Θεος και αφουγκραστεις τον παλμο μας. Χλωμο το βλεπω. Αλλα κανε την προσπαθεια. 

Εχουμε οραματα και τα διεκδικουμε γιατι η Σαμη Αδερφε ειναι σε ολη την υφηλιο. Ειμαστε ενα κραμα που δεν θα ηθελες να νοιωσεις τη ζεστα της αγαπης του για την περιοχη μας και το νησι μας οταν βαλεται απο πολιτικαντηδες που δεν δειχνουν το στοιχειωδη σεβασμο στους κατοικους της πολης μας και στον ιδιο το θεσμο του Δημοτικου Συμβουλιου που πρεπει να υπηρετεις. 

Λυπαμαι γιατι αντι να εισαι υπερμαχος και να αφουγκραστεις, να νοιωσεις τις αγωνιες, τις ελπιδες, τα οραματα μιας γενναιας καστας ανθρωπων εχεις μεινει ενας απλος ξεπερασμενος καθοδηγητη παλαιων κομματικων αντιληψεων. Καθε σπιθαμη που πατα το ποδι σου στη Σαμη εχει ποτιστει με αιμα αδερφε. Δε το σεβαστηκες. Η περιοχη Σαμης γεννησε τον Ηλια Ζερβο Ιακωβατο απο τους αρχηγους του Ριζοσπαστικου Κινηματος του Ηνωμενου Κρατους των Ιονιων Νησων. Εξεδιδε την Ιστορικη Εφημεριδα "Φιλελευθερος" απο το 1849. Καταδιωχθηκε γιατι ασκουσε εντονη κριτικη κατα των Αγγλων. Το 1850 εκλεγεται στην Ιονιο Βουλη και υπερψηφισε την Ενωση με τη Μητερα Ελλαδα. 

Σε αυτο τον ευλογημενο τοπο λοιπο που ευρεθηκες με τους διοικουντες δεν σεβαστηκες οτι μπροστα σου ειναι ανθρωποι που ζουν και πονουν το τοπο τους. Δεν αναλογιστηκες οτι εισαι με Σαμικους απογονους ηρωων που εσυ σημερα ζεις ελευθερος γιατι εχουν ποτισει με το αιμα τους τα αγια Κεφαλονιτικα χωματα. Χρειαζεσαι οραμα αδερφε. Χρειαζεται πιστη για να κανεις το αλμα στο μελλον. Χρειαζεται να το εχεις μεσα σου για να εισαι Ριζοσπαστης. Δεν το εχεις. Να εχεις στοχους. Οραμα. 

Η Σαμη θα αναστηθει αδερφε απο τους Σαμικους. Οι Ριζοσπαστες ειχαν Οραμα. Πετυχαν με τη πενα τους και τους αγωνες τους να το κανουν πραγματικοτητα τα ονειρα τους. Να ξερεις θαρθει η επομενη μερα. Ισως δεν ειναι και πολυ μακρυα.

Γιωργος Τζανετατος
Σαμικος - Κεφαλλην
Σικαγο - US

ΥΓ. Θελω να ευχαριστησω δημοσια τη μητερα μου που εζησε ορφανη τις μαυρες μερες της κατοχης γιατι οι Γερμανοι εκτελεσαν τον παππου μου και πατερα της. Ειναι απο τα μερη του Ιακωβατου και το" ηρωικο Σουλι" με γαλουχησε και ολη η οικογενεια μου να αναζητω τα ονειρα μου και να ελπιζω κατω απο ολες τις δυσκολιες της ζωης. 

Πολλες ευχαριστιες ανηκουν στο φιλο μου και αξιο Σαμικοπουλο Δημητρη Δημουλα -στιχουργου και ερμηνευτη - που τραγουδα και γραφει με τη ψυχη για την αγαπη, τον ερωτα και την αγαπημενη μας Σαμη. Το CD Album του Νοσταλγιες με συνοδεψε σε τουτο το μοναχικο βραδυ μου. Συνιστω ανεπιφυλακτα να ακουσετε Το τραγουδι της Σαμης. Youtube.

http://youtu.be/M0_uXYGWTIc

Τα Πάντα για το Τίποτα!

Ζώντας στη Σάμη το χειμώνα, εδώ και μερικά χρόνια σε ένα νεκροταφείο δηλαδή, έχουμε απαντήσει στο κεντρικό μεταφυσικό ερώτημα της μετά θάνατον ζωής. 

Ναι εμείς ξέρουμε περί τίνος πρόκειται!!! 

Θα μπορούσαμε μάλιστα να οργανώσουμε και σχετικό σεμινάριο. 

Σήμερα, μετά το Δημοτικό Συμβούλιο στην περιοχή μας, έχουμε ζήσει μια ακόμα συναρπαστική εμπειρία, εκείνη που στην φυσική ονομάζεται "απόλυτο κενό". 

Δηλαδή εκεί που μαθαίνεις τα πάντα για το ΤΙΠΟΤΑ!!! 

Αν δεν ήταν έτσι, τότε είμαστε τυχεροί γιατί συμμετείχαμε, χωρίς να το ξέρουμε, σε μια καταπληκτική περφόρμανς με στοιχεία αναβίωσης θέατρου του παραλόγου. 

Πρωταγωνιστής ο δήμαρχος που, στο τέλος της θητείας του, έρχεται για να "δει" τα προβλήματα της περιοχής και να δώσει επιτόπου λύσεις, ή να μας παραπέμψει, μέσω τηλεφωνήματος, στον εκτελούντα χρέη "αντ'Αυτού" στην περιοχή μας.

 Τι τιμή για μας, τους ταπεινούς ιθαγενείς της δημοτικής περιφέρειας του, που επιμένουμε να ζούμε σαυτό το προκεχωρημένο φυλάκιο, στην εσχατιά της κεφαλληνιακής καλλικρατικής επικράτειας που λέγεται Σάμη !!! 

Στο έργο συμμετείχαν αρκετοί: guest stars τα μέλη της πλειοψηφίας συνεπικουρούμενα από τις επιεικώς αμήχανες ομιλίες των προέδρων των τοπικών συμβουλίων, σε δεύτερους ρόλους η αντιπολίτευση, ενώ σε ρόλο κομπάρσων η "μείζων" βεβαίως βεβαίως!!, που με την στάση της μας κάνει να υποψιαζόμαστε τα χειρότερα που ακούγονται για το ποιός κρατάει ποιόν και από που... 

Θα μπορούσαν τουλάχιστον να ήταν πιο πρωτότυποι: Ας είχαν ντυθεί μάγοι με τα δώρα των λύσεων στα προβλήματά μας. 

Έτσι κι αλλιώς φαίνεται ότι γιαυτούς δεν είμαστε παρά τα ζώα στην πολιτική τους φάτνη... 

Καλά Χριστούγεννα χριστιανοί...

Γέρων του Κάμπου.

Συνεδριάζει το ΔΣ στη Σάμη - ελεύθερο θέμα!

Η πρόσκληση για τη συνεδρίαση του ΔΣ στη Σάμη αναφέρει:

Παρακαλείσθε όπως προσέλθετε σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου (50η  συνεδρίαση)  που θα πραγματοποιηθεί στη Δημοτική Ενότητα Σάμης στο χώρο του Γυμνασίου –Λυκείου Σάμης  στις 11 Δεκεμβρίου  ημέρα  Τετάρτη    και  ώρα  18.00   προκειμένου να συζητηθούν:

Θέματα Δημοτικής Ενότητας Σάμης.

Σαν να λέμε "έκθεση ιδεών" με ελεύθερο θέμα. 

Συνήθως το ΔΣ συνεδριάζει με συγκεκριμένα θέματα που έχουν προετοιμαστεί από εισηγητές και προτείνονται λύσεις και λαμβάνονται αποφάσεις.

Δεδομένου ότι στην ατζέντα υπάρχει μόνο το "Θέματα Δημοτικής Ενότητας Σάμης" περιμένουμε εισηγήσεις για συγκεκριμένα ζητήματα από το Τοπικό Συμβούλιο Σάμης και τους Δημοτικούς Συμβούλους.

Γενικά, η πρόσκληση αυτή μοιάζει με συζήτηση προ-ημερήσιας διάταξης. Γίνεται λίγους μήνες πριν τις εκλογές, θα δωθεί ο λόγος μάλλον σε κατοίκους και φορείς να εκφράσουν οργή, θυμό, αγανάκτηση, θα δωθούν εγγυήσεις και υποσχέσεις και θα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.

Για το ένα και μοναδικό (για την ώρα) ΔΣ στη Σάμη αναμένουμε να φανεί ότι έχει γίνει σοβαρή προετοιμασία, έχουν μελετηθεί τα προβλήματα και να κατατεθούν προτάσεις  και όχι ότι "σας κάναμε τη χάρη και ήρθαμε, πείτε τι προβλήματα έχετε να τα ....καταγράψουμε...

Αυτό που προβλέπουμε όμως είναι ένταση, θόρυβος, δηλώσεις ότι απέτυχε ο Καλλικράτης, ότι το κράτος δεν δίνει λεφτά, ότι ο Δήμαρχος στηρίζει τη δημιουργία Δήμου στην επαρχία Σάμης, και ότι ο πρώην Δήμος Σάμης άφησε μεγάλο χρέος. 

Ίδωμεν...

Πάραλος

Σ. Αντύπας - (Αυτο)Οργάνωση της Διοίκησης

Ουτοπία στην εξουσία

 Σταύρος Αντύπας

Η ασφυκτική συγκυρία που βιώνει ο τόπος τα τελευταία πέντε χρόνια, ανέδειξε πέραν της κριτικής για όσα τη δημιούργησαν, την ανάγκη ολοένα και περισσότερης συμμετοχής της κοινωνίας, στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Η εποχή, άλλωστε, που θιασώτες κεντρικών πολιτικών διευθετήσεων, καθήλωσε μεγάλα τμήματα της στην πολιτική αδράνεια και την κοινωνική αεργία, έχει παρέλθει οριστικά. Στα ερείπια λοιπόν μας χώρας που προσπαθεί να συντονίσει τα βήματα της με την ανάγκη των ανθρώπων για απλή επιβίωση, το όραμα για αμεσότητα στη λήψη των αποφάσεων, για διεύρυνση της συμμετοχής και ανάληψη πολιτικών δράσεων, καθίσταται εξίσου επιτακτικό και ακόμη πιο ουσιαστικό από την όποια διατυπωμένη - συχνά επικοινωνιακή και μόνο - αγωνία για κατάργηση των πολιτικών εκείνων θώκων και αξιωμάτων, που έφεραν μια ολόκληρη χώρα σε συνθήκες ανθρωπιστικής πλέον κρίσης και της αντικατάστασή τους από συλλογικές, πλειοψηφικές και αμεσο-αντιπροσωπευτικές διαδικασίες, στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.

Όστρακο με το όνομα του Περικλή.  Στην αρχαία Αθήνα, επίσης, τέτοια όστρακα χρησιμοποιούνταν και ως ψηφοδέλτια ιδίως σε ψηφοφορίες για εκτοπισμούς πολιτών τους γνωστούς οστρακισμούς ή εξοστρακισμούς,  που ο θεσμός αυτός επεκτάθηκε αργότερα σ΄ όλο τον ελλαδικό χώρο. 
(Πηγή: wikipedia.org)

Ιστορικά και μόνο, ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης, ήρθε να μεταφέρει στην πολιτική και αργότερα συνταγματική διάρθρωση, την αμυντική κυρίως ανάγκη των ανθρώπων, να δημιουργούν πόλεις, γειτονιές, ομάδες, παρέες, μέσα από τις οποίες και κυρίως μέσα από την εσωτερική τους συνοχή, η προστασία από κάθε είδους, μεγέθους και φύσεως επιβολή, θα τύχαινε μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας, απορροφώντας κοινωνικά με τη μέθοδο της διασποράς και της αλληλεγγύης, τις όποιες συνέπειες εθνικών, πολιτικών και κοινωνικών καταστροφών. Και έτσι πραγματικά, έγινε.

Σήμερα, στο σταυροδρόμι της πιο κρίσιμης στη σύγχρονη ιστορία, συγκυρίας, αναβίωσε και συνεχίζει να αναβιώνει, ακριβώς αυτή  η ενστικτώδης και γονιδιακά  πλέον καταγεγραμμένη αγωνία της κοινωνίας, να αντιμετωπίσει δηλαδή από κοινού,  συλλογικά και αλληλέγγυα, τον εκσκαφέα που ετοιμάζει την οικονομική και σχεδόν βιολογική της θανή.  Κι επειδή, οι αιρετοί αντιπρόσωποί της, σε αρκετές περιπτώσεις αρκέστηκαν στο ρόλο των μαυροφόρων συνοδών μιας διαγεγραμμένης εξοδίου ακολουθίας, ήρθε η στιγμή, η νεκρική πομπή της αδράνειας και συχνά της μιζέριας, να αλλάξει πορεία ακριβώς λίγο πριν τη στροφή και να αναζητήσει στα βάθη της ιστορίας της και για το μέλλον των παιδιών της, ένα νέο όραμα, συμμετοχής-δράσης-χειραφέτησης, αρχικά σε επίπεδο, γειτονιάς-κοινότητας-πόλης-νησιού και - γιατί όχι - στη συνέχεια και σε κεντρικό επίπεδο. Παραμερίζοντας αρχικά και κατα απόλυτη προτεραιότητα, τις σκόπιμες άνωθεν, διαιρετικές εντολές για διάσπαση αυτού που πραγματικά κάθε εξουσιαστικό σύστημα φοβάται, δηλαδή της κοινωνικής συνοχής και συσπείρωσης.

Στην αναγκαία αυτή πορεία, τα εμπόδια σίγουρα είναι πολλά και πάσης φύσεως. Τα Καλλικρατικά σύνδρομα διάρθρωσης κεντρικών και τοπικών εξουσιών, όπως και η πολιτική υπόσχεση για μελλοντική νομοθετική τους (και μόνο) κατάργηση, κρατούν το όραμα μιας εναλλακτικής κυριαρχικής εξουσίας, καθηλωμένο σε παλαιοκομματικά συστήματα πελατειακού και παραγοντικού χαρακτήρα. Τη στιγμή μάλιστα, που η κοινωνία αυτο-οργανωμένα, συλλογικά και κινηματικά, θα μπορούσε ήδη να καταργήσει στη πράξη και όχι στα χαρτιά τις συστημικές αγκυλώσεις, ενσωματώνοντας στη πολιτική λειτουργία της, κινήσεις, ομάδες και κινήματα που δρουν αποσπασματικά και συχνά σπασμωδικά, όχι όμως και μεθοδευμένα ή αποτελεσματικά. Εάν δηλαδή, παράλληλα με τα αυτοφυή αυτά κινήματα, η ίδια η κοινωνία και οι άνθρωποι που τα αποτελούν, προχωρούσαν σε άμεσες και αντιπροσωπευτικές διαδικασίες, ανοικτές συνελεύσεις, συμβούλια γειτονιάς ή κοινότητας και στη «θεσμοποίηση» της παρουσίας τους, τότε κανένας πολιτικός εργολάβος δεν θα έβρισκε χώρο να σταθεί (εμπόδιο) και πεδίο (δόξης) να δραστηριοποιηθεί. Για να συμβεί αυτό, δεν απαιτείται η αναμονή μιας νομοθετικής ρύθμισης που δεν θα έρθει ποτέ από ένα πολιτικό σύστημα που στη τελευταία φάση της παρακμής του φοβάται ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό του, θα έρθει όμως ή μάλλον μπορεί να έρθει, όταν η κοινωνία αποκτήσει την πολιτική βούληση να εγκατασταθεί στις διαδικασίες εκείνες που έμμεσες προς το παρόν θα μετατραπούν σε δυναμικές, άμεσες, συλλογικές και δραστικές. Και για να συμβεί αυτό, απαιτείται απλά ένα απλό(ικό) όραμα.

Ο δρόμος για τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές δεν είναι μεγάλος, δεν είναι όμως και μικρός. Λίγο πριν την αφετηρία, προκαλεί την πολιτική αλλά και κοινή λογική, το σχήμα μιας διαλυμένης οικονομικά και πολιτικά χώρας κι ενός λαού σε βαθιά κρίση, που ταυτόχρονα οφείλουν επί τιμή να προεδρεύσουν στα σαλόνια της ευρωπαϊκής ανοργασμικής ολοκλήρωσης.  Έξω από τις πόρτες της, μια κοινωνία που κοπιάζει να επιβιώσει και μέσα από αυτές, ένα ολόκληρο υπερκρατικό σύστημα οικονομικού δεσποτισμού που διαφεντεύει δείκτες, αριθμούς, παραδόσεις, έθνη, λαούς, κοινωνίες και κράτη.

Οι ακολουθούμενες πολιτικές που διαθλώνται από τις επιμέρους των κρατών εξουσίες και διαπερνούν στο κοινωνικό ιστό, χωρίς κανένα εμπόδιο, διαπραγμάτευση ή αντίσταση, το μόνο που απομένει για να αποκρουστούν, είναι η ίδια η κοινωνία. Όχι ένα, αλλά πολλά «Γαλατικά χωριά», που με αίσθημα της ευθύνης και του ρόλου τους, θα δημιουργήσουν αυτόματα και αυτοοργανωμένα τις απαραίτητες δομές και διαδικασίες, για μια άλλη διοίκηση, άλλη πολιτική, άλλη πορεία. Η αλληλεγγύη των ανθρώπων, η κοινωνική συνοχή, το τοπικό ιδίωμα, η ανθρώπινη ευαισθησία, η έκφραση και η δημιουργία, μόνο σε μικρές (των Ελλήνων) κοινότητες, μπορούν να αποκτήσουν σάρκα και οστά.

Αρκεί για μια ακόμη φορά, να μην εγκαταλείψουμε τις τύχες ή τις ατυχίες μας στις μεγάλες του έθνους σχολές πολιτικών παραγόντων, αλλά συλλογικά, συσπειρωμένα και δυναμικά, επιχειρήσουμε το κίνημα και το όραμα μιας άμεσης, συλλογικής και ξεκάθαρης αυτοδιοίκησης, να το εγκαταστήσουμε μέσα από τους δρόμους, τις γειτονιές και τα χωριά, στις δομές μιας διοίκησης που ιστορικά και πολιτικά  πηγάζει από το λαό και ασκείται γι αυτόν και όχι εις βάρος ή ερήμην του. Χωρίς μεγάλα ονόματα και πηγαίους τίτλους, με μόνη δύναμη τη δύναμη των πολλών, τη διακριτικότητα των ανωνύμων, την ορμητικότητα  των νέων, την φαντασία των ανειδίκευτων, την ουτοπία μιας (τελικά) νίκης. Αυτά και τίποτα περισσότερο σε μια μάχη που πλησιάζει και που δεν πρέπει να χαθεί.

Έντυπη έκδοση ἔστω Νοεμβρίου 2013 - www.esto.gr

Αφιέρωμα: Τοπική Αυτοδιοίκηση

Γ. Τζανετάτος - Θέμα συνείδησης

Είναι υποχρέωσή μου σαν απόδημος Κεφαλήν στην Αμερική να καταθέσω, σχετικά με την εκδίκαση της αγωγής του Δημάρχου Κεφαλληνίας προς το Κefalonia Press και την κ. Ελένη Χιόνη, ελεύθερα την άποψή μου γιατί είναι θέμα συνείδησης. 

Με τα εργαλεία που διαθέτεις σαν διοίκηση μην τα στρέφεις να στραγγαλίσεις την αλήθεια και να προσπαθήσεις να μειώσεις άτομα που εργάζονται για το κοινό συμφέρον και την πληροφόρηση όλων μας. Οι απόδημοι θεωρώ έχουμε καλύτερη πληροφόρηση για τα προβλήματα και τα τεκταινόμενα στο νησί μας από το Kefalonia Press παρά από το Δήμο. Με συνέπεια, αντικειμενικότητα, μεταφέρετε τις ειδήσεις και αναδεικνύετε τα θέματα που προβληματίζουν την κοινωνία μας. 

Η ανταμοιβή για τη σκληρή δουλειά σας από ό,τι φαίνεται είναι οι μηνύσεις από τα πρόσωπα της εξουσίας. Είναι λυπηρό ότι στις δύσκολες εποχές που περνά η πατρίδα μας φωνές σαν τη δικιά σας που μιλά ντόμπρα και Κεφαλλονίτικα προσπαθούν να φιμώσουν για πολιτικές σκοπιμότητες. Από ό,τι φαίνεται αυτό είναι και το πταίσμα σας ότι δεν ακολουθείτε πολιτική γραμμή αλλά έχετε χαράξει θαρραλέα μια πορεία που σας φέρνει αντιμέτωπους με την εξουσία. 

Αντί οι της διοικήσεως να αξιολογούν όλα αυτά τα προβλήματα της καθημερινότητας που αναδεικνύετε και να  δώσουν μια ανάσα και ελπίδα στους δοκιμαζόμενους Κεφαλλήνας αδελφούς μας από τη λαίλαπα της δυστυχίας και της εγκατάλειψης προτιμούν το δρόμο της μιζέριας και της αντιπαράθεσης χρησιμοποιώντας χαρτί και μελάνι πληρωμένο από τον Έλληνα φορολογούμενο να γράψουν τις ασυναρτησίες τους σε "Δελτία Τύπου". 

Καλά δεν ελέγχονται από κανέναν για όλη αυτή την κακοδιαχείριση της κρατικής περιουσίας των Κεφαλλήνων; Πόσοι γραμματείς, δικηγόροι. συμβουλάτορες, υπολογιστές, ώρες εργασίας, παίρνει για να βγουν τα προσωπικά απωθημένα της διοίκησης;Αυτού του τύπου οι συνεχείς τραγελαφικές ανακοινώσεις  ενάντια σε κάθε ανεξάρτητη φωνή έχουν κάνει δυστυχώς τα Δελτία Τύπου του Δήμου να στερούνται κάθε σοβαρότητος. 

Όταν υπάρχει έλλειμμα σοβαρού έργου οι γραφειοκράτες και οι πολιτικάντηδες πρέπει να καταπιάνονται με κάτι. Όλοι βαφτίζονται από αυτούς αντιφρονούντες και αντί να βγάζουν δελτίο τύπου για έργα- που ούτε ψίχουλα δεν έχουν να δείξουν στο νησί- τους φταίει ο Τύπος και τα άτομα που αγωνίζονται να αναδείξουν τα προβλήματα προς επίλυση. 

Είμαστε στο πλευρό σας. Αρωγοί και συμπαραστάτες για τον δίκαιο αγώνα σας προς ενημέρωση και προστασία    της ελευθερίας σας και αξιοπρέπειά σας. Συμπαραστάτες σε όλες τις ελεύθερες φωνές του Κεφαλληνιακού Τύπου, των bloggers, τις ιστοσελίδες και κάθε μορφή γραπτής ή διαδικτυακής ενημέρωσης που σέβεται την ελευθερία και δημοκρατία. 

Έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες με το αγαπημένο μας νησί και των αδελφών Κεφαλλήνων εκεί και ανά την οικουμένη.

Με εκτίμηση,

Γιώργος Τζανετάτος

Κεφαλλήν

Σικάγο - US

Μ. Σταματελάτος -Δημοτικά ...τραγούδια

Δημοτικά ....τραγούδια: Μας οδηγούν οι ανάγκες ή το όραμα; Οι ζημιές ή ο σχεδιασμός; Η συγκυρία ή οι στόχοι;

Μάκης Σταματελάτος

Αρκετά ...αφαιρετική προσέγγιση για ένα τόπο που έχει τόσα προβλήματα, θα σκεφτεί ίσως κάποιος. Ίσως ναι, αλλά η σωστή ισορροπία σε αυτές τις έννοιες και τις αντίστοιχες πρακτικές φέρνει αποτελέσματα. Το όραμα και οι ενδιάμεσοι στόχοι που το υλοποιούν μπορούν να φέρουν λύσεις για τις ανάγκες, ο σχεδιασμός να προλάβει ή να αντιμετωπίσει τις ζημιές. Χωρίς όμως όραμα και σχεδιασμό, η μία ανάγκη θα αντιμάχεται την άλλη και η μία ζημιά θα καθυστερεί ή θα προκαλεί την επόμενη.

Όταν μας οδηγούν οι ανάγκες, όταν περιμένουμε δηλαδή να εμφανιστούν ή να ξεχειλίσουν τα προβλήματα (δρόμοι γίνονται επικίνδυνα ακατάλληλοι, γεφύρια ...κρέμονται, μνημεία εγκαταλείπονται και άλλα παρόμοια), η φωνή των δημοτών υποχρεώνει το δήμο να αναζητήσει λύσεις που, ενίοτε, δεν μπορεί να βρει. Διότι λείπουν οι πόροι, άλλες ανάγκες είναι σε προτεραιότητα και άντε να βρεις σημείο να κάνεις αρχή... Γι’ αυτό ο σχεδιασμός στη βάση ολιστικής προσέγγισης και όχι επιμέρους επιδιώξεων αντιμετωπίζει καλύτερα και τα προβλήματα που εμφανίζονται. Καλύτερα και δικαιότερα.

Τοποθετούμαστε λοιπόν απέναντι στα προβλήματα ξεχωριστά ή συνολικά; Στοχεύουμε στη βελτίωση των συνθηκών ζωής σαν πλατφόρμα ή περιμένουμε να χτυπήσει το τηλέφωνο για να τρέξουμε; και τι γίνεται όταν τα επιμέρους προβλήματα συγκρούονται το ένα με το άλλο; Ποιόν να ικανοποιήσεις και ποιόν να αφήσεις; Και τι γίνεται όταν τα προβλήματα του πολίτη και του τόπου έχουν απέναντί τους την κεντρική κυβέρνηση και τις υπηρεσίες της - πώς αντιδρούμε; Κάνουμε κάτι παραπάνω από να συντονίζουμε δίκαιες διαμαρτυρίες που όμως ίσως στοχεύουν σε ανεδαφικές διεκδικήσεις; Καταφέρνουμε να μην μπλέκουμε το ρόλο και το στόχο θεσμών, φορέων και υπηρεσιών με τις δικές μας επιδιώξεις;

               

Πώς όμως ο σχεδιασμός μπορεί να φέρνει λύσεις για να υλοποιεί το όραμα που έχει μια δημοτική αρχή για τον τόπο της; Ποιος θα χρηματοδοτήσει τελικά το σχεδιασμό και μάλιστα στη μέση της κρίσης; Ας δούμε τα πράγματα ανάποδα. Η κρίση, όπως την ξέρουμε θα είναι καιρό μαζί μας. Οι εθνικοί πόροι δεν υπάρχουν όπως υπήρχαν κάποτε. Και αν υπάρχουν, γίνονται αντικείμενο διεκδίκησης από πολλά μέρη για να καλύψουν πολλές ανάγκες και προτεραιότητες. Οπότε ο δήμος αδυνατεί να παίξει το παιχνίδι όπως το ήξερε (το κράτος έδινε χρήμα και ο δήμος το μοίραζε σε μελέτες, έργα, προσπάθειες). Τα δεδομένα είναι όντως άσχημα. Αν η Τοπική Αυτοδιοίκηση ακολουθεί το μοντέλο που επιτάσσει ότι λίγους μήνες πριν τις εκλογές φτιάχνω δρόμους και πεζοδρόμια και αυτό αν υπάρχουν λεφτά, και κατά τη διάρκεια της θητείας περιμένω το πρόβλημα να δω αν μπορώ αν το λύσω, ναι υπάρχει σχεδόν αδιέξοδο. Το ακούμε καιρό τώρα: τα κενά, οι ανάγκες, ακόμη και οι ευκαιρίες αναγνωρίζονται, αλλά δεν υπάρχουν πόροι, το κράτος δεν δίνει...

Υπάρχουν, όμως, και άλλες πηγές χρηματοδότησης. Κοινοτικά πλαίσια και προγραμματικές διακηρύξεις. Σε αυτά όμως τα πλαίσια υπάρχει μια βασική διαφορά: αξιολογείται το έργο, η μελέτη, η ωριμότητα, οι επιπτώσεις και η προοπτική της πρότασης από εξειδικευμένους, εν πολλοίς, συνεργάτες, που είναι ίσως «μη προσβάσιμοι». Μια τέτοια διαδικασία μάλλον δεν αντιμετωπίζεται με δίκτυο γνωριμιών - που σε άλλες περιπτώσεις είναι εξαιρετικά χρήσιμο - ούτε με προσωπικές και τηλεφωνικές επαφές.

Περιμένουμε, λοιπόν, ένα δήμο να γνωρίζει και αυτές τις εναλλακτικές, να γνωρίζει και αυτή τη γλώσσα, να έχει την κατάλληλη / εξειδικευμένη ομάδα για την προετοιμασία και την υποβολή μελετών και προγραμμάτων για έργα που θα κάνουν τη διαφορά και θα ωθήσουν ή θα προκαλέσουν κινήσεις ανάπτυξης και προώθησης των βασικών αξιών που παράγονται στο δήμο, μικρές επιχειρήσεις, και ιδιώτες που θέλουν και μπορούν να μείνουν στον τόπο τους. Και αν δεν έχει αυτή την ομάδα, να μπορέσει να εμπλέξει τους κατάλληλους ανθρώπους με τα αντίστοιχα κίνητρα. Για να έχει αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα που ίσως να μην μεταφράζεται πάντα σε ψήφους. Που μπορεί να θέλει καιρό για να αξιολογηθεί. Ανάθεση, λοιπόν ρόλων και ευθυνών και αξιολόγηση ή «παιχνίδι» με φίλους, γνωστούς και παράγοντες;

               

Οποιαδήποτε λύση για να δώσει αποτελέσματα χρειάζεται σοβαρή δουλειά, σύγκρουση με λανθασμένες πρακτικές, θέληση και απαγκίστρωση από τη μονιμοποίηση στην πολιτική. Όταν καθοδηγούν οι στόχοι, ο σχεδιασμός εξυπηρετεί την επίτευξη του στόχου, είτε αυτό είναι έργο υποδομής, είτε είναι τουριστική πολιτική, είτε είναι ποιότητα ζωής και παιδεία. Όταν καθοδηγούν οι εκλογές - όποτε αυτές και αν γίνουν - ο «σχεδιασμός» εξυπηρετεί πρόσωπα και ενίοτε αποφεύγει να δυσαρεστήσει, ωραιολογεί ή καταστροφολογεί για να καλύψει και να αποκρύψει ανεπάρκειες και αποτυχίες προσώπων και ομάδων, αλλά προστατεύει το πολιτικό τους προφίλ, το προφίλ των «παραγόντων» - τί να κάνουμε, αυτούς έχουμε.

               

Η αλλαγή λοιπόν σε πρακτικές και αντιλήψεις προϋποθέτει ανανέωση. Αλλά ανανέωση πρώτα αξιακή και μετά προσώπων. Πρόσωπα που μπορούν να συζητήσουν, να διαφωνήσουν, να συνεργαστούν, να σχεδιάσουν, να αξιολογήσουν, να χάσουν, να λαθέψουν. Αλλά όλα αυτά σε κοινά αξιακά πλαίσια. Υπηρετώντας στόχους κοινούς για αποτελέσματα και λύσεις για όλους. Πρόσωπα που σε όλα τα βήματα να ξέρουν αυτά που κάνουν, και να θυμούνται αυτά που έκαναν. Και να τα λένε. Από κοινού και με το όνομά τους.

Πηγή: έντυπη έκδοση ἔστω Νοεμβρίου 2013 - www.esto.gr

Αφιέρωμα: Τοπική Αυτοδιοίκηση

Γρ. Σταμούλης - Τοπική Αυτοδιοίκηση: Το τελευταίο οχυρό της Δημοκρατίας

Τοπική Αυτοδιοίκηση: Το τελευταίο οχυρό της Δημοκρατίας 

Γρηγόρης Αν. Σταμούλης

Όταν άρχισα να γράφω αυτό το κείμενο ήθελα να σας μιλήσω για τον Καλλικρατή, την «αρχή της εγγύτητας», την περιφερικότητα, την αποκέντρωση, τη δημόσια σφαίρα, την αμεσοδημοκρατία και την κοινωνία των πολιτών.

Ρητορίες και λοιπές τεχνοκρατικές βλακείες.

Κι όλα, βέβαια, εκ του ασφαλούς και με ύφος διδακτικό. Έτσι συνήθισα.

Πείτε μου, δεν ήμουν ηλίθιος;

Ίσως αυτό να μην άλλαζει βέβαια. Έμφυτο θα μου πείτε γαρ.

Όμως, παρόλα αυτά, θα σας πω τα ακόλουθα και μόνον.

Την πτώση του καλού (ή) κακού μεταπολιτευτικού οικοδομήματος, ακολουθεί η ανάδυση του δυσώδους, βουρκώδους, χείριστου και γκροτέσκ φεουδαρχικού παρακράτους.

Μια τέτοια εξέλιξη είναι σκόπιμο να αντιμετωπιστεί συλλογικά.

Ως εκ τούτου, όσο μένουμε σκόρπιοι, ασύντακτοι, ασύνδετοι, ακροβολισμένοι και αναρχοαυτόνομοι, τόσο  το συστημικό απόστημα θα διογκώνεται. Όσο ο καθένας μας εκτοξεύει τη μαλακία του κατά μόνας, τόσο τα παραστρατιωτικά γκρουπούσκουλα θα κάνουν πάρτυ. Η νεοπλασία θα εξαπλώνεται εώς ότου καταστεί ολοσδιόλου αδύνατη η εκρίζωσή της και η ανάταξη της υγείας του ασθενούς.

Ας μην διυλίζουμε τον κώνωπα στις λεπτομέρειες.

Μας ενώνουν πιο πολλά από όσα μας χωρίζουν.

Εμείς επωάσαμε το αυγό του φιδιού με τη συμμετοχή ή την αποχή μας.

Κι ας το ομολογήσουμε.

Κάποτε, το τέρας, το χαϊδέψαμε και μας χάιδεψε.

Το διακύβευμα είναι ότι, αν δεν αμυνθούμε, μία μακάβρια σκιά θα καλύψει τα πάντα για πολύ καιρό.

Ένα βαρύ, ρυπαρό πέπλο αδράνειας θα πνίξει τον τόπο όπου θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας.

Και θα τσαλαπατηθούμε όλοι και η υστεροφημία μας πακετάκι. Οι ιέρακες, θα μας στήσουν στο εκτελεστικό απόσπασμα, και θα απομείνουμε μόνο ως κουρελόχαρτα στο σκουπιδαριό και τους ΧΥΤΑ της  ιστορίας.

Δίκαιο, φευ, είναι το δίκαιο του ισχυρού και η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Ουδέναν απασχολούν οι ηττημένοι, παρά μόνο σε γραφικά μνημόσυνα.

Ουαί τοις ηττημένοις.

Καλό, είναι το καλό όλης της κοινωνίας, και όχι τα επιμέρους συμφέροντα ολίγων ομάδων.

Αν συμφωνήσουμε σε αυτό, τότε το κάτωθι σας αφορά.

Προσκλητήριο ζώντων και νεκρών για αποστολή αυτοκτονίας.

Απαιτούνται νέοι ή λιγότερο νέοι. Το ηλικιακό κριτήριο δεν είναι το μείζον. Πρωτίστως ζητούνται κι αναζητούνται έντιμοι, ειλικρινείς και ικανοί συμπολίτες, να γίνουν μέτοχοι και συμμέτοχοι σε κοινό αξιακό πλαίσιο.

Προσόν, η νεοτερική αντίληψη για τους θεσμούς, τα οργανογράμματα, τη διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων και της πολιτικής διεργασίας.

Εφόδιο, η χλεύη για καρέκλες, θεσούλες, οφίτσια και τιμές. Οι εμμονές για δημόσια αξιώματα καλύπτουν, και συγκαλύπτουν, την παθολογία του σημερινού αδιεξόδου.

Αιτούμενο, η αποναφθαλίνωση του πολιτικού σκηνικού. Οι ταχιρρευμένες ιδέες και πρακτικές, που ήδη σαπίζουν, ώρα να πάνε για αποτέφρωση.

Οι συνοδοιπόροι πρέπει να αντιλαμβάνονται την κινούμενη άμμο στην οποία ολοένα βυθιζόμαστε παρεούλα. Επιτακτική η ενσυναίσθηση της βουβής, μουδιασμένης, ανέκφραστης και ασχημάτιστης πλειοψηφίας.

Όραμα, η έκφραση του ανέκφραστου.

Καθήκον, ο σχηματισμός του ασχημάτιστου.

Για την άνοιξη της δημοκρατίας και της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Τούτη είναι η έσχατη γραμμή οχύρωσης της κοινωνικής αυτοάμυνας.

Η μάχη των μαχών.

Ο υπέρ πάντων αγών.

Υπέρ βωμών και εστιών.

Πηγή: έντυπη έκδοση ἔστω Νοεμβρίου 2013 - www.esto.gr

Αφιέρωμα: Τοπική Αυτοδιοίκηση

Ε. Αθανασοπούλου - Ζητάμε τα Μεγάλα τα Κυνήγια

Ζητάμε τα Μεγάλα τα Κυνήγια

Το μΕΡΤικό μας απ’ τη χαρά

Ελένη Αθανασοπούλου

Θυμάσαι;

Θέλω να ξέρω μόνο αν θυμάσαι. Πώς είναι να χαμογελάς.

Πες μου αν θυμάσαι, τίποτα άλλο. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στην πορεία.

Μαζί.

Ζω με το φόβο πως ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα βρει τίποτα να γράψει για τούτη εδώ τη γενιά, για τούτη εδώ την εποχή, για αυτά τα χρόνια βίαιου αφανισμού, βίαιου σωφρονισμού, βίαιου φανατισμού. Όλα βίαια γίνονται, μα μου φαίνεται πως ακόμα και η βία αναγκάστηκε σε εθελούσια έξοδο και συνταξιοδοτήθηκε νωρίς· δεν είναι πια η μαμή της Ιστορίας, δεν ξεγεννάει πια κινήματα, δεν φέρνει στον κόσμο επαναστάσεις, δεν βγαίνει στα μικρόφωνα να δηλώσει με άγρια χαρά «πως απόψε φέραμε στον κόσμο έναν υγιέστατο Μάη του ’68, δύο χαμογελαστά δίδυμα προερχόμενα από διαφορετικά ωάρια που θα τα ονομάσουμε ΕΛΑΣ και ΕΑΜ για να μην τα μπερδεύουμε, ένα εξαμηνίτικο Πολυτεχνείο που θα χρειαστεί να θυσιάσουμε την Κύπρο για να το κρατήσουμε στη ζωή». Σαν να πέρασε στην εμμηνόπαυση και η Ιστορία, κουράστηκε να γεννάει τα παιδιά της και κατόπιν να αναγκάζεται να τα σκοτώνει ή ακόμα χειρότερα να τα πυροβολεί στα πόδια για να ζουν σε μορφή λειχήνας, παρασιτικά, δακτυλοδεικτούμενα, περιθωριοποιημένα. Όπως οι Έλληνες καλλιεργητές παρασύρθηκαν από τις Σειρήνες των ευρωπαϊκών πακέτων, ξελύθηκαν από το καράβι του θεσσαλικού κάμπου που τους έδινε ζωή τόσα χρόνια, άραξαν στις πλατείες να πίνουν τσίπουρο Τύρναβου και άφησαν τα χωράφια τους να γίνουν στέρφα, κάπως έτσι ανίκανη για νέες γέννες δηλώνει τώρα πια και η Ιστορία, γιατί η φυσική ροή των πραγμάτων θα ήταν να γίνει κάποτε και γιαγιά, να μην είναι μόνο μια μάνα που κλαίει επί αιώνες πάνω από τα μνήματα των πιο γενναίων της παιδιών.

Ο θρύλος θέλει τα πιο όμορφα πράγματα να ξεπετιούνται μέσα από στάχτες και συντρίμμια, μα εμείς εδώ, σε αυτόν τον πανέμορφο τόπο με τον πιο πεισματάρη ηλιάτορα που δε λέει να χαμηλώσει λίγο την έντασή του χειμώνα καιρό, κάπως σαν να ξεχαστήκαμε. Οι ειδήσεις για αυτούς που, κάθε μέρα πια, πηδάνε από ταράτσες και το κορμί τους διαγράφει μια πορεία γράφοντας στον αέρα το αρκτικόλεξο Δ.Ο.Υ. περνάνε πλέον στα ψιλά γράμματα· οι αυτοκτονίες έγιναν οι κρυμμένοι όροι μιας σύμβασης θανάτου, υπογεγραμμένης, όχι από τους «άλλους», όχι από αυτούς που απαιτούμε «να κρεμαστούν δημοσίως στην πολύπαθη πλατεία», από τους «προδότες», τους «αλήτες», αλλά από εμάς τους ίδιους. Μα εγώ δεν υπέγραψα τίποτα, θα μου πεις, κατεχόμενος από το αιώνιο σύνδρομο της ουράς που βγαίνει έξω από το χορό και αρκείται στο κουτσομπολιό όσων τολμάνε ακόμα και χορεύουν. Μόνο που κι εσύ κι εγώ ήμασταν εδώ, παρόντες, άλλοι από το σαλόνι τους και άλλοι τρώγοντας χημικά από τους ένστολους τοποτηρητές της αλλότριας και αλλοτριωμένης δημόσιας τάξης.

Όχι αγαπητέ, δεν τα φάγαμε μαζί, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αλλά όσοι έφαγαν, έφαγαν, έφαγαν και ξαναέφαγαν, είναι ακόμα εκεί, χειρονομούν και καθυβρίζουν μέσα από όλων των ειδών τους δέκτες, καθορίζουν ακόμα τη δική σου τη ζωή, γυρνάνε στις αγορές πουλώντας χρυσά δόντια, τα δικά σου χρυσά δόντια διάολε, και γι’ αυτό φταις κι εσύ κι εγώ και όλο το νησί.

Η εικόνα ενός ενημερωτικού δελτίου ειδήσεων που λαμβάνει χώρα στο πεζοδρόμιο με ολόκληρη πανστρατιά ένστολων με άδειο βλέμμα πίσω από τους δημοσιογράφους θα είναι για πάντα εκεί, να σου θυμίζει ότι ανήκουμε όλοι στον πληθυντικό αριθμό, είτε μας αρέσει είτε όχι. Όταν τον Ιούνιο η εικόνα της ΕΡΤ μαύρισε αφήνοντας στο μαύρο σκοτάδι τις ανάσες μας, λοξοκοίταξα τους γονείς μου, που πάγωσαν ολόκληροι· το κακό βλέπεις με τις άσχημες μνήμες είναι ότι δύσκολα σβήνονται από τις συνειδήσεις, και οι συνειρμοί εκείνη τη νύχτα δεν ήταν διόλου δύσκολοι για όλους όσοι ζούσαν και είχαν μια ελάχιστη ενσυναίσθηση της κατάστασης το 1967. Άσχημα τα πράγματα. Μαύρα.

Παντού αστυνομία, Δικαιοσύνη πουθενά.

Παλιά κοιμόμασταν και αν βλέπαμε εφιάλτες ξυπνούσαμε τρομαγμένοι και προσπαθούσαμε κατά τη διάρκεια της μέρας να αποτινάξουμε από πάνω μας την άσχημη αίσθηση του κακού ονείρου. Τώρα πια κοιμόμαστε χωρίς όνειρα. Τώρα πια ο εφιάλτης έγινε ζωή. Περπατάμε στα καταπατημένα πεζοδρόμια σαν να βγήκαμε από το σελιλόιντ, ίδιοι οι πρωταγωνιστές της Νύχτας των ζωντανών νεκρών. Πουθενά ένα χαμόγελο, ποτέ μια καλή κουβέντα από έναν άγνωστο περαστικό, πλανάται πάνω μας ένα πυκνό κατάμαυρο δίχτυ που έχει φυλακίσει την ελπίδα, βυθιζόμαστε σε μια γκρίζα, πηχτή λήθη με περιορισμένους ορίζοντες, βορείως το γραφείο, στη δύση η τράπεζα, νοτίως το σαββατοκύριακο και στην ανατολή οι αγάπες. Βέβαια κάπου κάπου κάτι μας ενοχλεί, μια έλλειψη μας σκαλίζει τις αρτηρίες και τρέχουμε στους γιατρούς γιατί νομίζουμε ότι ένα χάπι θα μας σώσει από τις τύψεις ότι κάτι έχουμε ξεχάσει, κάτι δεν κάνουμε καλά, αλλά οι γιατροί και τα σιρόπια είναι καλοπαιγμένες θεατρικές παραστάσεις, γιατί αυτό που μας τρυπάει το στομάχι δεν είναι βακτηρίδιο αλλά υπερσυγκεντρωμένο οξυγόνο που σκάει και θέλει να βγει από μέσα μας.

Δεν μας λείπει η θεωρία, αλλά η πράξη. Δεν μας λείπουν ηγέτες, ιδεοληψίες, οράματα, αγωνίστριες και αγωνιστές. Αυτό που μας λείπει είναι οι ρυτίδες που σχηματίζονται γύρω από τα χείλη των ανθρώπων όταν λαμβάνει χώρα εκείνη η σύσπαση των μυών των χειλιών μας, που ονομάζεται χαμόγελο.

Γιατί, διάολε, πώς αλλιώς αξίζει να πεθάνεις αν όχι χαμογελώντας μπροστά στο θάνατο;

Λέω απλά πως είναι αναγκαίο για την επιβίωσή μας να χαμογελάμε, πως ό,τι στερηθήκαμε έχει από καιρό έρθει η ώρα να το απαιτήσουμε, πως αρνούμαι να ξεχάσω τους νεκρούς ήρωες της δικής μου γενιάς που άφησαν αποτυπώματα ανεξίτηλα σε ταράτσες, πλατείες, δρόμους και πορείες και πως γι’ αυτούς και για όλους εμάς ήρθε ο καιρός να ξεκινήσουμε.

Από το άλφα.

Τούτο το κείμενο αποτελεί ανοιχτό κάλεσμα για την επόμενη γέννα της Ιστορίας- που θα έχει σίγουρα επιπλοκές. Αλλά πότε φοβηθήκαμε τις επιπλοκές για να κάνουμε πίσω τώρα;

Ελάτε.

«Πάντα να αγαπάς το αίμα που έδωσες, μα πιο πολύ αυτό που πήρες.»

 Θάνος Ανεστόπουλος

Πηγή: έντυπη έκδοση ἔστω Νοεμβρίου 2013 - www.esto.gr

ἔστω

www.esto.gr

twitter.com/EstoGr

facebook.com/esto.gr

Τηλ.: 211 790 2112,

Φαξ: 211 790 5003

Δελτίο Τύπου: ἔστω – Τεύχος 3 της έντυπης έκδοσης του www.esto.gr

Αργοστόλι, 28 Νοεμβρίου 2013

Μόλις κυκλοφόρησε το τρίτο τεύχος του ἔστω (Νοέμβριος 2013) με διευρυμένη συντακτική ομάδα, νέους συνεργάτες και πλούσια θεματολογία. Στο τρίτο τεύχος κεντρική θέση έχουν τα Αφιερώματα:

• «Τοπική Αυτοδιοίκηση»,
• «Σαράντα Χρόνια Πολυτεχνείο»,
• «Οι Εξορίες Εντός και Εκτός μας».

Στο αφιέρωμα για τα Σαράντα Χρόνια Πολυτεχνείο, οι ιστορίες γράφονται σε πρώτο πρόσωπο και τα κείμενα υπογράφονται με μικρά ονόματα και πεζά γράμματα γιατί «αν το επόμενο Πολυτεχνείο θέλει να κάνει την διαφορά, τα επώνυμα θα υποχωρήσουν»...

Στο κεντρικό άρθρο του Τεύχους με τίτλο «Ζητάμε τα Μεγάλα τα Κυνήγια» η Ελένη Αθανασοπούλου, μέλος της συντακτικής ομάδας του ἔστω, απευθύνει ένα «ανοιχτό κάλεσμα για την επόμενη γέννα της Ιστορίας» χωρίς φόβους για τις επιπλοκές της.

Και σε αυτό το τεύχος παρουσιάζονται δύο σημαντικές προσωπικότητες που ξεχωρίζουν με το έργο τους στο πεδίο της επιστήμης και του λόγου αντίστοιχα:

• Ο Γεράσιμος Πεντόγαλος, ο ιατρός και ιστορικός της Κεφαλονιάς, το έργο του οποίου με σεβασμό παρουσιάζει ο Ηλίας Τουμασάτος.
• Ο Περικλής Κοροβέσης που, όπως χαρακτηριστικά γράφει με αφορμή την πρόσφατη επανέκδοση του βιβλίου του «Ανθρωποφύλακες» ο Σταύρος Αντύπας, «γεννήθηκε στην Κεφαλονιά και ζει ...ελεύθερος».

Στο ειδικό αφιέρωμα για την Τοπική Αυτοδιοίκηση γράφουν οι:

• Σταύρος Αντύπας
• Θάνος Αμπατζής
• Γιώργος Π. Κρεμμύδας
• Μάκης Σταματελάτος
• Γρηγόρης Αν. Σταμούλης

Το έντυπο ἔστω διανέμεται δωρεάν και μπορείτε να το ζητήσετε στα ακόλουθα σημεία διάθεσης:

Στα βιβλιοπωλεία στο Αργοστόλι:

• Βιβλιοπωλείο Κύβος, Λ. Βεργωτή 13,
• Βιβλιοπωλείο Σταματελάτου, Λιθόστρωτο 1,
• Βιβλιοπωλείο bibliomania, Χαροκόπου 11,
• Βιβλιοπωλείο Ι. Νεόφυτος, Λ. Βεργωτή 16Α.

Στα σημεία διάθεσης στο Αργοστόλι:

• Κρεοπαντοπωλείο Σταμούλης, Αντώνη Τρίτση 70
• Καφέ Σπαθή, Λιθόστρωτο 9
• Αρτοποιείο Σπαθή, Αντώνη Τρίτση 21
• Φωτογραφείο Λουκάτου, Λιθόστρωτο 2Β
• Τσάκαλος, Λιθόστρωτο 25
• Τσάκαλος, Πλατεία Βαλλιάνου

Στο Ληξούρι:

• Βιβλιοπωλείο Happy House, Βαλαωρίτου 3,

Στη Σάμη:

• Βιβλιοπωλείο Μαμούθ

Επίσης, το έντυπο είναι διαθέσιμο και σε ψηφιακή μορφή (PDF) από την διεύθυνση www.esto.gr/printedition.

Αν θέλετε να συμβάλετε ενεργά στην διανομή, έκδοση και βελτίωση του έστω, για να συμμετέχετε στον διάλογο, για παρατηρήσεις ή για να στείλετε άρθρα μπορείτε να επικοινωνήσετε με έναν από τους παρακάτω τρόπους: Τηλ.: 211 790 2112, Φαξ: 211 790 5003, Email: info [at] esto.gr, Φόρμα Επικοινωνίας: www.esto.gr/contact.

Η Συντακτική Ομάδα

του ἔστω

Για σκεφτείτε και λίγο παραπέρα.....

Αντιγράφουμε από τις "Αστοχίες" του Σ. Αλεβιζόπουλου ένα τμήμα που πρέπει να σκεφτούμε λίγο καλύτερα την ίδια ώρα που φορτώνουμε στον σχεδιασμό του Καλλικράτη την αποτυχία της υλοποίησης. 

Ευθύνη για την αποτυχία της υλοποίησης έχουν αυτοί που κλήθηκαν να υλοποιήσουν το πρόγραμμα. Και τώρα φωνάζουν, μάλλον για να σκεπάσουν τη δική τους αποτυχία. 

Οι φωνές όμως κάποια στιγμή ξεθυμαίνουν ενώ τα προβλήματα παραμένουν. 

Και οι πράξεις αλλά και η απραξία έχουν καταγραφεί.

Ας διαβάσουμε το απόσπασμα από τις Αστοχίες και θα επανέλθουμε....

Συσκέψεις επί συσκέψεων για τη μετατροπή της Κεφαλονιάς σε περισσότερους δήμους.

Δυστυχώς δεν γνωρίζω τι έχει ειπωθεί σε όλες αυτές τις μαζώξεις.

Σε Πύλαρο και Σάμη.

Βρίσκομαι σε μειονεκτική θέση μιας και μου έχουν απαγορεύσει τέτοια ….ταξίδια.

Προς το παρόν.

Έτσι λοιπόν, δεν γνωρίζω ποιες είναι οι σκέψεις και οι απόψεις των δημοτών και άλλων.

Έχω την εντύπωση ότι κανείς δεν μας λέει την αλήθεια.

Θα μου πείτε, ποια αλήθεια;

Θα δώσω ένα μικρό παράδειγμα.

Ορισμένοι τοποθετούνται πάνω στο «σπάσιμο» του Δήμου από κίνητρα ….νοσταλγικά.

Έχουν την εντύπωση ότι όταν π.χ. η Σάμη ή η Παλική αποκτήσουν την έδρα του νέου δήμου, θα ξαναβρεί η περιοχή την παλιά της αίγλη.

Στην Παλική θα ξανάρθουν όλες οι υπηρεσίες που έφυγαν το ίδιο ισχύει και για τη Σάμη, τον Ελειό κλπ.

Αμ δε!!!!

Τίποτα δεν πρόκειται να αποκατασταθεί.

Απεναντίας θα χειροτερέψουν τα πράγματα, με την εξυπηρέτηση των δημοτών.

Στο Αργοστόλι θα τρέχουν.

Μπορεί και στην Πάτρα με τη φόρα που έχει πάρει η κυβέρνηση, τα υπουργεία.

Τίποτα δεν πρόκειται να επανέλθει στην εποχή πριν το 2010.

Ένα μικρό παράδειγμα καταθέτω.

Γι αυτό φωνάζω ότι δεν λένε όλη την αλήθεια.

Μου’λεγε ένας φίλος τη μεγάλη αποτυχία των αντιδημάρχων.

Μπορούσαν στις περιοχές τους να δημιουργήσουν ένα μικρό «δημοτικό συμβούλιο».

Να μαζεύονται οι δημοτικές κοινότητες και οι κάτοικοι της περιοχής και να συζητάνε τα προβλήματα.

Να έρχονται σε επαφή, να μιλάνε.

Θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο στην Παλική, στη Σάμη στη Πύλαρο ή Στον Ελειό –Πρόννων.

Αλλά, οι αντιδήμαρχοι όσοι πέρασαν, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πως θα καπαρώσουν τη θέση.

(Ας μην πω για την αποζημίωση για να μην τους …..προσβάλω).

Κάτι τέτοιο έγινε στην Λειβαθώ στα Κουρκουμελάτα και ήταν πετυχημένο.

Οι αντιδήμαρχοι ήταν μια μεγάλη αποτυχία του Καλλικράτη.

Γι αυτό θέλουν να τους καταργήσουν.

Δυστυχώς δεν έγινε η σωστή ….αποκέντρωση, όλοι μαζεύτηκαν στο Μέγαρο.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.